Κατά την επικράτηση του Φράνκο το 1936 στην Ισπανία, με τον Δημοκρατικό Στρατό ηττημένο, εκατοντάδες άνθρωποι αναγκάζονται να αυτοεξοριστούν σε μια προσπάθεια να σώσουν τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους, για να γνωρίσουν την ταπείνωση και τον πόνο στα γαλλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η Ροσέρ, μια νεαρή πιανίστρια και ο Βίκτορ, αδελφός του σκοτωμένου πατέρα του αγέννητου παιδιού της, παίρνουν κι αυτοί τον ίδιο δρόμο και αναγκάζονται να παντρευτούν για να προστατεύσουν το παιδί που έρχεται σε έναν κόσμο καθημαγμένο, έτοιμο να αφανίσει κάθε ικμάδα ελπίδας. Είναι η στιγμή που ο Πάμπλο Νερούδα συλλαμβάνει την ιδέα για το μεγαλύτερο ποίημα της ζωής του αναλαμβάνοντας να υλοποιήσει μια ιδέα του με σκοπό να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Βρίσκει χορηγούς και ναυλώνει το πλοίο “Winnipeg” για να μεταφέρει τους πρόσφυγες στη Χιλή ώστε ελεύθεροι πια να ζήσουν σε έναν νέο τόπο. Κι ενώ όλα θα μοιάζουν να έχουν μπει σε μια νέα τροχιά η χούντα που θα ανατρέψει τον Σαλβαδόρ Αλιέντε, τον πρόεδρο της Χιλής, θα ανατρέψει μαζί και τα δικά τους όνειρα. Η αφηγηματική ροή του μυθιστορήματος θα κινηθεί από την Ιστορία που καθορίζει τις τύχες των ανθρώπων στη σφαίρα της κοινωνικής ανθρωπογεωγραφίας καταγράφοντας τις διακυμάνσεις των πεπρωμένων των ηρώων του και συστήνοντας στον αναγνώστη στιγμές μιας δύσκολης εποχής που την Ιστορία έγραφε η ανθρώπινη καταιγίδα.

Η ζωή των ηρώων της Αλιέντε μαστίζεται από τη βία των ιστορικών γεγονότων, γίνεται άθυρμα στα τερτίπια των συγκυριών και η συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία μέσα από τη ζωή τους να σκιαγραφήσει αδρά μια ολόκληρη εποχή και να ιχνηλατήσει τα συναισθήματα των ανθρώπων που βίωσαν τη σκληρότητα εκείνων των χρόνων. Με περιγραφές που συγκλονίζουν ο αναγνώστης μοιραία δεν μπορεί παρά να φέρει στον νου και να αντιπαραβάλλει σημερινές εικόνες προσφύγων που προσπαθούν να επιβιώσουν φτάνοντας σε μια ξένη πατρίδα. Αλλά και να γνωρίσει την τεράστια κοινωνική προσφορά του νομπελίστα Πάμπλο Νερούδα που αναμφίβολα άλλαξε τη μοίρα δύο χιλιάδων ανθρώπων, επεμβαίνοντας καίρια στην εξελικτική της πορεία, κάνοντας πράξη αυτό που ο Έλληνας νομπελίστας, ο Οδυσσέας Ελύτης, εννοούσε όταν έγραφε: «μοίρα των ανθρώπων είσαι δική μου μοίρα» τον Ιανουάριο του 1939.

Απαλλαγμένη και αυτή τη φορά από τον μαγικό ρεαλισμό που χαρακτήριζε το πρώιμο έργο της η Αλιέντε καταθέτει ένα σπαρακτικά ρεαλιστικό κείμενο. Γίνεται η ίδια το κάτοπτρο μιας ολόκληρης εποχής όπου κανείς μπορεί να δει κοιτάζοντας προσεκτικά τον πόνο της για τη Χιλή και τη σχέση που την ενώνει μαζί της. Γραμμένο με ευαισθησία, λυρισμό και ποιητικότητα το «Μακρύ πέταλο από θάλασσα» μετατρέπεται σε ένα ιστορικό χρονικό όπου η Ιστορία πρωταγωνιστεί και χαράζει ανεξίτηλα το κοινωνικό γίγνεσθαι. Ταυτόχρονα αγκαλιάζει την προσωπική ιστορία δύο ανθρώπων που ενώνονται κάτω από τις τραγικές συνθήκες ενός εμφυλίου για να υψωθεί πάνω από την Ιστορία και τον πόνο που δημιουργεί στους ανθρώπους η ανθρωπιά. Έργο συγκινητικό για την αντοχή του ανθρώπου ενάντια στη βία και την απώλεια που φέρνει ο πόλεμος.


Διαβάστε επίσης:

Ιζαμπέλ Αλιέντε – Μακρύ Πέταλο από Θάλασσα