Ο Μάνος Στεφανίδης, αναφέρει μεταξύ άλλων σχολιάζοντας τη δουλειά του εικαστικού: Τέχνη πολιτική αλλά όχι στρατευμένη, τέχνη της επιθυμίας με τον σπερματικό τρόπο που περιέγραφε ο Εμπειρίκος, οπτικοποιούσε ο Τσαρούχης ή κινηματογραφούσε ο Κούνδουρος, τέχνη της  μνήμης που φαλκιδεύεται σταθερά, τέχνη-άμυνα στη διάχυτη βία των ημερών που κατατρώγει σαν σαράκι τις ανθρώπινες αντιστάσεις. Την αξιοπρέπεια των ανθρώπων τελικά.

Επειδή οι πολλοί ζουν την πραγματικότητα ενώ μόνο οι λίγοι την δημιουργούν…… Οδηγός του η επιθυμία και το ακήρατο ερωτικό σώμα, όπλο μαζί και εξορκισμός εναντίον της οποιασδήποτε θεσμοποιημένης βίας, οποιασδήποτε αλλοτριωτικής διαδικασίας

Ο Κυριάκος Κατζουράκης γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1963-68) ζωγραφική με τον Ι. Μόραλη και σκηνογραφία με τον Β. Βασιλειάδη. Αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στη χαρακτική στο St. Martins School of Art και στο Groydon College of Art and Design στο Λονδίνο.

Το 1968 πήρε το βραβείο Παρθένη. Από το 1972 έως το 1985 έζησε και εργάστηκε στην Αγγλία. Το 1986 επέστρεψε  στην Ελλάδα και ξεκίνησε συνεργασία του με τον Γ. Λαζάνη στο θέατρο Τέχνης. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές. Έργα του έχει παρουσιάσει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Έχει επίσης κάνει σκηνικά για πολλές θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες. Από το 2006 είναι τακτικός καθηγητής στην Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και πρόεδρος του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών.