Επιλέγοντας την ανθρωποκεντρική ζωγραφική ο Βασίλης Σελιμάς παρουσιάζει τις δικές του αινιγματικές ιστορίες. Η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από έντονα αφηγηματικά στοιχεία, μια υποβόσκουσα μελαγχολία και την ανάγκη απελευθέρωσης του καλλιτέχνη από κατεστημένους ρόλους. Στο έργο του εμφανίζονται οικεία πρόσωπα με σαφή αναφορά στην βάση της ελληνικής κοινωνίας, την οικογένεια .Η ανάγκη της φυγής από το διηνεκές παρόν που επιτείνεται από την κρίση των τελευταίων ετών γεννά τους ‘νοσταλγούς’,  επαναπροσδιορίζοντας την έννοια της μνήμης για τον καλλιτέχνη. Ισορροπώντας μεταξύ ονείρου και ρεαλισμού, χρησιμοποιώντας σύμβολα δημιουργεί έναν παράλληλο κόσμο διεγείροντας με τους υπαινιγμούς του το στοχασμό στον θεατή.