«Η Ταράτσα στο Σύγχρονο Θέατρο» | Κριτική Θεάτρου

Το έργο

Ο Ζαν-Κλοντ Καρριέρ έγραψε τόσο σενάρια για τη μεγάλη οθόνη, όσο και θεατρικά έργα για τη σκηνή. Μολονότι πολυγραφότατος, ο Καρριέρ είναι ιδιαιτέρως γνωστός για τα σενάρια στα οποία συνεργάστηκε με τον Λουίς Μπουνιουέλ (π.χ. Η διακριτική γοητεία της Μπουρζουαζίας, Το Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου, Το Φάντασμα της Ελευθερίας, Ο Γαλαξίας, Το Ημερολόγιο μιας Καμαριέρας). Η συνεργασία του με τον σκηνοθέτη του Ανδαλουσιανού Σκύλου ανέδειξε (ίσως και διαμόρφωσε) την πολύ προσωπική του γραφή, η οποία κινήθηκε τόσο προς το αλληγορικό, όσο και προς το παράλογο.

«Η Ταράτσα» είναι από τα πιο πρόσφατα έργα του, γραμμένο το 1997. Η Μαντλέν αιφνιδιάζει τον Ετιέν λέγοντάς του ότι πρόκειται να τον αφήσει. Έχει τακτοποιήσει άλλωστε και όλες τις εκκρεμότητες, οι οποίες την κρατούν συνδεδεμένη μαζί του: έχει βγάλει τα ρούχα από το πλυντήριο, έχει πάρει το σακάκι του από το καθαριστήριο, έχει καλέσει έως και τη μεσίτρια για να νοικιάσουν το διαμέρισμα όπου μένουν. Και ενώ η Μαντλέν περιμένει τον νέο της εραστή για να φύγουν μαζί, μια σειρά υποψήφιων ενοικιαστών επισκέπτεται το διαμέρισμα του ζευγαριού που χωρίζει.

Η παράσταση

Ο Τάσος Πυργιέρης εξόχως πάτησε στο παράλογο και αλληγορικό της γραφής του Καρριέρ προκειμένου να στήσει επί σκηνής μια ξεκαρδιστική κωμωδία. Ο σκηνοθέτης τόνισε κάποια χαρακτηριστικά των ηρώων, μεγέθυνε τις καταστάσεις και αντιμετώπισε συνολικά το κείμενο σαν ιδωμένο μέσα από παραμορφωτικό φακό.  Έτσι, αφενός, απέδωσε με γλαφυρό τρόπο το κωμικό στοιχείο του έργου, ενώ αφετέρου, αντιπαρέβαλε την αρχή με το τέλος, εναλλάσσοντας την υπερβολική κωμωδία με ένα γλυκόπικρο φινάλε. Εν προκειμένω, ο Τ. Πυργιέρης πέτυχε να ισορροπήσει στη σκηνοθεσία του την κωμωδία με ένα φινάλε το οποίο άγγιξε το ζήτημα της ανθρώπινης μοναξιάς και της ματαιότητας.

Οι Ηθοποιοί

Εξαιρετικός ο Θάνος Μπίρκος (Κύριος Αστρίκ). Χειρίστηκε με υποκριτική δεξιοτεχνία το ρόλο του αποδίδοντας τον με απίστευτη κωμικότητα, στο πρώτο μέρος, ενώ στη συνέχεια πέτυχε να μεταδώσει τη θλίψη και τη βαθιά μοναξιά του κατοίκου μιας μεγαλούπολης, όπως το Παρίσι. Στο πλάι του, πολύ καλός ήταν επίσης ο Ιάσονας Παπαματθαίου (Μωρίς), ιδιαίτερα στα κωμικά σημεία, στα οποία πάτησε πιο στέρεα. Πάρα πολύ καλή ήταν επίσης η Αγγελική Καρυστινού (Γυναίκα μεσιτικού γραφείου), μια πηγαία κωμική ηθοποιός, η οποία ωστόσο ισορρόπησε εξίσου καλά την υφέρπουσα θλίψη και βαθιά μοναχικότητα της ηρωίδας της. Η Χριστίνα Ροκαδάκη (Σύζυγος του Λοχαγού) κατάφερε να πλάσει μια, καθ’ υπερβολή, κωμική φιγούρα, χωρίς όμως να ξεφύγει από τα όρια ή να χάσει τον έλεγχο, αφήνοντας την κωμωδία να αναβλύζει από την ερμηνεία της. Καλός και ο Ντίνος Γκελαμέρης (Λοχαγός). Τέλος, η Μαριλένα Μόσχου (Μαντλέν) και ο Βασίλης Αθανασόπουλος (Ετιέν), ως το κεντρικό ζευγάρι, υπήρξαν περισσότερο διαδικαστικοί.

Οι Συντελεστές

Η μετάφραση (Γιάννης Θηβαίος) παρέδωσε ένα κείμενο σύγχρονο, διατηρώντας ωστόσο τους χυμούς και την ατμόσφαιρα του γαλλικού τρόπου ζωής. Εξαιρετικής αισθητικής, αλλά και πολύτιμοι σύμμαχοι στην παραστασιακή αποτύπωση της σκηνοθετικής γραμμής ήταν τα ιδιαίτερα και ευφάνταστα κοστούμια και σκηνικά (Ελίνα Δράκου). Εξίσου σημαντικοί ήταν επίσης οι φωτισμοί (Στέβη Κουτσοθανάση), οι οποίοι δεν υπογράμμισαν απλώς τη σκηνοθετική γραμμή, αλλά ανέδειξαν την κατάσταση και δημιούργησαν ατμόσφαιρες. Τέλος, θα ήταν αμέλεια να μην γίνει μνεία στις μουσικές επιλογές της παράστασης (Τάσος Πυργιέρης), οι οποίες απέπνεαν Γαλλία.

Εν κατακλείδι

Το κείμενο του Καρριέρ μοιάζει με τη ζωή: αποπνέει φρεσκάδα, κωμικότητα, αλλά και θλίψη και μοναχικότητα. Ο Τάσος Πυργιέρης στη σκηνοθεσία του πέτυχε να αναδείξει όλες τις πλευρές του κειμένου του Γάλλου συγγραφέα, ενώ παράλληλα παρέδωσε στο κοινό μια απολαυστική κωμωδία, ιδωμένη μέσα από έναν -άλλοτε παραμορφωτικό και άλλοτε απόλυτα ρεαλιστικό- φακό. Στα θετικά της παράστασης, αξίζει να σημειωθεί ο επταμελής θίασος, καθώς επίσης και η Δραματουργική επεξεργασία του έργου (Ελένη Γκίνη), στοιχεία διόλου αυτονόητα σε μια μη κρατική σκηνή.

Photo Credit: © Βασίλης Λιάκος

Διαβάστε επίσης:

Η Ταράτσα, του Ζαν-Κλοντ Καρριέρ σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη στο Σύγχρονο Θέατρο