Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη: Γιατί το κακό επικρατεί;

Η κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, μου έχει δημιουργήσει την ανάγκη  μιας έντονης αναζήτησης και μελέτης του παρελθόντος, σχεδόν αναπόδραστης, που με ωθεί στην εύρεση έργων που έχουν να κάνουν με το παρελθόν μας.

Ο Καρκαβίτσας, είναι ένας συγγραφέας που έχω μελετήσει το έργο του, μιλά για την Ελλάδα που μόλις απελευθερώνεται, και το Ζητιάνο του, τον είχα διαβάσει παλιά.  Μετά την ‘Έξοδο’, (η προηγούμενη δουλειά της ομάδας, για την οποία ήταν υποψήφια για το βραβείο Κάρολος Κουν), που το πρώτο μέρος της αφορούσε στο 1821 και το δεύτερο το 1940, ένιωσα την ανάγκη να μελετήσω πιο βαθιά αυτή την περίοδο και ειδικά αυτήν της δημιουργίας του ελληνικού έθνους και ο ζητιάνος αποτελούσε την καλύτερη περίπτωση. Στην Ελλάδα αυτή της αμάθειας, των δεισιδαιμονιών και των οθωμανικών καταλοίπων, το κακό στο πρόσωπο του Ζητιάνου θριαμβεύει, γιατί οι συνθήκες το επιτρέπουν. Όπως ακριβώς και σήμερα που η ημιμάθεια, η υπερπληροφόρηση, η ευκολοπιστία, επιτρέπουν την επικράτηση των δόλιων και ισχυρών.

Πολλά είναι αυτά που μπορεί να απασχολούν έναν καλλιτέχνη στην Ελλάδα της κρίσης και δη στο  χώρο του θεάτρου, που τη φετινή χρονιά ανέβηκαν 1500 παραστάσεις. Ίσως η πιο μεγάλη αγωνία είναι πως θα καταφέρεις να κάνεις τη δουλειά σου γνωστή μέσα σε ένα τόσο χαοτικό τοπίο. Και επειδή η απάντηση στο ερώτημα αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και δεν είναι μόνο μία, εγώ θα αναφερθώ στο ένα και μόνο πράγμα, που μπορεί να κάνει κανείς και εξαρτάται μόνο από αυτόν: να δουλέψει όσο πιο σκληρά μπορεί.

‘Ο Ζητιάνος’ είναι μια τέτοια προσπάθεια, μιας και δουλεύτηκε για 4 μήνες, με ηθοποιούς αφοσιωμένους και ανοιχτούς να πειραματιστούν σε διάφορες θεατρικές φόρμες, χωρίς το φόβο του κλασσικού κειμένου, έτοιμοι να δοκιμάσουν όποια υποκριτική πρόκληση, προκειμένου να αποδώσουν τα βαθύτερα νοήματα του έργου. Έτσι αφηγούμαστε στο κοινό μια ιστορία μέσα από μια σύγχρονη ματιά, με πολλά εικαστικά στοιχεία, σωματοποιημένη έκφραση, πρωτότυπη μουσική, με στόχο να αποδώσουμε το κείμενο του Ζητιάνου όσο πιο κοντά στο πρωτότυπο αλλά και ταυτόχρονα όσο πιο κοντά στο σήμερα, τονίζοντας τη διαχρονικότητά του και απαντώντας στο ερώτημα: γιατί μπορεί το κακό να επικρατεί;

Info:

Η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη είναι απόφοιτος του τμήματος Θεατρικών σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και της Δραματικής σχολής Αθηνών Γ.Θεοδοσιάδη. Κάτοχος Μάστερ (ΜΑ in Arts) Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας από το Goldsmiths University of London. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή (Doctor of Philosophy) στο Brunel University of London με υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ). Είναι Γενική Γραμματέας στην ΕΜΚΕΘΙ (ένωση που αποτελείται από 90 θιάσους).

Ασχολείται ενεργά με τη σκηνοθεσία τα τελευταία χρόνια. Τη χρονιά αυτή σκηνοθέτησε στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων το έργο «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου και στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας την παιδική παράσταση «Μόμο» του Μ.Έντε.

Έχει διδάξει υποκριτική στην δραματική σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, σε δημόσια Ι.Ε.Κ, στο εργαστήρι δημοσιογραφίας του ΑΝΤ1 και σε διάφορα σεμινάρια. Από το 2007-2011 δίδαξε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τέλος έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις της σε συνέδρια και έχει εκδώσει άρθρα σε διεθνή περιοδικά, ελληνικές εφημερίδες καθώς και προγράμματα θεάτρων.

Διαβάστε επίσης:

Ο «Ζητιάνος», του Ανδρέα Καρκαβίτσα στο Από Μηχανής Θέατρο | Διάρκεια παραστάσεων: έως 26 Νοεμβρίου 2017