Θανάσης Λάμπρου – Τριλογία: Bιβλίο με «Ποιήματα και πεζά» με στοχαστική διάθεση

Ο πίνακας του Γιάννη Αδαμάκη που κοσμεί το εξώφυλλο της «Τριλογίας» προδιαθέτει ευμενώς τον αναγνώστη. Το βαθύ γαλάζιο, η απεραντοσύνη της θάλασσας και μακριά, στο βάθος, μια μικρή βάρκα που πλέει μοναχή.

Διαβάζοντας το βιβλίο, μια πυκνή σύνθεση ποιημάτων και πεζών, βλέπει κανείς να ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά η σχέση του πίνακα με το βιβλίο.

Μετά το βιβλίο «Μονοπάτια» που κυκλοφόρησε το 2017, ο Θανάσης Λάμπρου επιστρέφει στην ποίηση και στον πεζό λόγο με την «Τριλογία», μία ποιητική σύνθεση που δεν θ᾽ αφήσει αδιάφορο το ευάριθμο αλλά απαιτητικό κοινό της ποίησης.

Τα τρία μέρη που συναπαρτίζουν την «Τριλογία» είναι τα Πέντε ποιήματα, Η τελευταία Κυριακή και το Αίνιγμα.

Τα Πέντε ποιήματα είναι αφιερωμένα σε γνωστές ή λιγότερο γνωστές προσωπικότητες που σημάδεψαν τον ανθρώπινο πολιτισμό και την πνευματική ιστορία του ανθρώπου. Το δεύτερο μέρος με τον τίτλο Η τελευταία Κυριακή είναι ένα πολύστιχο, συγκινητικό ποίημα που έγραψε ο ποιητής με αφορμή τον θάνατο του πατέρα του, μέσα από τη ζωή τού οποίου ξετυλίγεται η ελληνική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών.

Η τρίτη ενότητα με τον λιτό τίτλο Αίνιγμα είναι η μεγαλύτερη σε έκταση. Πρόκειται για μια σύνθεση που δεν διστάζει να κατέβει ως τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και από εκεί να ανέβει κλιμακωτά ως τη Ζωή που αποτελεί και το μεγαλύτερο αίνιγμα. Ποιήματα για τους μετανάστες, τους άνεργους, ποιήματα για όλων των ειδών τους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Αλλά και ποιήματα για θέματα που είναι μάλλον αντιποιητικά, όπως το δημογραφικό πρόβλημα, οι σχέσεις των δύο φύλων, η κλιματική αλλαγή, η καταστροφή της Φύσης κ.ά. Στο τελευταίο μέρος της «Τριλογίας» κυριαρχεί ο στοχαστικός τόνος, τα ζητήματα που θίγονται είναι πλέον διαχρονικά και αιώνια. Ο Θανάσης Λάμπρου δεν ακολουθεί τον σημερινό συρμό της ποιητικής παραγωγής. Η ποίησή του έχει αμεσότητα και στοχαστικότητα. Κυριαρχεί ένας άλλος τόνος, μια άλλη θέρμη.

Θανάσης Λάμπρου – Πληροφορίες για τον συγγραφέα

Ο Θανάσης Λάμπρου είναι ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Φράιμπουργκ Γερμανίας (Freiburg i. Br.) και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας (Ph.D.) του ιδίου Πανεπιστημίου.

Έγραψε τα ποιητικά έργα: Περισυλλογή (1992), Τρίπτυχο (1995), Ανεπιστρεπτί (2000), Λαβύρινθος (2004), Μελέτη θανάτου ‒ Θρήνος (2012), Μονοπάτια (2017), το πεζογράφημα Φωτεινό κέντρο (2019), τη μελέτη για τον Φάουστ του Γκαίτε Κάτω απ’ τον ανοιχτό ουρανό και την ερμηνευτική σπουδή Απογύμνωση για τα Ελεγεία του Ντουίνο του Ρίλκε. Μετέφρασε ποιήματα του Άγγελου Σιλέσιου, την Αλληλογραφία Σίλλερ‒Γκαίτε, ποιήματα του Φρήντριχ Χαίλντερλιν, τα Ελεγεία του Ντουίνο του Ρίλκε, ποιήματα του Γκέοργκ Τράκλ, διηγήματα της Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, ποιήματα και δοκίμια του Ντούρς Γκρυνμπάιν κ.α.