Μπρεχτ, Εντουάρντο Ντε Φιλίππο και Έμιλυ Μπροντέ είναι μεταξύ άλλων μερικές από τις επιλογές σας για τη σημερινή βόλτα στην πόλη και είναι όλες εξίσου ενδιαφέρουσες.

5 θεατρικές παραστάσεις για τη σημερινή βόλτα στην πόλη

Φιλουμένα Μαρτουράνο, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου στο θέατρο Δημήτρης Χορν

Η γλυκόπικρη κωμωδία του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο «Φιλουμένα Μαρτουράνο», λαμπρό δείγμα του ιταλικού νεορεαλισμού που συμπυκνώνει στις σελίδες του μια ολόκληρη εποχή, αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου που συνεχίζει να συγκινεί ακόμη και σήμερα, 77 χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμά του στη Νάπολη (1946).

Η Μαρία Ναυπλιώτου ενσαρκώνει μια γυναίκα- σύμβολο, τη Φιλουμένα, σε ένα ρόλο – ορόσημο που έχουν ερμηνεύσει κορυφαίες ηθοποιοί (όπως η Σοφία Λόρεν) ανά τον κόσμο.

Στο ρόλο του Ντομένικο Σοριάνο, ιδανικός για τη διανομή, ο Μελέτης Ηλίας.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Η Φιλουμένα Μαρτουράνο ξεκίνησε ως πόρνη και κατέληξε ερωμένη του πλούσιου εμπόρου Ντομένικο Σοριάνο. Τώρα, έπειτα από αρκετά χρόνια κοινού βίου, διεκδικεί τη θέση που της αξίζει. Ένα απρόσμενο μυστικό ανατρέπει τις ισορροπίες και αλλάζει τα δεδομένα.

Ένα έργο που βάζει στο μικροσκόπιο τη γυναίκα, τις προβληματικές οικογενειακές και κοινωνικές δομές και τα στερεότυπα φέρνοντας αντιμέτωπους δύο κόσμους με όχημα τη σπουδαία γλώσσα του συγγραφέα.

Όπως γράφει και ο σκηνοθέτης της παράστασης, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος:

«Όλα έγιναν κάποτε. Κάποτε της είπαν πως έγινε γυναίκα. Δεν είναι κορίτσι πια. Κάποτε έφυγε από το σπίτι της το πατρικό και πήγε σε εκείνο το άλλο “σπίτι”. Κάποτε γνώρισε κι εκείνον. Κάποτε την γνώρισε κι αυτός. Κάποτε έμεινε έγκυος και μετά ξανά και ξανά. Και κάποτε εκείνος της ζήτησε να μείνει μαζί του, χωρίς να της το ζητήσει και ποτέ αληθινά. Ύστερα το ξέχασε.

Κάποτε γεννήθηκαν και τρία παιδιά. Που δεν έμαθαν ποτέ ποιανού παιδιά είναι.

Και κάποτε…το κάποτε κουράστηκε. Και θέλησε να γίνει τώρα.

Τώρα…ανάμεσα σε εκείνη και σε εκείνον. Που δεν συναντήθηκαν ποτέ, μέχρι τώρα. Που δεν έζησαν ποτέ αληθινά, μέχρι τώρα.

Που δεν έμαθε ποτέ εκείνη ποιος στ’ αλήθεια είναι εκείνος. Ο Ντομένικο Σοριάνο.

Και δεν έμαθε ποτέ εκείνος ποια στ’ αλήθεια είναι εκείνη. Η Φιλουμένα Μαρτουράνο. Η γυναίκα που δεν κλαίει ποτέ. Μέχρι τώρα. Που θα μάθει. Μέχρι τώρα που θα μάθουμε κι εμείς.

Και θα το μάθουν και εκείνα τα παιδιά. Πρέπει να το μάθουν.

Γιατί όπως λέει και μία κρυφή φωνή μες στο σκοτάδι…

“Τα παιδιά είναι παιδιά”.

Και σε λίγο χαράζει το πρώτο φως της καινούριας ζωής».

Πεταλούδες στο στομάχι, του Κωνσταντίνου Ρήγου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος αφήνεται στην ψυχοτρόπο, την εξαρτητική και παραισθησιογόνο επίδραση του έρωτα και υπογράφει μια παράσταση, που ενσωματώνει το θέατρο, τη μουσική, τον χορό, νέα μέσα και social media.

