Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορεί το θεατρικό ρέκβιεμ του Γιώργου Σκούρτη με τίτλο «O Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο» σε μετάφραση της Δωρίτας Λιλουκάκη.
Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο είναι μια αλληγορία της κοινωνικής και υπαρξιακής κρίσης που ζούμε σήμερα σε όλο τον κόσμο, προσωποποιημένη στο παραλήρημα ενός –κατά φαντασίαν;– αποσυρμένου απ’ τα εγκόσμια θεατρικού συγγραφέα. Το ουρλιαχτό ενός Πολίτη-Οπλίτη ενάντια στην Εξουσία, έχοντας συνείδηση ότι είναι αδύνατον να γλυτώσει από το πόδι του ελέφαντα που, τελικά, θα τον λειώσει με τον πιο αδυσώπητο και τραγικό τρόπο.
Κι όμως αντιστέκεται…
Πρόκειται για έναν δραματικό και πολυδιάστατο μονόλογο, ένα δυνατό ρεσιτάλ ηθοποιίας για τον ερμηνευτή του, αλλά και πρόκληση για μια ευρηματική και καθηλωτική παράσταση… Μπορεί να παρασταθεί με σκηνικά ή χωρίς, με κουστούμια ή όχι, με ηχοληψία και επιλογές μουσικής, με προτζέκτορα για όλες τις οπτικοακουστικές χρήσεις, με συμφωνικό έργο ειδικά γραμμένο, με ΕΝΑΝ ή με είκοσι ηθοποιούς, χορεύτριες κ.λπ. κ.λπ., ανάλογα με την έμπνευση και τις οικονομικές δυνατότητες της παραγωγής.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Γιώργος Σκούρτης πρωτοεμφανίστηκε το 1970 στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν με το θεατρικό έργο Οι νταντάδες, ένα έργο-σταθμό της σύγχρονης δραματουργίας μας. Ακολούθησαν: Οι μουσικοί, Οι εκτελεστές, Οι ηθοποιοί, Κομμάτια και θρύψαλα, Ο Καραγκιόζης παρά λίγο Βεζύρης, Απεργία, Το θρίλερ του έρωτα, η άπαιχτη ακόμα Ιστορική τριλογία (Η δίκη του Σωκράτη, Η κωμωδία του βασιλιά Ιουγούρθα, Υπόθεση Κ.Κ.), Εφιάλτες και πολλά άλλα, γραμμένα σε μια πρωτόφαντη για το ελληνικό ρεπερτόριο σκληρή και συνάμα αποκαλυπτική γλώσσα, με πολύ χιούμορ, προσωπικές και συλλογικές τραγωδίες. Τα έργα αυτά, μαζί με τα πεζογραφήματά του (Mπάρμπα-Tζωρτζ, Αυτά κι άλλα πολλά, Ιστορίες με πολλά στρας, Το χειρόγραφο της Ρωξάνης, Το συμπόσιο της Σελήνης, Πήδημα Θανάτου, Ο Κίλερ, Αυτός ο μπάτσος), δημιούργησαν «τομή» στο ελληνικό θεατρικό και το λογοτεχνικό πεδίο, επηρεάζοντας τους νεότερους συγγραφείς, με το καινούργιο ήθος και ύφοςγραφής. Τα θέματα του συγγραφέα Γιώργου Σκούρτη έχουν να κάνουν με το «δίδυμο» Πολίτης-Εξουσία, με ξεκάθαρο το στοιχείο της κοινωνικοπολιτικής καταγγελίας, αλλά και την ψυχολογική εμβάθυνση στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου. Τα δύο –μικρά, αλλά πολυδιαβασμένα– βιβλία τουΕκποίηση, και Νύχταθλο, είναι μια «εκ βαθέων» καταγραφή στίχων, ερωτικών σπαραγμάτων και νυχτερινών κατανύξεων.
