Με αφορμή ένα εικαστικό παιχνίδι με κοινή γλώσσα επικοινωνίας με τον θεατή, που τον εντάσσει στον χώρο και τον κάνει αναπόσπαστο μέρος του έχει επιλέξει η εικαστικός Σταυρούλα Βελώνη για να παρουσιάσει από την τελευταία της δουλειά με τίτλο Dies ist kein Baum… Αυτό δεν είναι δένδρο.
Η ιδέα για το έργο προέρχεται από τις χαράξεις ονομάτων πάνω στα δέντρα. Το δέντρο λειτουργεί μέσα στην εγκατάσταση ως μονάδα που σύντομα μετασχηματίζεται σε δάσος. Η ερώτηση που προκύπτει είναι: γιατί οι άνθρωποι χαράζουν τα αρχικά τους πάνω στα δέντρα ως προέκταση των συναισθημάτων τους; Είναι αυτό μια μορφή έκφρασης της αγάπης τους και κοινοποίησής της;
Η εγκατάσταση χρησιμοποιεί ως ιδέα τον άνθρωπο που δεν μιλά αλλά σμιλεύει, την συνάντηση και τη σχέση δέντρου- ανθρώπου. Αυτά τα δέντρα όμως που υπάρχουν στην εγκατάσταση, είναι η ανάμνηση της εικόνας και η αίσθηση ενός δάσους στο μυαλό του καλλιτέχνη. Ενός δάσους που αφανίζεται και που υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αν η ανθρωπότητα εξακολουθήσει να φέρεται εχθρικά προς αυτό, να μείνει στη μνήμη μόνο μέσω της εικαστικής αναπαράστασης και ανάμνησης της.