Η φράση «Πεταλούδες στο στομάχι» περιγράφει τη σωματική αντίδραση του ανθρώπινου οργανισμού, όταν παρατηρείται μείωση της ροής του αίματος στο στομάχι, απέναντι σε μια απειλή ή σε μια κρίσιμη κατάσταση τύπου «fight-or-flight” (μείνε να αντιμετωπίσεις τον κίνδυνο ή τρέξε για να σώσεις τη ζωή σου). Δεν είναι τυχαίο που η φράση έχει συνδεθεί με το συναίσθημα του έρωτα…

Ο Ρ. Α. προσπαθεί να βρει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδια του τη ζωή, δηλώνει πανσέξουαλ και insta-ποιητής, επικοινωνεί με όλα τα μοντέρνα μέσα, διασκεδάζει ξέφρενα στα πάρτι, ποστάρει με μανία, αναζητεί την προσοχή και την αποδοχή, καταθλίβεται όταν δεν τις βρίσκει, ερωτοτροπεί ακατάπαυστα, έχει απόλυτη ανάγκη από αγάπη, τρελαίνεται από την έλλειψή της, ερωτεύεται, πληγώνεται, και πάλι από την αρχή, ξανά και ξανά μέχρι να γνωρίσει τη Μόλι, που τον εθίζει σαν θανατηφόρο ναρκωτικό. Γύρω του, ένας κύκλος από άτομα που ερωτεύτηκε, που τον πρόδωσαν, που πλήγωσε, που τον ξεπέρασαν, που τον οδηγούν στο τέλος ή τον συνοδεύουν σε μια νέα αρχή…

Μέσα από ένα κολάζ από στιγμιότυπα, κείμενα, βίντεο, τραγούδια, χορό, παρακολουθούμε αποσπασματικά μερικές εβδομάδες από τη ζωή του κεντρικού χαρακτήρα, ενός αντιήρωα του καιρού μας, πλήρως απορροφημένου στην ικανοποίηση της μεγαλύτερης ανάγκης του: της αγάπης.

Εκπρόσωποι της Gen Z, των Millenials, της Generation X, των γενεών που γαλουχήθηκαν με την τεχνολογία των Η/Υ, του ίντερνετ και της δικτύωσης, οι περφόρμερ μάς θέτουν επιπλέον το ερώτημα σε τι διαφέρει ο ψηφιακός από τον αναλογικό έρωτα, πόσο μοιάζει ο έρωτας και ο χωρισμός με βουτιά από ψηλά, πόσο έτοιμοι είμαστε να παίρνουμε το ρίσκο ξανά και ξανά, αν είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε όλοι μας μέλη της Gen L, της γενιάς που πάνω απ’ όλα βάζει την αγάπη.

Μαρί Skłodowska Κιουρί, του Θέμη Μουμουλίδη & της Παναγιώτας Πανταζή στο Σύγχρονο Θέατρο

Γεννημένη στη ρωσοκρατούμενη Βαρσοβία, η Μαρία Σκλοντόφσκα, η γυναίκα που έγινε αργότερα γνωστή ως Μαρί Κιουρί, χάραξε με ακατάβλητη θέληση την πορεία της, ανατρέποντας κάθε στερεότυπο. Η Μαρί Κιουρί φλέγεται από «την ποίηση της επιστήμης»· το πάθος της και το ανυπέρβλητο ερευνητικό της πνεύμα έγιναν τα όπλα για να αναμετρηθεί με τον ρατσισμό και την προκατάληψη που αντιμετώπισε ως γυναίκα και ως μετανάστρια. Σημάδεψε την εποχή της, στο γύρισμα του σύντομου 20ου αιώνα αναπροσδιορίζοντας τα όρια της επιστήμης.

Το θεατρικό έργο, που υπογράφουν ο Θέμης Μουμουλίδης και η Παναγιώτα Πανταζή, βασισμένο σε βιογραφικό υλικό, ντοκουμέντα και μαρτυρίες, παρακολουθεί την συναρπαστική περιπέτεια μιας ζωής που αγγίζει το μυθιστόρημα: τα δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια στην υπό τσαρική κατοχή Βαρσοβία, οι σπουδές στη Σορβόννη, ο αγώνας να αναγνωριστεί ως ισότιμο μέλος μιας ανδροκρατούμενης επιστημονικής κοινότητας, ο «απαράμιλλος σύντροφος» στη ζωή και στην επιστήμη Πιερ Κιουρί, οι πολλαπλοί ρόλοι, τα χημικά στοιχεία που την «στοίχειωσαν», η ραδιενέργεια, η «Κιουριθεραπεία» ενάντια στον καρκίνο, τα δύο Νόμπελ, η απώλεια, η δόξα και η κατακραυγή, οι ασυμβίβαστοι αγώνες για μια επιστήμη στην υπηρεσία του ανθρώπου. Η τραγικότητα αλλά και η ειρωνεία που της επιφύλαξε η Ιστορία με την μετέπειτα ολέθρια χρήση των ανακαλύψεών της.

