Η τελευταία ενότητα ζωγραφικών έργων του Νίκου Λαγού συνεχίζει στο γνώριμο καλλιτεχνικό ύφος του εικαστικού. Προσωπικά βιώματα, σκέψεις, συνειρμοί, σύμβολα, εικόνες, λέξεις, γλωσσικά παιχνίδια και μοτίβα συμβιώνουν με έναν απόλυτα άναρχο αλλά ταυτόχρονα και συστηματικό τρόπο στο ζωγραφικό χώρο. Ετερόκλητες μικρο-αφηγήσεις συνθέτουν μία σύγχρονη οπτική πάνω στην βίωση της καθημερινότητας, την επικοινωνιακή περιπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων, τον ψηφιακό μικρόκοσμο και τα κοινωνικά στερεότυπα.

Σ’ ένα απόλυτα προσωπικό ύφος, ο Νίκος Λαγός ανασύρει στον ζωγραφικό καμβά μία πληθώρα αλληγορικών σχημάτων, που θα μπορούσαμε να συναντήσουμε στο χώρο των ονείρων. Μία συνύπαρξη που δεν εδράζει στην λογική εξήγηση και αφήνεται στην ασάφεια. Οι νέες συνθέσεις του Νίκου Λαγού που παραπέμπουν σε παιδικές ζωγραφιές ή γκράφιτι, έτσι ασφυκτικά κατοικημένες με αλλόκοτες εικόνες, αποκαλύπτουν την βαθύτερη ανάγκη για επικοινωνία μέσα στην σύγχυση και αποσπασματικότητα της σύγχρονης ζωής.