Ριπές μνήμης, αποτυπώματα που χάνονται, επεισόδια ανολοκλήρωτα, ήχοι που σβήνουν. Μυθικά ονόματα με σημερινά επώνυμα. Ο διάσημος ηθοποιός σε ρόλο συγγραφέα μάς ανοίγει την πόρτα στον κόσμο των αναμνήσεων και των ονείρων. 

Kάποτε που φιλοξένησα μια φίλη μου, μου εκμυστηρεύτηκε το επόμενο πρωινό ότι στην κλειστή πόρτα του δωματίου της πέρασε η φιγούρα μιας γιαγιάς, που τη ρώτησε τι δουλειά είχε στο σπίτι της. Εκείνη απάντησε ότι ήταν φιλοξενούμενή μου και η άυλη μορφή της είπε πόσο ευχαριστημένη ήταν που αγαπούσα το δικό της σπίτι και χάθηκε όπως παρουσιάστηκε. Γέλασα, της εξήγησα ότι κάθε σπίτι που έχει περάσει έναν αιώνα ζωής και σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να μην έχει φάντασμα.

Πέρασαν τα χρόνια, μια μέρα συζητώντας με τη γειτόνισσα μου είπε ότι από όταν ήταν κοριτσάκι δεν θυμόταν να μένει κανείς στο σπίτι, εκτός από μια «μανιά» – έτσι λένε τις υπερήλικες γυναίκες, ετυμολογικά βγαίνει από το μάνα-γεννήτωρ και «μανία» ζωής.

Δημήτρης Πιατάς

Ο Δηµήτρης Πιατάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951 και αποφοίτησε από τη Δραµατική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Υπήρξε ιδρυτικό µέλος του Αµφιθεάτρου του Σπύρου Ευαγγελάτου. Συνεργάστηκε µε το Ελεύθερο Θέατρο και την Ελεύθερη Σκηνή σε µια σειρά από επιτυχηµένες επιθεωρήσεις. Ως θιασάρχης ανέβασε αρκετά κλασικά έργα, ελληνικά και ξένα.

Ως πρωταγωνιστής έχει ερµηνεύσει ρόλους κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου σε συνεργασία µε µεγάλους θεατρικούς φορείς, όπως το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Μέγαρο Μουσικής, η Εθνική Λυρική Σκηνή, και µε αρκετά ΔΗΠΕΘΕ. Έχει λάβει µέρος σε ραδιοφωνικές και σε τηλεοπτικές παραγωγές, καθώς και σε πολλές κινηµατογραφικές ταινίες.

To Σινέ Λαύκος είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του, µετά το Μηχανάκι, γκόµενα και αρχηγός (1982) και τη θεατρική διασκευή του έργου Ο καλός στρατιώτης Σβέικ (1997).