Μάριος Κακουλλής: Ήθελα ένα ταξίδι χωρίς ξεκάθαρο προορισμό

Πάνω στο ferry boat που συνδέει την Καβάλα με τη Θάσο, λαμβάνει χώρα μια παράσταση με έμπνευση από αλήθειες που διατυπώθηκαν από τον Χρόνη Μίσσιο, μια ωδή σε όσα δεν τολμήσαμε: στις επιθυμίες που μείνανε μισοειπωμένες, στις λέξεις που δε βρήκαν ποτέ στόμα για να ειπωθούν, στα βλέμματα που στράφηκαν αλλού. Σε όλα εκείνα που δεν ζήσαμε — αλλά και σε όσα μπορούμε ακόμη να ζήσουμε.

Ο Μάριος Κακουλλής βρίσκεται πίσω από τη σύλληψη του «(Όλα)ν  όσα αφήνουμε πίσω  <  για ένα αύριο που δε θα έρθει ποτέ», ενώ υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης.

***

Η ιδέα γεννήθηκε από μια βαθιά προσωπική ανάγκη να δώσω χώρο σε όλα εκείνα που συχνά μένουν μέσα μας άρρητα – τις επιθυμίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ, τους δισταγμούς, τις αναβολές, τα βλέμματα που στράφηκαν αλλού. Παράλληλα, ήθελα να στοχαστώ πάνω στο τι σημαίνει σήμερα να μετακινούμαι. Όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά κυρίως εσωτερικά, μέσα στην ίδια μου την ψυχή. 

Νιώθω τυχέρος που προέκυψε αμέσως μετά την εμπειρία του «608 Inferno Κυκλική». Ένα δρομολόγια στα έγκατα της Αθήνας – αφού η συγκεκριμένη παράσταση παρουσιάστηκε μέσα σε λεωφορείο της ΟΣΥ.

Τα δύο αυτά έργα συνδέονται μέσα από ένα κοινό στοιχείο: και στα δύο, ο θεατής βρίσκεται σε μετάβαση – σε κίνηση, σε ένα ταξίδι όπου το σώμα και η εμπειρία δεν μένουν στάσιμα.

• ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΩΣ ΣΚΗΝΗ 

Επέλεξα το πλοίο της γραμμής Καβάλα–Θάσος γιατί πρόκειται για μια διαδρομή γνώριμη, σχεδόν ρουτινιασμένη για πολλούς. Ένα μέρος όπου δεν περιμένεις να συναντήσεις θέατρο. Και αυτό ακριβώς ήθελα: να μετατραπεί το οικείο σε κάτι απρόβλεπτο. Οι θεατές δεν παραμένουν σε σταθερές θέσεις. Μετακινούνται, παρατηρούν, περιηγούνται στους χώρους του πλοίου. Η εμπειρία τους διαμορφώνεται μέσα από τη σωματική συμμετοχή και την άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον γύρω τους. Έτσι, η παράσταση αποκτά έναν ξεχωριστό βιωματικό χαρακτήρα, με τη συνθήκη της μετακίνησης να λειτουργεί ταυτόχρονα και θεματικά και πρακτικά.

• Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΩΣ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ 

Η θάλασσα δεν αποτελεί απλώς το φόντο της παράστασης. Είναι ενεργός παράγοντας. Η αλμύρα, ο ήχος των κυμάτων, το φως που μεταβάλλεται διαρκώς, οι γλάροι που πετούν από πάνω μας, το ηλιοβασίλεμα που σιγά-σιγά εμφανίζεται — όλα αυτά δημιουργούν ένα περιβάλλον που ενισχύει και επεκτείνει την εμπειρία. Χωρίς να είναι σκηνοθετημένο, αυτό το φυσικό πλαίσιο προσθέτει μια απρόβλεπτη διάσταση και λειτουργεί σαν ένας άτυπος συνδημιουργός της παράστασης. Συμμετέχει στη δράση όχι με λόγο, αλλά με αίσθηση.

