Το «Άλλα για τον Γλάρο δε γνωρίζω», είναι ένα έργο που προέκυψε από την ανάγκη μου να μιλήσω για τον εργαζόμενο άνθρωπο του 2024 που ζει στην Ελλάδα. Που παρότι εργαζόμενος καταφέρνει και παραμένει, κόντρα στην όποια λογική, άνθρωπος που εξακολουθεί να αισθάνεται. Και το αίσθημά του δεν είναι μόνο ένα, μπορεί να είναι αυτό της χαράς, της απόρριψης και πάνω απ όλα αυτό του έρωτα. Προλαβαίνουν οι άνθρωποι και ερωτεύονται ακόμα, προλαβαίνουν να πονάνε, ακομα και να αποχαιρετιούνται ίσως προλαβαίνουν. 

Όλα αυτά ήταν αισθήματα και καταστάσεις τα οποία μάλλον ήθελα να επικοινωνήσω. Όμως δεν συνειδητοποίησα από μόνη μου πως ήθελα να αγγίξω αυτά τα αιώνια ζητήματα. Η περσινή μου μελέτη στα πλαίσια σεμιναρίου, του τσεχοφικου κόσμου, και ειδικά του Γλάρου του Τσέχωφ με έκαναν να τα δω και να κληθώ να τα αντιμετωπίσω. Ο Γλάρος στα μάτια μου είναι ένα έργο, που ενώ λειτουργεί σε ένα κλειστό κοινωνικό κύκλωμα και σε συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο, αγγίζει οικουμενικά ζητήματα. Για να το πούμε πολύ απλά, τα ζητήματα που πραγματεύεται, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Ο ναρκισσισμός, ο εγωισμός, ο απατηλός έρωτας, η αυτοκτονία. Ακόμα και οι συνθήκες που τοποθετεί τους ήρωες να ξεδιπλώνουν αυτά τα συναισθήματα. Μια οικογενειακή μάζωξη, ένα πικ νικ, ένα τραπέζι με μπουκάλι ποτό, ένα σαλόνι, είναι πολύ γνώριμές μας. Είναι σαν να μας κλείνουν το μάτι και να μας ψιθυρίζουν πως και εμείς θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε σε αυτές. 

Έτσι λοιπόν κι εμείς στο «Άλλα για τον Γλάρο δε γνωρίζω», προσπαθήσαμε να φέρουμε τις συνθήκες και τα βασικά χαρακτηριστικά των ηρώων του «Γλάρου», σε μια προσπάθεια να διαπιστώσουμε αν όντως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αν δηλαδή αυτές οι ανθρώπινες ανάγκες ή ακόμη και οι απλές κοινωνικές μας συνήθειες, όπως για παράδειγμα το κουτσομπολιό στα πλαίσια μιας βραδιάς, έχουν χώρο πάντα ανεξαρτήτως πλαισίου. Αν δηλαδή σμίξουμε ανθρώπους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, η εξέλιξη των σχέσεων θα είναι η αναμενόμενη. Και ίσως μέχρι έναν βαθμό να είναι και να μην πειράζει κιόλας, ίσως όπως αισθάνθηκε αυτός, να αισθάνομαι κι εγώ, να αισθάνεσαι κι εσυ. Ίσως να έχεις υπάρξει κι εσύ ο κακός στην ιστορία κάποιου άλλου ή και σε ένα κομμάτι της δικής σου.

“Ένα θέμα για μικρό διήγημα.”

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Διαβάστε επίσης:

Άλλα για τον Γλάρο δε γνωρίζω, σε σκηνοθεσία Φένιας Προβελεγγίου στο Reκτιφιέ