Το 2001 όλοι είχαμε λίγο πολύ σιγοτραγουδήσει το κομμάτι «Fake», των Raining Pleasure από το άλμπουμ “Flood: (coming of a) great quantity of water”. Σήμερα, δεκαοχτώ χρόνια μετά, ο frontman του συγκροτήματος Vassilikos κυκλοφορεί το πιο προσωπικό album της δισκογραφίας του, το “Amazing Grey” .
Αποτελώντας το τρίτο του album και ταυτόχρονα το πρώτο όπου σε όλα τα κομμάτια έχει γράψει μουσική και στίχους και έχει κάνει την ενορχήστρωση και την παραγωγή, ο ίδιος δηλώνει για αυτή την νέα κυκλοφορία: «Είναι ένα συνοθύλευμα από εμπειρίες και προσδοκίες. Μιλάς για το παρελθόν, μιλάς για το τώρα, μιλάς για το μέλλον. Ζεις και η κάθε εμπειρία σου μπορεί να αποτελέσει αντανάκλαση πάνω στην τέχνη σου».
Την ιστορική του διαδρομή από τα κομμάτια μου των Raining Pleasure μέχρι και το τελευταίο άλμπουμ του, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στο Roof Stage του Gazarte για δύο από τις σπάνιες, πλέον, ζωντανές του εμφανίσεις (14 – 19/07). Λίγο πριν ανέβει ζωντανά στην σκηνή, o Vassilikos μάς μιλάει για τους “Smiths που ερωτεύτηκε για πάντα», για τις διακοπές που δεν πάει: “Δεν πάω ποτέ διακοπές με τη γνωστή έννοια, γιατί δεν κάνω βαρετή ζωή», και για την διαχρονική αξία των διασκευών: «Είναι μια άσκηση ταπεινοφροσύνης. Την χρειάζονται όλοι οι μουσικοί».
-Αρχικά, αν γυρίσουμε λίγο πίσω θα ήθελες να μας θυμίσεις πως ξεκίνησαν οι Raining Pleasure;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Φαντάζομαι όπως ξεκινάει κάθε μπάντα, απλά σε πολύ διαφορετικές εποχές. Συναντήθηκα με δυο ανθρώπους που είχαν την ίδια αναζήτηση και αποφασίσαμε να το αρχίσουμε. Βρήκαμε ένα χώρο, αγοράσαμε και δανειστήκαμε κάποια μηχανήματα και άρχισαν οι πρόβες.
– Το 1998, τραγούδια του άλμπουμ της μπάντας με τίτλο «Nostalgia» παίχτηκαν και σε ευρωπαϊκούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, κερδίζοντας πολύ καλές κριτικές. Όταν το έμαθες αυτό πως ένιωσες;
Ήμασταν πολύ νέοι και δεν ξέραμε τίποτα για το πώς δουλεύει η μουσική βιομηχανία. Μας έδωσε μεγάλη χαρά αλλά, ταυτόχρονα μας φαινόταν κάπως φυσικό. Όχι από υπεροψία, περισσότερο από αφέλεια.
– Σου λείπουν εκείνα τα νεανικά χρόνια των Raining Pleasure;
Δεν θα το έλεγα. Μεγαλώνω με έναν τρόπο που μου αρέσει και φροντίζω να κάνω και να μην κάνω πράγματα ανάλογα με το πώς το νιώθω, προκειμένου να αποφεύγω το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Και τα έχω καταφέρει μια χαρά.
– Φέτος, μετά από έξι χρόνια δισκογραφικής απουσίας, επιστρέφεις με το «Amazing Grey». Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για το νέο σου άλμπουμ, αλλά και για την πηγή έμπνευσης σου;
Η πηγή της έμπνευσης είναι πάντα η ίδια. Είναι ένα συνοθύλευμα από εμπειρίες και προσδοκίες. Μιλάς για το παρελθόν, μιλάς για το τώρα, μιλάς για το μέλλον. Ζεις και η κάθε εμπειρία σου μπορεί να αποτελέσει αντανάκλαση πάνω στην τέχνη σου. Αυτό όμως πρέπει να συμβεί σε συγκεκριμένες δόσεις ανάλογα με τα ψυχικά αποθέματα του καθενός γιατί αλλιώς κινδυνεύει να γίνει μηχανικό και να χάσει την αλήθεια του. Εμένα μου πήρε αρκετά χρόνια για να το ξανανιώσω. Έχω άλλωστε δώσει τεράστιο χώρο από τη ζωή μου σε άλλου τύπου ενδιαφέροντα.
– Ας ξαναγυρίσουμε τον χρόνο, πίσω ποιες ήταν οι πρώτες σου μουσικές επιρροές;
Η πρώτη και ίσως πιο μεγάλη ήταν οι Beatles, από τα 12 μου. Λίγο μετά ανοίχτηκα στον κόσμο άλλων συγκροτημάτων και καλλιτεχνών, από τους Dead Can Dance μέχρι τους Pink Floyd. Στη συνέχεια γνώρισα τους Smiths και ερωτεύτηκα για πάντα.
– Υπήρξε μία καθοριστική στιγμή ως έφηβος που είπες: «Θέλω να γίνω μουσικός!».
Πάντα ήξερα ότι θα γίνω μουσικός. Η αναζήτηση στην εφηβεία μου ήταν στοχευμένη στο με ποιον θα φτιάξω μπάντα.
– Κατά καιρούς έχεις ασχοληθεί πολλές φορές με διασκευές γνωστών κομματιών. Τι είναι αυτό που σε γοητεύει σε όλη αυτή τη διαδικασία;
Η διασκευή είναι τεράστια τέχνη. Είναι μια μουσική άσκηση που θα έπρεπε να απασχολήσει κάθε δημιουργό. Παίρνεις ένα κομμάτι που είναι δεδομένα καλό και ασχολείσαι μόνο με τα υπόλοιπα. Είναι επίσης μια άσκηση ταπεινοφροσύνης. Την χρειάζονται όλοι οι μουσικοί.
– Έχεις ξεχωρίσει κάποια ανερχόμενα ελληνικά συγκροτήματα, που αξίζουν την προσοχή μας και θα ήθελες να τα προτείνεις στους αναγνώστες μας;
Ναι, μου άρεσαν αρκετά οι Dury Dava, πολύ αυθεντική ενέργεια.
– Toν Ιούλιο θα εμφανιστείς στο Gazarte για δύο ζωντανές εμφανίσεις. Θα ήθελες να μας δώσεις μία πρόγευση για αυτό που πρόκειται να παρακολουθήσουμε;
Θα παίξουμε μία επιλογή από όλη τη διαδρομή μου, από τα κομμάτια μου των Raining Pleasure μέχρι και το τελευταίο άλμπουμ μου.
-Τέλος, αν έπρεπε να πάρεις μαζί σου μόνο έναν δίσκο για τις φετινές καλοκαιρινές διακοπές ποιος θα ήταν αυτός;
Αυτή η ερώτηση με κάνει να νιώθω λίγο περίεργα. Δεν πάω ποτέ διακοπές με τη γνωστή έννοια, γιατί δεν κάνω βαρετή ζωή. Επίσης, ακούω ελάχιστα μουσική, μόνο όταν πέφτω για ύπνο το βράδυ. Για αυτή την κατάσταση και σε αυτή τη φάση, θα έπαιρνα το Stimmung του Stockhausen.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Eftychia Vlachou
