Το LET US STOP AND WEEP είναι ένα έργο εμπνευσμένο από την ποίηση και τη ζωή του άραβα ποιητή Imru’l Qais / امرؤ القيس, που είναι ο συγγραφέας ενός από τα επτά γνωστά “suspended poems” από την εποχή της Jahiliyyah, της προ-Ισλαμικής εποχής.
Το project αποτελείται από εικόνες, αντικείμενα, έγγραφα, αρχεία, κείμενα και οπτικοακουστικό υλικό που εξερευνούν την καταγωγή, τα ερείπια και τις περιπλανήσεις.
“Έπειτα από τη διαφυγή μου από το Λίβανο με ένα ferry boat, προς το τέλος του εμφυλίου πολέμου, οι επισκέψεις στη γενέθλια χώρα μου είναι σπάνιες. Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες να καταγράψω αυτές τις λίγες “επιστροφές”, ανακάλυψα ανεξερεύνητες τοποθεσίες και απαγορευμένα τραυματικά τοπία (traumascapes*) στη διαδρομή μου προς το “σπίτι”. Αντί όμως να πλησιάζω στον προορισμό μου, το ταξίδι γινόταν ατελείωτο, λες και η επιστροφή ήταν κάτι αδύνατο, λες και η αυτοεξορία είχε γίνει η πνευματική μου κατάσταση.
Αναμένοντας τη λήθη, αυτά τα ευρήματα μεταμορφώθηκαν σε σύντομες αφηγήσεις, οπτικές ή γραπτές. Μερικά στοιχεία διασώθηκαν χάρη στο μαγικό κουτί με θησαυρούς που ονομάζεται «παιδική ηλικία» και κάποια χάθηκαν για πάντα. Από την αρχή αυτού του ταξιδιού το 2000, συνέλεξα επίσης μερικά αντικείμενα που επέζησαν από τη μετανάστευση των συγγενών μου ή τη δική μου”. – Georges Salameh
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
*Ως traumascapes ορίζονται οι τοποθεσίες που συνδέονται με το οδυνηρό παρελθόν. Η ανάμνηση και η αντιπροσώπευση αυτού του πικρού παρελθόντος διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντος μέσω της μάθησης και της εμπειρίας.
Μέρος του υλικού παρουσιάστηκε στα φεστιβάλ Détours Santorini S8mm Film Festival (Οία, Ελλάδα, Αύγουστος 2010), Super8FF (Μιλάνο, Ιταλία, Νοέμβριος 2010), Biennale 5 (Θεσσαλονίκη, Ελλάδα, Ιούλιος – Σεπτ. 2015), στο μουσείο Riso (Παλέρμο 2016) και στο Culturescapes (Μπάσελ, Ελβετία, Οκτώβριος 2017 – Ιαν. 2018). Ένα μεγαλύτερο μέρος του υλικού παρουσιάστηκε στην έκθεση “Origini” στο Dimora Oz (Παλέρμο, Σικελία, 2015).
