Από το Σαββάτο 4 Οκτωβρίου 2014, και μέχρι τις 2 Νοεμβρίου, ξεκινά η παράσταση «4ος Όροφος» του Απόστολου Φράγκου στο Προσωρινό, μια παράσταση για το τυχαίο, βασισμένη στις σκέψεις όλων μας για τη ζωή (και τον θάνατο).
“Ότι θα πέθαινα, πάντοτε το είχα σίγουρο. Στα δέκα, δώδεκά μου χρόνια με έβλεπα κιόλας να κείτομαι εκεί, σε μια νερολακούβα, άθαυτη, να με κατοικούν παράσιτα. Ότι θα μπορούσα να γεράσω δεν το ήξερα. Πίστευα ότι η μοναδική διαφορά συνίστατο στη συγκεκριμένη μορφή εμφάνισης της γνώσης. Είχα πάντοτε πολύ χρόνο”
Μια νεαρή κοπέλα πέφτει από τον 4ο Όροφο. Μιλά για το θάνατό της.
Το πέρασμά της σε “άλλο κόσμο” της επιτρέπει να αντιμετωπίζει το γεγονός του τέλους της χωρίς συστολή. Ο θάνατος γίνεται ταξίδι, ξορκίζει τους φόβους που κυριεύουν τον κόσμο των ζωντανών, δίνει δύναμη, προσφέρει ευκαιρία για έπαρση, είναι τυχαιότητα, αντικείμενο περιγραφής. Ακόμα και σ’ αυτή τη μυστικιστική συνθήκη ο χρόνος κυλά και αναδεύει μνήμες από “επίγεια” αισθήματα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αλήθεια, ποιος αναλογίζεται τη μοναξιά του νεκρού;
Ο θάνατος είναι φθορά, είναι λύση, είναι μετάβαση, είναι εξασθένιση της μνήμης, κατάλυση των προτύπων ζωής, αντίφαση της υστεροφημίας, είναι σύμβαση ηθική. Τίποτα δεν μπορεί να ειπωθεί σε μια μετά θάνατο συνθήκη, αφού και οι λέξεις προϋποθέτουν μια ζώσα ύλη. Επιστρατεύουμε τις αισθήσεις και τα συναισθήματά μας, τις γνώσεις, τις πεποιθήσεις μας, τους μύθους και, πάνω απ’ όλα, τις πληγωμένες εμπειρίες μας για να χωρέσουμε μέσα μας το Τέλος. Η αδυναμία μας μάς κάνει ειλικρινείς, ο φόβος μας μας οδηγεί σε τεχνάσματα υπερβατικότητας. Η ματιά του ίδιου του θανόντος, όμως, απαλλαγμένη από το πάθος της ζωής, μοιάζει να διακατέχεται από μια άλλη δυνατότητα, τέτοια που του επιτρέπει να παίζει με μύθους και θεούς, με τη θλίψη και την απέραντη ευφορία, με τα χρώματα και το σκοτάδι.
Περισσότερα λόγια για το έργο:
Ο 4ος Όροφος είναι ένας μονόλογος για το τυχαίο, εμπνευσμένος από κείμενα των Τζέννυ Έρπενμπεκ, Joumana Haddadh, Σωτήρη Δημητρίου, Κατερίνα Γώγου, Τζιμ Κρέις, Άλι Σμιθ κ.α. αποσπάσματα των οποίων ακούγονται στην παράσταση
Ο Απόστολος Φράγκος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1973. Είναι εκπαιδευτικός και ηθοποιός. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Λόγου, Υπoκριτικής και Κίνησης με τους Μ. Γεμεντζάκη, Μ.Μαρμαρινό, Ρ.Καρέρι (ODIN Theatre), Ν.Μιλιβόγεβιτς κ.α.
Έχει συνεργαστεί με τις ομάδες Μορφές, Nova Melancholia, Dame Blanche, και με τους σκηνοθέτες Γιώργο Κακανάκη (Please Kill Me), Ash Bulayev (ΑΩ), Ειρήνη Μαργαρίτη (Unemployed) κ.α. Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις σύγχρονου χορού των QuasiStellar και Landscape. Με την solo performance Male Study, σε σκηνοθεσία Αποστολίας Παπαδαμάκη ταξίδεψε σε διεθνή Φεστιβάλ στη Σεούλ, στην Μπογκοτά, στο Σεράγεβο, στο Κάουνας και σε άλλα μέρη του κόσμου.
Ο 4ος Όροφος είναι η πρώτη του ολοκληρωμένη σκηνοθετική δουλειά.
H Ειρήνη Μαργαρίτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης «Αρχή» και ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, και τους: Peter Gothar, Σ.Λιβαθινό, Α.Στελλάτου, Γ.Παλούμπη, Γ.Μαυραγάνη, Esther Andre Gonzalez κ.α. Έχει σκηνοθετήσει τα: Unemployed-Δέκα Μητροπολιτικές Ιστορίες, Blackout (Μια Μικρή Διαμαρτυρία), Κάτι θα γίνει, θα δεις. Μαζί με τον @fanellas που φωτογραφίζει, γράφει feature stories για το Vice.com. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μελάνι η πρώτη ποιητική της συλλογή, Φλαμίνγκο.
Δραματουργία- Σκηνοθεσία: Απόστολος Φράγκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Κρητικού
Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Καλφόγλου
Βίντεο – Φωτισμοί: Μαρία Αθανασοπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Μαρκέλλα Μανωλιάδη
Φωτογραφίες: Φάνης Παυλόπουλος
Ερμηνεία: Ειρήνη Μαργαρίτη
