Χρήστος Πολυμενάκος: Χορός από την κοινότητα, για την κοινότητα

Είναι βράδυ πια, αργά. Γύρω η ησυχία της καραντίνας. Η μέρα έχει ξεκινήσει για μια ακόμη φορά από πολύ νωρίς. Πρακτικά ζητήματα προς διευθέτηση, ταυτόχρονη παρουσία στο όριο της διάχυσης σε διαφορετικά κανάλια επικοινωνίας και διαφορετικές ζώνες ώρας και ζωής. Ζαλάδα. Πολύ έντονη. Τα μερόνυχτα διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια περίεργη, αλλόκοτη αλληλουχία. Και άνθρωποι με τους οποίους τα μοιραζόμαστε και βρίσκουμε πάλι την χαρά και την πίστη.

Ζερόμ Μπελ. Συνέντευξη, όταν ήμουν ακόμα υπεύθυνος για την ενότητα του σύγχρονου χορού στο πολιτιστικό περιοδικό highlights, πριν όμως αυτή κατακτήσει το δεκαεξασέλιδο που της έδωσε πιο ισορροπημένη σχέση με τις άλλες τέχνες. Έτσι, ο Μπελ, αυτός ο τρυφερός μάστορας του σύγχρονου χορού, στριμώχνεται σε 150 λέξεις. Είχε πει στο τηλέφωνο κάτι που μου έκανε τρομερή εντύπωση, αλλά δεν χωρούσε να το βάλουμε στο τελικό κείμενο. Αισθανόταν άσχημα που η αγοραφοβία του δεν τον άφηνε να βγει στον δρόμο μαζί με τους φίλους και τους συναδέλφους του, σε μια περίοδο κατά την οποία η Γαλλία αντιμετώπιζε σημαντικά κοινωνικά προβλήματα και ο πολιτισμός δεχόταν ποικιλότροπες επιθέσεις. Ο τρόπος ο δικός του να συμμετέχει στα κοινά ήταν η καλλιτεχνική δημιουργία.

Α.Ν. Γνωριζόμαστε σε μια περίοδο όχι τόσο μακρινή κατά την οποία βρισκόμαστε και οι δύο σε ξένη χώρα σε αναζήτηση καλύτερων συνθηκών εργασίας και διαβίωσης. Με είχε καταβάλει ο τρόπος με τον οποίο ένας διπολικός εθνικός ρατσισμός συνδυάστηκε με οικογενειοκρατικά συμπλέγματα σε ένα πεδίο που θα ονομάζαμε «αγορά πολιτισμού». Α.Ν.: «Εμένα πάντως, μου άλλαξε τη ζωή μια μόνο φράση που άκουσα σε μία ερασιτεχνική παράσταση».

Από τα ονόματα, πήγαμε στα αρχικά γράμματα και συνεχίζουμε χωρίς άλλα ονόματα. Ή, μάλλον, πάμε σε πολλά ονόματα κάτω από μια προσωρινή ομπρέλα: Transition I Enter Communities of Body. Τη Δευτέρα στις 16/11, μαζευτήκαμε για πρώτη φορά οι 24 από τους 36 και πλέον, ανθρώπους από διάφορες χώρες. Μια μικρή κοινότητα χορού η οποία δουλεύει με πίστη και έμπνευση –ίσως και λίγη τρέλα -μήνες τώρα. Για να πούμε ένα «γεια» και «καλοτάξιδο». «Καλοτάξειδο» έγραφε το gif που μας έφτιαξε για γούρι μια φίλη, νέα στα περί την τεχνολογία και στην ψυχή. Οι ζωές μας έχουν αλλάξει. Εξακολουθούν και αλλάζουν.

Χορός από την κοινότητα, για την κοινότητα. Με καλλιτέχνες από την Αθήνα, το Βερολίνο, τη Μπουκαβού (Λ.Δ. του Κονγκό), το Παρίσι. Και από άλλες πόλεις και χώρες. Μια ιδέα της Αντιγόνης Γύρα, Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Κινητήρα, που οδήγησε στη συνεργασία με το Goethe-Institut Athen, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, με το Flux Laboratory Athens, την υποστήριξη του Γαλλο-Γερμανικού Πολιτιστικού Ταμείου και την ευγενική υποστήριξη μέρους του residency (φιλοξενία καλλιτεχνών) απ’ το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου και το Γαλλικό Ινστιτούτο της Μπουκαβού (Κονγκό).

Η μετάβαση, η ανταλλαγή μεταξύ Αφρικής και Ευρώπης, ο χορός της κοινότητας, η εργασία και η συνεργασία από κοντά, από απόσταση, από μακριά με την χρήση ευρέως διαδεδομένων μέσων. Πώς βιώνει το σώμα μας; Πώς τα εκφράζει και τι έχει να προτείνει; Πώς ζούμε και πώς εκφραζόμαστε μέσα από τα σώματα μας ως σύνολα;

Η έρευνα έχει ξεκινήσει από την άνοιξη. Μεγάλο μέρος της δεν έχει επίσημη μορφή και καταγραφή. Σωματική μόνο. Κάποιες προτάσεις θα φτάσουν στον κόσμο στα τέλη του Νοέμβρη ως εργαστήρια. Τον Δεκέμβριο ως έργα σε εξέλιξη και συζήτηση με τους δημιουργούς. Και, αργότερα, ως σύντομη ταινία απολογισμού.

Συγχωρήστε την παράλειψη των ονομάτων των 36 και πλέον και των αναλυτικών πληροφοριών για τις δράσεις. Είμαστε μαζί και προχωράμε. Μπείτε στο www.kinitiras.com/transitionecb και ελάτε κοντά μας. Ενδέχεται ακόμα και μια μικρή κινητική σας φράση να αλλάξει τη ζωή όλων μας. Μπορεί.

Photo credits: Ελένη Τάξερη

Διαβάστε επίσης:

Community Dance: Μια συνεργασία Ευρωπαίων και Αφρικανών καλλιτεχνών του χορού