Culture Now: Πως ξεκίνησε η Daily Vathis; Αυτή την τεράστια σειρά έργων (7000 έργα/αντίτυπα) γιατί την θεωρείτε εφημερίδα;
Αντώνης Βάθης: Η Daily Vathis ξεκίνησε από την ανάγκη για την πιο άμεση επικοινωνία που έχει μία εφημερίδα με το κοινό, και σίγουρα είναι μία εφημερίδα δρόμου (street art) και όχι ένα έργο τέχνης δημιουργημένο για την γκαλερί. Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ήταν όταν εκτέθηκε στις τουαλέτες της Φίνος Φιλμ γιατί στην τουαλέτα τη δημιουργώ, και στην τουαλέτα επίσης κατέληξε στα πλαίσια της έκθεσης στο Μικρό Παρίσι. Έχει την πρόθεση να καταστήσει την ανάγκη της τέχνης όπως την ανάγκη για ψωμί. Εκφράζει την αναγκαιότητα του δημιουργού και του κοινού να νιώθει κάθε μέρα λειτουργικός στη κοινωνία. Είναι νοητική συνθήκη να υπάρχει ένα κίνητρο για δουλειά κάθε μέρα, γι’ αυτό λέγετε εφημερίδα.
CN: Η σύνθεση του κάθε έργου/ φύλλου αποτυπώνει την ψυχική σας διάθεση και τις ανησυχίες; Μπορεί να θεωρηθεί ένα προσωπικό αρχείο;
ΑΒ: Ναι, είναι ένα είδος αρχείου, στο οποίο μπερδεύονται παλιά έργα με νέα και καθημερινά σκουπίδια του καλlιτέχνη. Και εννοείται ότι κάθε μέρα ανάλογα το υλικό είναι μια αυτοπροσωπογραφία της ψυχικής μου διάθεσης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
CN: Μέσα σε δύο χρόνια έχετε δημιουργήσει γύρω στα 7000 έργα. Είστε σαν μία μηχανή παραγωγής. Αυτή η έντονη παραγωγή μου θυμίζει εν μέρει το εργοστάσιο του Andy Warhol. Υπάρχουν επιρροές από τον Warhol ή και από άλλους καλλιτέχνες;
ΑΒ: Και ο Σπύρος Παπαλουκάς και ο Warhol ήθελαν να αισθάνονται μηχανή στην παραγωγή τους και το ίδιο και εγώ. Είναι μέσα στον τρόπο έκφρασης του 20ου αιώνα να τα βάλεις με την μηχανή, μια αναμέτρηση μεταξύ του Δαβίδ και του Γολιάθ.
CN: Για την ατομική σας έκθεση στα πλαίσια του Re–Culture 4 (2016), η Νίκη Παπασπύρου αναφέρει ότι πιστεύετε, όπως και ο Robert Rauschenberg ότι «όλος ο κόσμος μπορεί να θεωρηθεί ένας γιγάντιος πίνακας». Μιλήστε μας για αυτή τη θέση σας.
ΑΒ: Επειδή ο κόσμος είναι εν κινήσει δεν είναι πίνακας που λέει ο Rauschenberg. Η καθεμία από τις εννιά τέχνες θεωρεί την δικιά της ως απεικόνιση του κόσμου, εγώ όμως προτιμώ τον κινηματογράφο σαν έκφραση του 20ου αιώνα (όλα γύρω από το σινεμά) γιατί όπως υποστηρίζει και ο Antoine Artaud είναι τέχνη που συμπεριλαμβάνει όλες τις άλλες μαζί και η μόνη που έχει νόημα στον αιώνα μας, κάτι σαν τα καθημερινά βίντεο που ανεβάζει ο Jonas Mekas.
CN: Πέρα από αυτή την εφημερίδα έχετε δημιουργήσει και άλλες. Στην Παπασπύρου είπατε ότι έμπνευση για τη δημιουργία τους ως μέσο επικοινωνίας με το κοινό σας στάθηκαν τα χρονικά του Feliks Topolski και τα περιοδικά του Λεωνίδα Χρηστάκη. Μίλήστε μας για αυτές τις επιρροές.