• Ο ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ 

Ο Χρόνης Μίσσιος είναι ο υπόγειος συνομιλητής του έργου. Δεν παρουσιάζουμε τη ζωή του ούτε παραθέτουμε το έργο του με τρόπο γραμμικό ή επεξηγηματικό. Τον αντιμετωπίζουμε ως μια παρουσία που επηρεάζει τη σκέψη της παράστασης. Μας ενδιαφέρει το πώς οι ιδέες του, η στάση του απέναντι στη ζωή, την απώλεια, την αξιοπρέπεια και την ευθύνη, μπορούν να συναντήσουν το παρόν και να ανοίξουν μια νέα αφήγηση. Χωρίς διδακτισμό, χωρίς βεβαιότητες — αλλά με γνήσιο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο.

• ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ 

Το κείμενο της παράστασης γράφτηκε από την Έρι Κύργια, με την οποία συνεργαστήκαμε στενά στη διαδικασία. Σκοπός μας ήταν να δημιουργηθεί ένας δραματουργικός καμβάς που να αφήνει χώρο στον θεατή. Όχι για να ερμηνεύσει, αλλά για να βιώσει. Το κείμενο κινείται ανάμεσα στο προσωπικό και το συλλογικό, ανάμεσα στην αφήγηση και τη σιωπή. Αφήνει περιθώριο για εσωτερική συμμετοχή, χωρίς να καθοδηγεί.

Δεν ήθελα μια παράσταση με αρχή, μέση και τέλος. Ήθελα ένα ταξίδι χωρίς ξεκάθαρο προορισμό. Γιατί κάποιες φορές, δεν πας κάπου για να φτάσεις. Πας για να χαθείς λίγο, να αναμετρηθείς με όσα άφησες πίσω, να δεις αλλιώς τον εαυτό σου. Το «(ΟΛΑ)V ΟΣΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ <ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ» επιχειρεί να δημιουργήσει αυτή τη συνθήκη: ένα πλαίσιο όπου το άρρητο βρίσκει για λίγο φωνή – μέσα στο σώμα, στο τοπίο, στο βλέμμα. Ένα διαφορετικό ταξίδι, που λειτουργεί ταυτόχρονα εξωτερικά και εσωτερικά.

• Επόμενος Σταθμός: Πειραιάς – Αίγινα 

Από την Καβάλα στην Αθήνα.Το ταξίδι  συνεχίζεται και στην Αθήνα, στο πλαίσιο της νέας συνεργασίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καβάλας. Στις 15 και 16 Σεπτεμβρίου, θα παρουσιαστεί εν πλω στη διαδρομή Πειραιάς–Αίγινα, στο πλαίσιο του προγράμματος της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ.

Κλείνοντας, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, την Εύα Οικονόμου-Βαμβακά και τη Μιχαήλα Πλιαπλιά, για την εμπιστοσύνη και τη στήριξή τους. Θερμές ευχαριστίες και στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τη δυνατότητα να συνεχιστεί το ταξίδι της παράστασης και να αποκτήσει νέο τόπο και νόημα. Και, φυσικά, σε όλη την ομάδα που επανδρώνει αυτό το ταξίδι – καλλιτέχνες και συντελεστές που δίνουν σχήμα, φωνή και ψυχή σε αυτή τη διαδρομή.

Πληροφορίες

Καβάλα
68ο Φεστιβάλ Φιλίππων
Δευτέρα 4 & Πέμπτη 7 Αυγούστου, 18:00
Παράσταση εν πλω (Ferry Boat για Θάσο)

Αθήνα
Το Φεστιβάλ Φιλίππων ταξιδεύει στην Εθνική Λυρική Σκηνή
15, 16 Σεπτεμβρίου 2025, 19.00
Παράσταση εν πλω (Πλοίο από Πειραιά για Αίγινα)

Διαβάστε επίσης:

Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ: Το αναλυτικό πρόγραμμα της σεζόν 2025/26
68ο Φεστιβάλ Φιλίππων: Αφιερωμένη στον Χρόνη Μίσσιο η φετινή διοργάνωση – Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα