Ένας μοναχός και ένας ηθοποιός συναντιούνται σε ένα πανδοχείο, λίγο πριν από την καταστροφή. Σε ένα μέρος που ξεβράζονται πτώματα ενώ τα σπίτια κινδυνεύουν να τα καταπιεί ο ωκεανός. Δύο διαφορετικοί κόσμοι, μια περιπλάνηση στον χρόνο και ένα παιχνίδι μνήμης και απομνημόνευσης. Ένα ταξίδι σε διαφορετικούς τόπους «διαφορετικές νύχτες και ξημερώματα».

Mια νέα παραγωγή που αποτελεί μια πρωτότυπη performance και ταυτόχρονα μια βιωματική εμπειρία, παρουσιάζεται από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) στο Φουαγιέ του Θεάτρου Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, σε σκηνοθεσία Χάρη Πεχλιβανίδη.

Το CultureNow μίλησε με τον συγγραφέα του έργου, Χριστόφορο Χριστοφή.

***

-Τι σας ενέπνευσε για τη συγγραφή αυτού του έργου;

Ο Τζιορντανο Μπρούνο. Μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στην τελική φάση της Αναγέννησης….

Ως συγγραφέας είναι ερμητικός · ως άνθρωπος αινιγματικός.

Προσπάθησε να συνδυάσει την αλχημεία με την φιλοσοφία, σ’ αυτό απέτυχε…

Η φιλοσοφία στην εποχή του κινδύνευσε να χάσει τον δρόμο της – εκείνον που χαράκτηκε από τους Έλληνες στοχαστές αιώνες πριν, και άνοιξε τα μάτια των ανθρώπων.

Η φράση του πως: σαν τον κόσμο μας υπάρχουν άπειροι όμοιοι και ανόμοιοι, αν και δάνειο από τον Λουκρήτιο και επομένως  από τους Έλληνες Επικούριους, τον έστειλε στην πυρά …

Τυχοδιώκτης του πνεύματος;

Αεριτζής …;

Ένας Δον Κιχώτης… λόγιος;

Το τέλος του τον καθιστά… Όσιο παραβάτη!

Φωτογραφία από την παράσταση «Ανατροπές της νύχτας»

-Αξίζει να αναφέρουμε πως οι «Ανατροπές της νύχτας» ανήκουν στη συλλογή «Ανεμοστρόβιλοι του πεπρωμένου και άλλα θεατρικά έργα». Τι συνδέει τα κείμενα αυτά;

Ο πρόσφατος τόμος με τον τίτλο «Ανεμοστροβιλοι του Πεπρωμένου» εμπεριέχουν το έργο αυτό. Πέντε έργα, όπου ιστορικές προσωπικότητες έρχονται σε επαφή με το παρελθόν τους και το σήμερα το δικό μας …

Προσπάθησα να δώσω μια ανανεωμένη άποψη του ιστορικού έργου…

-Κατά τη διάρκεια της συγγραφής «σκηνοθετείτε» φαντάζομαι νοερά τα όσα γράφετε…

Η επαφή με τους ήρωες μου είναι βασικά… ακουστική… έρχονται και συνομιλούν μαζί μου.

Δεν τους βλέπω, θολές στην αρχή υπάρξεις.

Στα ιστορικά μου έργα υπάρχει μια εποχή εκκόλαψης και αναζήτησης.

Δεν τα γράφω τυχαία και στο γόνατο.

Νομίζω πως είμαι ολίγον μέντιουμ.

Η σκηνοθεσία μου είναι συνήθως οι σχέσεις μεταξύ τους, και με το Είναι τους.

Έχουν παρελθόν και πονούν.

Με κατατρέχουν… κάτι πολύ κουραστικό….

-Ποια η «πραγματικότητα» που συστήνει η παράσταση «Ανατροπές της νύχτας»;

Παράλληλες πραγματικότητες – Παράλληλοι κόσμοι…

Αυτό εξάλλου δεν είναι και η δική μας, πολλαπλή και επίπονη;

Γράφω για να κατανοήσω αυτό ακριβώς και το σύγχρονο κοινό… να το βιώσει.

Δε γράφω για να σκοτώσω τις Ώρες μου, αλλά αντίθετα να τις κάνω να γίνουν, να υπάρξουν!

-Τι σας έκανε να επιλέξετε την ιδιότητα του ηθοποιού για τον χαρακτήρα που ταξιδεύει και στην πορεία έρχεται σε επαφή με γνωστά πρόσωπα της Ιστορίας;

Οι ηθοποιοί στην Ελισαβετιανή εποχή ήσαν άνδρες… όλων των ηλικιών όπως και στην αρχαία Ελλάδα.

Σκέφτηκα  έναν νεαρό ηθοποιό ο οποίος δίνει την ψυχή του, την ύπαρξη του στον δραματουργό του – σκηνοθέτη…αναπνέει γι’ αυτόν .

Ο Σαίξπηρ δεν ταξίδεψε ποτέ… πως γνωρίζει τόσο καλά τις ιταλικές πόλεις της εποχής του;

Πολύ πιθανό κάποιος να τις περιέγραψε για εκείνον…

Ο δραματουργός στο έργο μου είναι ο Σαίξπηρ, και ο άλλος χαρακτήρας που τυχαίνει να έχει συναντήσει τον Μπρούνο είναι ηθοποιός του.

