Πώς μπορεί να εναρμονιστεί η μηχανή του σύμπαντος με τον μικρόκοσμο των ατομικών επιδιώξεων; Πώς είναι δυνατόν να συνυφανθεί η διατύπωση μιας μεγαλόπνοης Θεωρίας των Πάντων με τον κλειστό πυρήνα της ανθρώπινης φιλοδοξίας και την ανάγκη για αναγνώριση και εξουσία; Το «Rayman ούρλιαξε» του Γιάννη Μαυριτσάκη εξερευνά αυτούς τους συσχετισμούς, επιχειρώντας μια καταβύθιση στην ερμητικότητα των δαιδάλων της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά, την ίδια στιγμή, και μια απογείωση στη σφαίρα όλων εκείνων των νόμων, κοινωνικών και πολιτικών, που αναπαριστούν τη συμπαντική τάξη.
Το έργο του Μαυριτσάκη, ως υφολογία γραφής, συντονίζεται με τις μεγάλες περιπτώσεις της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας και δραματουργίας, διατηρώντας, ωστόσο, μια ιδιοπροσωπία ως προς τον τρόπο που συνενώνει τα υλικά του. Στο «Rayman ούρλιαξε» κατορθώνει να δημιουργήσει γέφυρες ανάμεσα στην αίσθηση του πραγματικού, απτού κόσμου και σε όλες εκείνες τις μυθικών διαστάσεων δυνάμεις που τον κινούν. Μια διαδικασία που ξεκινά από τις σκοτεινές πτυχές της ζωής, την ατομικότητα, την ηθική και τη βάσανο των φιλοσοφικών αναστοχασμών.
Στο απόγειο της επιτυχίας του ο καθηγητής Rayman ετοιμάζεται να παραλάβει το βραβείο για τη σπουδαία ανακάλυψή του, ενώ δύο αινιγματικά πρόσωπα, ο Οδηγός και η Συνοδηγός, εμφανίζονται κινούμενα προς τις συντεταγμένες μιας σκοτεινής ουδέτερης ζώνης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το «Rayman ούρλιαξε» προσφέρεται για μια σκηνική δημιουργία με στοιχεία περφόρμανς, υπό την προϋπόθεση η διαχείριση των «σημείων» να μη υπονομεύει τις δυνατότητες του ίδιου του κειμένου να εκλύει δυναμικές, να αναπνέει, να μεταμορφώνεται, να «δείχνει». Η σκηνοθεσία του Περικλή Μουστάκη φάνηκε να ξεπερνά το όριο μιας ισορροπίας ανάμεσα στις εικόνες της σκηνής και σε εκείνες που μεταφέρουν οι λέξεις του συγγραφέα.
Η παράσταση στο Θέατρο Σφενδόνη στηρίχτηκε στη βαθιά σκεπτόμενη διαθεσιμότητα του Χάρη Φραγκούλη που έθεσε την ερμηνεία του στην υπηρεσία του κειμένου, επενδύοντας στην οικονομία, την αφαίρεση, την ουσιαστική χρήση των εκφραστικών μέσων. Εύσημα αξίζουν και στον Κώστα Νικούλι που, παρά τη μονόχορδη συχνότητα στην οποία εξαντλήθηκε, επέδειξε σκηνικό σθένος σε μια δημιουργία με επιτελεστικό χαρακτήρα, καθώς επίσης και στην Φραγκίσκη Μουστάκη που διατράνωσε μια ενδιαφέρουσα σωματικότητα. Η παρουσία της υψιφώνου Λητώς Μεσσήνη δημιούργησε αποκαλυπτικές αντιστίξεις και μια ωραία κατακλείδα, ενώ μια χορική διάσταση με έντεχνο κινησιολογικό κώδικα, και υπό τους ενδιαφέροντες ήχους του Τηλέμαχου Μούσα, έδωσαν η Μαρία Αλεξοπούλου, ο Χάρης Καρύδης-Μαρωνίτης και η Ιωάννα Κρητούλη.
Photo Credit: Ματθίλδη Τούμπουρου
Διαβάστε επίσης:
Rayman ούρλιαξε, του Γιάννη Μαυριτσάκη σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη στο Θέατρο Σφενδόνη
