Ο Μάρτιν Εντελβάις, ένας νεαρός Ρώσος με ρομαντική ψυχή αλλά χωρίς σκοπό στη ζωή, αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Η μητέρα του, μια αυστηρή αλλά στοργική αριστοκράτισσα, τον στέλνει να σπουδάσει στην Αγγλία, όπου φιλοξενείται από τους Ζιλάνοφ, Ρώσους εμιγκρέδες όπως εκείνος.

Ο Μάρτιν πολύ σύντομα ερωτεύεται με πάθος τη μικρή κόρη της οικογένειας, Σόνια, μια κυκλοθυμική, προκλητική και απρόσιτη κοπέλα, που όλες του οι προσπάθειες να την κατακτήσει πέφτουν στο κενό. Ωστόσο, ο ήρωας δεν μπορεί να την ξεχάσει και να καταθέσει τα όπλα της ερωτικής πολιορκίας του, και έτσι μηχανεύεται μια ηρωική και συνάμα παράτολμη και ασυλλόγιστη πράξη για να την εντυπωσιάσει, με την ελπίδα να την κερδίσει.

Η Δόξα είναι μια υπεροχή όσο και παιχνιδιάρικη περιγραφή των μοναδικών μηχανισμών της μνήμης, της φαντασίας και της φαντασίωσης. Μια ιστορία για τον έρωτα και την ψευδαίσθησή του, ειπωμένη με τρόπο ονειρικό μα εντυπωσιακά ανθρώπινο, γήινο και αληθινό.

«Η Δόξα είναι το έργο μου που μου δημιουργεί τη μεγαλύτερη ευτυχία […] και ο Μάρτιν, ο ευγενέστερος, ο πλέον ακέραιος και συγκινητικός από όλους τους νεαρούς μου ήρωες». – Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ

Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ

Ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ (1899-1977), ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη από οικογένεια Ρώσων αριστοκρατών. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση εγκατέλειψε τη Ρωσία (1919) και έζησε διαδοχικά στο Κέμπριτζ, στο Βερολίνο και στο Παρίσι. Το 1940, υπό τον φόβο της ναζιστικής επέλασης, μετοίκησε στις ΗΠΑ με την οικογένειά του, όπου εργάστηκε ως ακαδημαϊκός και συνέγραψε πληθώρα λογοτεχνημάτων, μεταξύ των οποίων και τη Λολίτα (1955), έργο που τον καθιέρωσε διεθνώς αλλά και του εξασφάλισε οικονομική ανεξαρτησία. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην Ελβετία, στην πόλη Μοντρέ.