Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι το να συνεχίζω να ελπίζω ήταν μια τοξι- κή επιλογή. Μόλις έκλεισα τα δεκατέσσερα, στο μυαλό μου πήρε μορφή μια αυθόρμητη και επίμονη σκέψη που δεν κατάφερνα πια να λογοκρί- νω: “Αν δεν φύγω από το σπίτι, θ’ αρρωστήσω”.

Η Ροζίτα, η κεντρική ηρωίδα του πρώτου μυθιστορήματος της Ιταλίδας συγγραφέως Emanuela Canepa, για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Italo Calvino 2017, δραπετεύει από το μελαγχολικό χωριό της και τον ασφυκτικό έλεγχο της μητέρας της και πηγαίνει στην Πάντοβα να σπουδάσει. Επτά χρόνια έχουν περάσει χωρίς να έχει καταφέρει πολ- λά. Η δουλειά στο σουπερμάρκετ, που τη χρειάζεται για να επιβιώσει, καθυστερεί τις σπουδές της και ο άνδρας με τον οποίο έχει σχέση είναι παντρεμένος και βλέπονται ελάχιστα. Εκείνη όμως έχει συνηθίσει να μη διεκδικεί τίποτα.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, η Ροζίτα γνωρίζει τυχαία έναν ηλικιωμένο δικηγόρο, τον Λουντοβίκο Λέπορε, έναν άνδρα αυστηρό, κομψό, αινιγματικό και σκληρό. Εκείνος δείχνει ενδιαφέρον για την κοπέλα και την προσλαμβάνει με ικανοποιητικό μισθό ως γραμματέα μερικής απασχόλησης, ώστε να έχει περισσότερο χρόνο για το πανεπιστήμιο. Στο γραφείο όμως αρχίζει να τη βασανίζει με κακεντρεχείς παρατηρήσεις που φανερώνουν τον μισογυνισμό και την απαξία του για τις γυναίκες. Η Ροζίτα τον ανέχεται γιατί τον έχει ανάγκη, ή τουλάχιστον έτσι νομίζει. Δεν συνειδητοποιεί όμως πόσο βαθιά την αλλάζει αυτή η σχέση. Στο τέλος θα καταλάβει ότι, με κάποιον παράδοξο τρόπο, παρότι κλεισμένη σε κλουβί, έμαθε να είναι ελεύθερη.

Με μια λεπτεπίλεπτη και παραστατική αφήγηση, το Ψυχή γένους θηλυκού αποκαλύπτει τις αντιφάσεις των γυναικών και την εύθραυστη φύση των ανδρών. Στο υπέροχο κείμενο της Canepa οι ισορροπίες δυνάμεων ανατρέπονται και φαίνεται ξεκάθαρα πόσο ανίσχυροι είμαστε μπροστά στον άνθρωπο που αγαπάμε.

Emanuela Canepa

Η Emanuela Canepa γεννήθηκε στη Ρώμη το 1967. Ζει στην Πά- ντοβα και εργάζεται ως βιβλιοθηκονόμος. Αυτό είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, το οποίο κέρδισε το Βραβείο Italo Calvino 2017.