ΑΒ: Μέσα σε 9 χρόνια έχω βγάλει 25 περίπου εφημερίδες τζάμπα, έχω μοιράσει 3000 φωτοτυπικές και χειροποίητες όπως και συνέχεια βγάζω τζάμπα πράγματα μόνο και μόνο για την επικοινωνία του πράγματος. Ο Λεωνίδας Χρηστάκης είχε μια άμεσου μάρκετινγκ αντίληψη των τρόπων διάδοσης και παραγωγής εντύπων, η οποία ήταν πολύ κοντά στο σύγχρονο μάρκετινγκ. Ο Topolski πάλι έφτιαχνε πορτραίτα των πρωταγωνιστών του 20ου αιώνα, ο οποίος ήταν κοντά στα ιστορικά γεγονότα και ως μάρτυρας σκιτσάριζε ζωντανά για εφημερίδες σε συνέδρια, σε δίκες και σε διαδηλώσεις. Μου αρέσει αυτή η συνθήκη δουλειάς, CN: Τα έργα σας, τα οποία έχουν έναν έντονο εφήμερο χαρακτήρα και τα οποία αποκαλείτε τα σκουπίδια του καλλιτέχνη, τα πουλάτε σε υπερβολικά πολύ χαμηλές τιμές. Με την Daily Vathis μήπως ασκείτε κριτική ή θέτετε ερωτήματα σχετικά με το σύστημα της αγοράς της τέχνης και την πραγματική αξία του έργου;
ΑΒ: Πριν 10 χρόνια έδωσα έναν πίνακα για ένα κεφτεδάκι ενώ τα τελευταία χρόνια έχω πληρωθεί ένα λάπτοπ, σάντουιτς,άπειρους καφέδες, τυρόπιτες, άλλες υπηρεσίες, υλικά ζωγραφικής, βιβλία και ένα σωρό πράγματα πριν γίνει της μοδός λόγω κρίσης η ανταλλακτική οικονομία. Πρόσφατα πληρώθηκα με ένα ταψί σπανακόπιτα στην έκθεση Αντιπραγματισμός στη γκαλερί Ηώς που έγινε δεύτερη φορά φέτος. Καταλαβαίνω τους μηχανισμούς του χρήματος αλλά προσπαθώ να είμαι πιο κοντά στην ζωή και τον κόπο με τον οποίο φτιάχνεται ένα πράγμα. Το χρήμα και η τέχνη είναι πράγματα με πλασματική αξία όπως και το ψωμί για το οποίο έχει ασφαλιστεί και παιχτεί άπειρες φορές η τιμή των σιτηρών στο χρηματιστήριο. Και να μην ξεχνάμε ότι η πρώτη κρίση στο ολλανδικό χρηματιστήριο τον 16ο αιώνα ξεκίνησε με τη καταστροφή ενός φορτίου μπαχαρικών που προκλήθηκε από μία καταιγίδα στη Μανίλα, και έγινε διεθνώς το έλα να δεις όπως και τώρα οικονομικά.
Στην Ελλάδα το εφήμερο εισηγήθηκε από την τέχνη της γιγαντοαφίσας του σινεμά, και γενικά τα αρχεία στην Ελλάδα δεν πολυασχολούνται με εφήμερα έργα τέχνης, φανζίν, μπροσούρες και άλλα χαρτάκια, ακόμα και από τσιχλόφουσκες. Τα αρχεία είναι μία άλλη κουβέντα. Φανταστείτε ότι ακόμα και η περφόρμανς που είναι τώρα μόδα ανήκουν στην κατηγορία των εφήμερων έργων τέχνης, όπως και το θέατρο κλπ.
CN: Μπορείτε να μας μιλήσετε για την ανάγκη σας να δημιουργήσετε ένα οικονομικό σύστημα (όπως ομόλογα, επιταγές και νόμισμα);
ΑΒ: Είναι κάτι σαν παιχνίδι παιδικό και επιβίωση ταυτόχρονα, αλλά και μια παρωδία της τέχνης, της ζωής και του χρήματος. Σίγουρα και μια κριτική σε όλα γύρω μας.
CN: Από όσα γνωρίζω για εσάς, είσαστε και συλλέκτης βιβλίων. Γιατί όμως πιστεύετε στην εφήμερη αξία του έργου;
ΑΒ: Γιατί ο λόγος είναι η σκιά της πράξης που έλεγε ο Δημόκριτος. Το εφήμερο προφορικό διαδίδεται πιο γρήγορα από τον γραπτό λόγο και είναι πιο λαϊκό μέσο και όχι λόγιο.
CN: Πέρα από τα έργα της Daily Vathis, στην γκαλερί Ηώς εκθέτονται και πορτραίτα σας που φιλοτέχνησαν συνεργάτες και φίλοι σας. Γνωρίζω όμως ότι δημιουργείτε διαφορετικές περσόνες. Στην έκθεση, στο επίκεντρο είσαστε εσείς ή κάποια περσόνα; και αν ναι, πόσο αυτή διαφέρει από εσάς;
ΑΒ: Στην έκθεση ξεκινάει ένα φρανσάιζ της Daily Vathis, και πράγματι όπως με είχες ρωτήσει κατ’ιδίαν θα μπορεί να φτιάχνει ο καθένας Daily Vathis με την άδειά μου. Στην έκθεση τιμάται ο πολίτης Βαθκέιν, μία περσόνα μεγαλοεκδότη αδίστακτου, πράγμα που δεν είμαι, και ταυτόχρονα φιλοξενούνται Daily Vathis των φίλων: Κύριλλου Σαρρή, Ανδρέα Λυμπεράτου, Τζένης Δούπη, Ιωάννας Γκούμα, Βασίλη Γεροκώστα, Αυγής Τοπάκα και Εύης Αθανασίου και πορτραίτα του εκδότη/περσόνα Βαθκέιν από την Ασπασία Γιαννέτα, Νίκο Τσιμιτάκη και Λουκά Λουκίδη, δημιουργώντας μία ατομική έκθεση με φίλους ως γκεστ σταρ καλιτέχνες, στην οποία ως επιμελητής ανακατεύω όλη την τράπουλα των καλλιτεχνών.
Η έκθεση «Birthday exhibition» του Αντώνη Βάθη παρουσιάζεται στο Χώρο Τέχνης Ηώς, έως 1 Απριλίου. Περισσότερες πληροφορίες, εδώ
