Η Χριστίνα Φακορέλλη γεννημένη στο Μπιλμπάο της Χώρας των Βάσκων, παντρεμένη και μητέρα, έχει ζήσει και εργαστεί για είκοσι χρόνια μεταξύ Ισπανίας, Γαλλίας και Ελλάδας.
Τα έργα της συγκαταλέγονται ανάμεσα σε ιδιώτες συλλέκτες σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο. Η άτυπη σταδιοδρομία της χαρακτηρίζεται από σπουδές εικαστικών τεχνών στην Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών στο Μπορντό (2008) και σε στούντιο καλλιτεχνών στη Γαλλία. Έχει συμμετάσχει σε ιδιωτικές εκθέσεις και εκθέσεις τέχνης στη Γαλλία και την Ισπανία με πολλά βραβεία [Contemporary Art Fair in Honfleur, Normandy, 2005-2010, Consulate of Peru in Bordeaux, 2017, Halles de Chartrons in Bordeaux , 2017, Salon Animal Art, Παρίσι , 2018, Espace Saint Rémi Lion’s Club Prize (2015) μεταξύ άλλων και γκαλερί στη Γαλλία (Le Passeur d’Art, Sables-d’Olonne, Bello Horizonte, Bidart]. Το δημιουργικό της ταξίδι την οδηγεί σε συνεργασία με αρχιτέκτονες, σκηνογράφους, οινοπαραγωγούς, εικονογράφους βιβλίων, εργαζόμενων στη μόδα, γραφίστες κ.λπ.
Το έργο της εξελίσσεται εδώ και δέκα χρόνια γύρω από τους μύθους και τις παραδόσεις του ζωικού κόσμου, χρησιμοποιώντας λάδι και χρωστικές ως στήριγμα για τη ζωγραφική της.
“I paint to make sure not to die while being alive”
Όταν λοιπόν με ρωτούν γιατί συνεχίζω να ζωγραφίζω και τι σημαίνει για μένα η πράξη της ζωγραφικής, απαντώ χωρίς δισταγμό «Είναι πάθος, η τέχνη του πάθους». Είναι μια επιτακτική εσωτερική απελευθερωτική ανάγκη να παραμείνουμε σε ισορροπία. Η ζωγραφική με επαναφέρει συνεχώς σε ένα αίσθημα ευαλωτότητας που με οδηγεί, όπως το εξέφρασε ο Καντίνσκι, να «διεκδικήσω τις αδυναμίες μου και τις αβεβαιότητές μου» μπροστά στον καμβά. Για μένα είναι η πράξη της ζωγραφικής που δημιουργεί την πρόθεση και όχι το αντίθετο. Η διαδικασία κατασκευής-αποδόμησης θα οδηγήσει, όχι σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά σε ένα επιθυμητό και τελικά αποκαλυπτόμενο συναίσθημα.
