Τερέζα Καζιτόρη: Το στοιχείο της χαρμολύπης κυριαρχεί στο έργο «Την Κυριακή έχουμε γάμο»

«Την Κυριακή έχουμε γάμο»! Πρόκειται για μια παράσταση που έχει προκύψει από τη διασκευή του λογοτεχνικού έργου του Γιάννη Ξανθούλη και ζωντανεύει στη σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης για λίγες παραστάσεις από 20 Οκτωβρίου. Μια πολύ όμορφη ιστορία γεμάτη ανατροπές γέλιο και συγκίνηση.

Δέκα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μια μητέρα η Άννα μαζί με τον μικρό γιο της, τον Ιορδάνη εξακολουθεί να αναζητεί τον χαμένο άντρα της, Γιώργο Μακρή, που αγνοείται από τον πόλεμο. Μητέρα και γιος αποφασίζουν να περάσουν το καλοκαίρι τους στη Μακρινή, ένα χωριό κοντά στην Αλεξανδρούπολη, όπου ζει η οικογένεια του Γιώργου Μακρή. Η οικογένεια τους υποδέχεται με φροντίδα και αγάπη και όλη η προσοχή είναι γύρω από το παιδί… Επικρατεί ένα κλίμα χαράς και παιδικής ανεμελιάς για όλους εκτός από την Άννα, που το περιβάλλον της ξυπνά μνήμες, οι οποίες ταράζουν τον ψυχισμό της. Παρόλα αυτά η ισορροπία διατηρείται ώσπου… ένας απρόσμενος γάμος ανοίγει τον ασκό του Αιόλου… Οι προετοιμασίες οδηγούν στην αποκάλυψη ενός μυστικού, που θα προκαλέσει μια βίαιη ενηλικίωση στον Ιορδάνη, ο οποίος καλείται να βάλει τα όρια του και να προστατεύσει τη μητέρα του με κάθε τρόπο.

Η αρχή του έργου μας βρίσκει στο «σήμερα» όπου ο Ιορδάνης, μεγάλος πια πάσχει από άνοια… κι όμως η μνήμη του έχει κολλήσει σε εκείνο το καλοκαίρι που τον έχει στιγματίσει. Την ιστορία του ξέρει καλά η εγγονή του η Βικτώρια, που έχει μεγαλώσει με τις ιστορίες του παππού της. Έτσι ταξιδεύουμε ξανά μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, στο παρελθόν του μικρού Ιορδάνη, ώστε να δοθεί λύτρωση στο παρόν.

Χαρακτηριστικό στοιχείο της παράστασης είναι οι γρήγορες εναλλαγές. Οι ηθοποιοί καλούνται να περάσουν από όλους τους ρόλους, που δεν είναι λίγοι, και μέσα από ένα πολύ έξυπνο σκηνογραφικό κι ενδυματολογικό τέχνασμα να αλλάζουν κοστούμια και χαρακτήρες κυριολεκτικά με ένα «χρατς». Αυτή η εναλλαγή υπάρχει και στα συναισθήματα που δημιουργούνται στο θεατή αφού από την εξωστρέφεια του χωριού, γρήγορα πηγαίνουμε στην εσωστρέφεια την ψυχής που πενθεί…για έναν παλιό χαμό αλλά και την κατάρρευση ενός κόσμου, που δεν είναι όπως τον πίστευε. Το στοιχείο της χαρμολύπης κυριαρχεί και μπλέκει κωμικές και δραματικές στιγμές μέσα από ένα πλέγμα πολύ καλά κεντημένο σκηνοθετικά, κινησιολογικά, μουσικά και υποκριτικά.

Για να μιλήσουμε και για το backstage… το ταξίδι της δημιουργίας ήταν πολύ μεγάλο. Οι πρόβες διήρκησαν δύο μήνες. Πρώτα το τραπέζι, αναγνώσεις κι αναλύσεις κι έπειτα αυτοσχεδιασμοί και χτίσιμο των ρόλων….πετυχημένες στιγμές όπως και αποτυχημένες που, με χαρά, πόνο και περηφάνια, οδήγησαν σε μια ομάδα δεμένη και σε μια παράσταση καλοκουρδισμενη. Βρέξει χιονίσει κυριολεκτικά ήταν όλοι εκεί. Πρόβες πραγματικά σε κάθε ώρα της μέρας πάντα με ενέργεια και ψυχή! Την ομάδα επισκέφθηκε κατά τη διάρκεια των προβών η σύζυγος του κ. Ξανθούλη, η οποία πραγματικά ενθάρρυνε με την υποστήριξή της την ομάδα. Στη συνέχεια ακολούθησε κι η επίσκεψη του ίδιου του Γιάννη Ξανθούλη ο οποίος έδωσε φως και στην προσέγγιση των ηθοποιών όσον αφορά τους χαρακτήρες αλλά και όσον αφορά το σύμπαν που έχει πλάσει. Αυτό από μόνο του ήταν μεγάλο δώρο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά και βοήθεια από το να μπορέσεις να συνομιλήσεις με τον ίδιο τον συγγραφέα.

Διαβάστε επίσης: 

Την Κυριακή έχουμε γάμο, του Γιάννη Ξανθούλη για δεύτερη χρονιά το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης