Ο χρόνος είναι μια μείξη αναμνήσεων και επιθυμιών που όταν φτάνει η σωστή στιγμή αλληλοσυμπληρώνονται. Θυμάμαι κάπου κοντά στην αρχή της νέας χιλιετίας όταν το 1ο δώρο που μου ήρθε ποτέ από την Γηραιά Αλβιόνα ήταν ένα μικρό βιβλιαράκι με τον τίτλο “The Dumb Waiter” by Harold Pinter. Ένα καλοκαίρι στη Μεσσηνία  που είχα σκάσει από τη ζέστη και εκεί κλεισμένος μέσα να παλεύω να μεταφράσω αυτό το μικρό βιβλίο λες και ήταν το σημαντικότερο πράγμα που απαιτούσε να γίνει άμεσα.  Την πρώτη μου δουλειά σαν βοηθός στο Απλό θέατρο στον «Επιστάτη» και την πρώτη μου σκηνοθεσία πάλι στο Απλό θέατρο στους «Παλιούς Καιρούς». Το «Θερμοκήπιο» στα Trafalgar Studios. Και πριν δυο χρόνια μια κουβέντα με την Νουρμάλα και τον Κωστή και την αποκάλυψη ότι όλοι μας κατά περίεργη τύχη θέλαμε να ασχοληθούμε μ αυτό το έργο.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να ειπωθούν για το έργο, για την πολιτική και την κωμική του διάσταση, για την επικαιρότητα του και την σημαντικότητα του, για τον πιντερικό λόγο εν γένει και χίλιες δυο αναλύσεις. Αυτό που όμως για μένα παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε όλη αύτη τη διαδρομή είναι ότι καταφέραμε να επιστρέψουμε στον εαυτό μας μέσα από το σύνολο. Ο Πίντερ συνήθιζε να λέει ότι έχουμε δυο εαυτούς-δυο μάσκες, τον εαυτό μας όταν είμαστε μόνοι μας και κανείς δεν βλέπει δεν μας ακούει και τη μάσκα που φοράμε την στιγμή που θα χτυπήσει η πόρτα και κάποιος θα μπει στο δωμάτιο. Το πραγματικό ενδιαφέρον, στη σημερινή κοινωνία του απόλυτου ατομικισμού, είναι ότι καταφέραμε έστω και για λίγο με την Νουρμάλα, τον Κωστή και τον Θανάση να μείνουμε χωρίς «μάσκα» όταν βρεθήκαμε μαζί στο ίδιο δωμάτιο.

Σε όλη την νεοτερικότητα υπάρχουν δομές ορατές ή αόρατες, ένας βουβός σερβιτόρος, που υπαγορεύουν ή προσπαθούν να ορίσουν και να υποδείξουν τη δράση μας, την πρακτική μας, και είναι πολύ όμορφο συναίσθημα όταν βρίσκονται άνθρωποι στη ζωή μας  να πάρουμε μια κοινή θέση απέναντι τους.

Info:

Ο Νίκος Πασχίδης, γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος της σχολής ΒΕΑΚΗ, σπούδασε φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Μαθήτευσε ως βοηθός σκηνοθέτη δίπλα στον Σ. Ντουφεξή κατά το 3ο έτος της σχολής. Συνεργάστηκε με το Απλό Θέατρο ως βοηθός σκηνοθέτη του Α. Αντύπα και με το Θέατρο Badminton ως βοηθός σκηνοθέτη του Φωκά Ευαγγελινού και του Rob Ruggiero καθώς και ως Stage Manager. Με την Ομάδα 11 παρουσίασε την πρώτη του σκηνοθεσία με το έργο ‘Παλιοί Καιροί’ του Χ. Πίντερ στην Νέα Σκηνή του Απλού Θεάτρου και στο Θέατρο Ροές τα έργα του Σ. Μπέκετ «Εκείνη τη φορά… Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραππ». Παρουσίασε σε πανελλήνια πρώτη το έργο “NINA” του Steven Dietz σε δική του σκηνοθεσία στο θέατρο 104.  Συμμετείχε  στο  φεστιβάλ «Τα 12 Κουπέ» στο Τρένο στο Ρουφ με το έργο  «Η Συνάντηση».

Υπήρξε μέλος του Μικρού Θεάτρου Ρεθύμνου όπου εργάστηκε ως ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη. Σαν κοινωνιολόγος εργάστηκε ως ερευνητικός συνεργάτης στην έρευνα του ΕΚΚΕ «Η επαγγελματική κατάσταση του θεάτρου και του χορού και το κοινό τους».


Ο Βουβός Σερβιτόρος του Harold Pinter ανεβαίνει φέτος στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων σε σκηνοθεσία του Νίκου Πασχίδη και της Νουρμάλα Ήστυ, από τις 22 Ιανουαρίου. 


Διαβάστε επίσης:

Βουβός σερβιτόρος, του Χάρολντ Πίντερ στο ΚΕΤ