Η εικαστικός χωροθετεί, με χρονοεξαρτώμενα μέσα, θραύσματα μιας ιστορίας ραγίσματος διαρκείας, αμετάκλητου θρυμματισμού όλων αυτών που καταρρέουν, σε αντιπαράθεση με μια στιγμή ανεξέλεγκτης ελευθερίας, ως ανάκληση μνήμης μιας παιδικής αυθόρμητα εκδηλούμενης, ανέφελης χαράς.
Εκκινώντας από το μνημονικό φορτίο που εκλύεται επ’ αφορμή ενός βιωμένου, κοινότυπου οικογενειακού μπιμπελό, συμβολικού απεικάσματος της ρόδινης εικόνας ενός νεαρού ζευγαριού –μία στερεότυπη, προαστική, ηθογραφική τυπολογία – η Β. Μπέτσου, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ, αφηγείται μια ιστορία παρακμής και κατάρρευσης της αστικής οικογένειας. Επιλέγει ένα θέμα πλήρες σε εικονολογικές συμβάσεις και συμβολισμούς, για να αναδείξει τις ενεχόμενες σε αυτό πολιτικές και ψυχολογικές προεκτάσεις στο επίπεδο της πραγματικής ζωής των ανθρώπων, την ίδια την πραγματικότητα ως ένα τραυματικό ατύχημα.
Στο πλαίσιο της έκθεσης, την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου, από ώρα 20:00, οι φοιτητές της Ανώτερης Σχολής Χορού του Ωδείου Αθηνών, παρουσιάζουν ένα εν εξελίξει project, το οποίο αναπτύσσεται στο πλαίσιο του μαθήματος Αυτοσχεδιασμού/Χορογραφίας που διδάσκει η διευθύντρια της Σχολής Χορού, Λίλα Ζαφειροπούλου. Χορευτικές εικόνες εκδιπλώνονται στο χώρο με αφορμή το εικαστικό έργο, μία απόρροια της μακρόχρονης ανοιχτής εκπαιδευτικής συνεργασίας της Σχολής Χορού του Ωδείου Αθηνών με το εργαστήριο Βιντεοτέχνης της ΑΣΚΤ.
«Μηχανισμός Διαχωρισμού» [Splitting Mechanism] 2020
(απόσπασμα από το κείμενο του Δημήτρη Γκινοσάτη)
[…] Εμμένον κατάλοιπο ενός οικείου κι ωστόσο μη οικειοποιήσιμου παρελθόντος, το φτηνό πορσελάνινο μπιμπελό αναφοράς –σύνηθες γαμήλιο δώρο, το οποίο εξίσου κατά τρόπο συνήθη κοσμούσε τα περισσότερα σαλονάκια των παιδικών μας χρόνων ως υπόμνηση μίας αφόρητα θλιβερής υπεσχημένης ευτυχίας– μετατρέπεται κυριολεκτικά σε αντικείμενο εξακολουθητικών ανατομικών επεμβάσεων (θραύσης, κατατεμαχισμού, αναπαραγωγής, αποσυναρμολόγησης και επανασυναρμολόγησης, παραμόρφωσης και αναμόρφωσης).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με μία χειρονομία ανάλογη του κινηματογραφικού «close up», το αντικείμενο απομονώνεται και αποσπάται από τον μπανάλ οικιακό βιόκοσμο της γυαλισμένης ψευδασφάλειας που προσφέρεται στη μορφή της μικροαστικής σερβάντας με τα κρυστάλλινα ποτήρια και τα απαστράπτοντα μπουκάλια με λικέρ. Αναδεικνύεται εδώ, μέσα στην ανησυχητική, επισφαλή διαφορικότητά του, στην απογυμνωμένη και εύθραυστη μοναδικότητά του, για να υποβληθεί σε μία διαδικασία ρυθμισμένων, ρυθμοποιημένων και ελεγχόμενων εικαστικών μετουσιώσεων και περαιτέρω ανοικειώσεων, προτού χαθεί, ξαναθαφτεί, απωθηθεί εκ νέου και υπαναχωρήσει προσωρινά υπό την εκτυφλωτική, λυτρωτική εικόνα ανεξέλεγκτης ελευθερίας, ενός ξέφρενου παιδικού μαξιλαροπόλεμου.
Το έργο της Β. Μπέτσου υπαινικτικό, συνεκτικό, ελλειπτικό στις αφηγηματικές διάρκειές του και ευκρινές στην πρόσληψή του, προβάλλει με συντακτική καθαρότητα τα συμβολικά περιεχόμενά του. Στη σύνθεση και τη χρονική εκδίπλωσή του παραστατικοποιεί το πέρασμα από τη μερικότητα ενός προσωπικού βιώματος σε ένα συλλογικό / καθολικό πολιτικό πλαίσιο […]
Με τη συμμετοχή της Ανώτερης Σχολής Χορού του Ωδείου Αθηνών
Κείμενο έκθεσης: Δημήτρης Γκινοσάτης
Γραφιστική Επιμέλεια: Μαρία Βεϊοπούλου
Τεχνική Υποστήριξη: Αντώνης Δελαπόρτας
Μεταλλικές Κατασκευές: Θανάσης Θαλασσινός
3D scanning & printing: 3DHub.gr
Projection screens: Stage Art, Gerriets.gr
Μεταφορά Έργων: Δ. Χατζιδημητράκης
Ανώτερη Σχολή Χορού του Ωδείου Αθηνών, Διευθ. Λίλα Ζαφειροπούλου | Παρουσίαση χορευτικού δρώμενου εν εξελίξει από τους σπουδαστές της Σχολής Χορού: Πέμπτη 20/2/2020 στις 20:00
