Διαβάζοντας κανείς τη μυθιστορηματική δυστοπία του Ρέι Μπράντμπερι “Φαρενάιτ 451“ ανακαλύπτει εφιαλτικές ομοιότητες με το σύγχρονο κόσμο. Σύμφωνα με τους ήρωές του “η τηλεόραση είναι ‘πραγματική’. Είναι άμεση, έχει διαστάσεις… Σου λέει τι να σκέπτεσαι και σου το υποβάλλει. Πρέπει να έχει δίκιο”. Τα βιβλία, αντίθετα, “δεν λένε τίποτα που μπορείς να διδάξεις ή να πιστέψεις. Μιλάνε για ανύπαρκτους ανθρώπους, αποκυήματα της φαντασίας… Στο τέλος τρελαίνεσαι!” Θα φτάσουμε ή μήπως φτάσαμε κιόλας σε μια εποχή με μόνα αποδεκτά αναγνώσματα τα κόμιξ και τις εφημερίδες; Ζούμε το τέλος της λογοτεχνίας, αποφασισμένοι να βάλουμε φωτιά στο σπίτι της και στα αιρετικά της κείμενα που μας κάνουν να νιώθουμε ακόμα αμήχανοι απέναντι στον εαυτό μας και στα συναισθήματά μας; Κάψτε λοιπόν τα βιβλία στο όνομα της άγνοιας και της πληροφορίας που συχνά φαίνεται να ταυτίζονται…