-Το κοινό σε αυτό το ανέβασμα παραμένει όρθιο. Μιας και παρακολουθήσατε και ο ίδιος την παράσταση, θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες σκέψεις και εντυπώσεις σας;

Εγώ ωστόσο δεν την παρακολούθησα όρθιος, αλλά καθισμένος… ήμουν κουρασμένος ύστερα από ένα μήνα συνεχείς  πρόβες για ένα άλλο έργο …

Φοιτητής στο Παρίσι, θυμάμαι κάποιες παραστάσεις της Μνουσκίν…νομίζω πως είχαν θέμα… την γαλλική επανάσταση..

Ίσως εδώ… το φουαγιέ του θεάτρου να ώθησε τον σκηνοθέτη σε αυτή την άποψη… Το περιπατητικό εξάλλου ταιριάζει στον ζωντανό στοχασμό… το γνώριζε και ο Αριστοτέλης…

Ο Χριστόφορος Χριστοφής, συγγραφέας του έργου «Ανατροπές της νύχτας» συνομιλεί με τους ηθοποιούς της παράστασης

-Η εποχή μας καλωσορίζει σημερινούς Τζιορντάνο Μπρούνο;

Σίγουρα υπάρχουν ανατρεπτικοί άνθρωποι και στις ημέρες μας … άλλου τύπου…

Με συγκινούν ιδιαίτερα οι Ιρανές γυναίκες οι οποίες πληρώνουν ακριβά την έλλειψη ελευθερίας.

Το Αφγανιστάν είναι μια μεγάλη πληγή για τον σύγχρονο κόσμο…αν αυτός τελικά έχει ιδεολογία….χέρι-χέρι με τις ευήμερες ισλαμικές κοινωνίες…

-Ποια θα ήταν μια καλοδεχούμενη ανατροπή στο χώρο του θεάτρου, και του πολιτισμού;

…Να επιστρέψει το θέατρο στα σχολεία… Όπως και η Μουσική..! Η επαναφορά των Μουσών… σ έναν ρομποτικό κόσμο…!

***

Χριστόφορος Χριστοφής – Πληροφορίες για τον συγγραφέα

Ο Χριστόφορος Χριστοφής είναι γόνος Ελλήνων της διασποράς. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε στο Παρίσι όπου πέρασε μεγάλο μέρος της νεότητάς του, καθώς και στην Ιταλία και τη Νέα Υόρκη. Γνώρισε σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης, μεταξύ άλλων τη διάσημη Ιταλίδα σκηνογράφο και ζωγράφο Lila De Nobili, της οποίας υπήρξε μαθητής.

Έγινε πολύ νέος γνωστός με τις ταινίες του Περιπλάνηση και Ρόζα, οι οποίες βραβεύτηκαν σε διεθνή φεστιβάλ και εξυμνήθηκαν από Έλληνες και ξένους κριτικούς. Έχει σκηνοθετήσει πρωτοποριακά μουσικά έργα και σύγχρονες όπερες, σε παγκόσμιες πρεμιέρες, όπως του Antonio Cericola και του Marian Kouzan στην Ιταλία και στη Γαλλία του Γιάννη Δροσίτη και του Νίκου Ξανθούλη στην Ελλάδα.

Έχει συνεργαστεί με την Ελένη Καραϊνδρου η οποία έγραψε τη μουσική των ταινιών του, καθώς και με τον Περικλή Κούκο στη σκηνική καντάτα Ημερολόγιο για περαστικούς σε κείμενα και στίχους του Χριστόφορου Χριστοφή για τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη.

Για την τηλεόραση (ΕΡΤ-1), έχει σκηνοθετήσει τη Χαμένη Άνοιξη του Στρατή Τσίρκα και τη σειρά Βιζυηνός – Η σιωπή των αγγέλων.

Έχει γράψει νουβέλες, λιμπρέτα και θεατρικά έργα. Επίσης, έχει διασκευάσει θεατρικά κλασικά λογοτεχνικά έργα, καθώς και τη μεταγραφή της Ασπίδας του Μένανδρου.

Το 2000, Η Xρυσόμυγα παίχτηκε από αγγλικό θίασο στο θέατρο Old Vic του Λονδίνου με τον τίτλο Mayfly.

Κατά το 2022 παρουσιάστηκαν στο κοινό, σε σκηνοθεσία Χριστόφορου Χριστοφή, τα έργα του: «Το αίνιγμα του χαμένου Θεού», στο Θέατρο Κατίνα Παξινού και στο Αρχαίο Θέατρο των Δελφών,
«Φωνές της Διασποράς» στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Αναλογίου, «Η Πανσέληνος του Λαζάρου» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Το έργο του «Η εκδίκηση της Μελιτώς» παρουσιάστηκε στο Θέατρο Κατίνα Παξινού και στο Αρχαίο Θέατρο των Δελφών στο πλαίσιο του Διαβαλκανικού Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος, καθώς και στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στο πλαίσιο του Διεθνούς Συμποσίου για τον Ευριπίδη (2023).

Το έργο του «Ανεμοστρόβιλοι του πεπρωμένου» παρουσιάστηκε, σε σκηνοθεσία του ιδίου, στο Μέγαρο Μουσικής (2024).

Η Ένωση Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών τού απένειμε το Βραβείο Δραματουργίας Ελληνικού Έργου 2020-2021 «Κάρολος Κουν» για «Το κάλεσμα του Προμηθέα» καθώς και για το σύνολο του έργου.

Διαβάστε επίσης:

Ανατροπές της νύχτας, του Χριστόφορου Χριστοφή στο Φουαγιέ του Θεάτρου της ΕΜΣ