Ο Θέμης Μουμουλίδης επιχειρεί να δημιουργήσει ένα τοπίο μνήμης, εικόνων και ήχων με κινηματογραφικούς όρους, θέλοντας να αναδείξει την ποίηση, τον παλμό, τη συγκίνηση και τον αδιάκοπο αγώνα μιας θρυλικής ζωής· μιας ζωής που χάρισε πολλά στην επιστήμη και στην ανθρωπότητα καθώς και στον αγώνα των γυναικών για δικαιοσύνη και ισότιμη μεταχείριση. Μια παράσταση που μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα της εποχής της Μαρί Κιουρί, συνομιλώντας με κλασικά συμφωνικά έργα αλλά και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις και ηχοτοπία της Αλεξάνδρας Μικρούτσικου.

Η άνοδος του Αρτούρο Ούι, του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Θέατρο ARK

Τη μακάβρια φάρσα: «Η άνοδος του Αρτούρο Ούι», όπου ο Μπέρτολτ Μπρεχτ σημαδεύει τους μηχανισμούς που στηρίζουν και εκτρέφουν τον φασισμό, ανεβάζει ο Άρης Μπινιάρης σε ένα νέο χώρο, το Θέατρο ARK στις 25 Ιανουαρίου 2023.

Το παραβολικό αυτό έργο είναι ένας παραλληλισμός της ιστορίας της ανόδου του ναζισμού στη Γερμανία μέχρι την κατάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ. Ο Μπρεχτ ανασυνθέτει την ιστορία μεταφέροντας τη δράση στο γκανγκστερικό περιβάλλον της Αμερικής του μεσοπολέμου.

Ο χαρακτήρας του αποτρόπαιου Αρτούρο Ούι, που δομήθηκε από τον συγγραφέα πάνω στο πρότυπο του σαιξπηρικού «Ριχάρδου Γ΄», ερμηνεύεται στην παράσταση από τον Γιώργο Χρυσοστόμου.

Μαζί του μια πλειάδα εκλεκτών ηθοποιών: Γιάννης Αναστασάκης, Μιχάλης Βαλάσογλου, Θανάσης Ισιδώρου, Άρης Κασαπίδης, Τάσος Κορκός, Κώστας Κορωναίος, Δαυίδ Μαλτέζε, Ερρίκος Μηλιάρης, Μαρία Παρασύρη, Αλεξία Σαπρανίδου, Φοίβος Συμεωνίδης.

Ανεμοδαρμένα Ύψη, της Έμιλυ Μπροντέ σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Το κορυφαίο μυθιστόρημα της Έμιλυ Μπροντέ έρχεται να μας καθηλώσει με την άγρια ποιητική του δύναμη, την ταραγμένη και σκοτεινή του ατμόσφαιρα και να φωτίσει αριστοτεχνικά τις ρομαντικές αλλά και βίαιες πλευρές του απόλυτου-καταστροφικού έρωτα των ηρώων του.

Τα «Ανεμοδαρμένα ύψη», το μοναδικό έργο της Έμιλυ Μπροντέ, γράφτηκε όταν ήταν μόλις 29 ετών, έναν μόλις χρόνο πριν πεθάνει και αποτέλεσε σημείο αναφοράς και έμπνευσης για την Τέχνη, και ένα μυθιστόρημα-σταθμό στην αγγλική λογοτεχνία.

Ο Γιάννης Καλαβριανός διασκευάζει και σκηνοθετεί την ιστορία του θυελλώδους, παράφορου και καταδικασμένου έρωτα ανάμεσα στον Χήθκλιφ και την Κάθριν, ενός από τα πιο εμβληματικά και αντιφατικά ζευγάρια του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Ο έρωτας τους δεν ξεπεράστηκε ποτέ, οδήγησε σε τρομερές πράξεις εκδίκησης, σημάδεψε δύο οικογένειες για πάντα και εξακολουθεί να συναρπάζει με τη δύναμή του, εκατομμύρια αναγνώστες εδώ και 200 χρόνια.

«Είμαστε παράξενοι οι άνθρωποι,
από τη μια μας τρομάζουν τα φαντάσματα
κι από την άλλη δεν αντέχουμε να μην μας κυνηγάνε…»