Η πτώση της εξουσίας του Τσαουσέσκου το 1989 έχει αφήσει πίσω της πολλές πληγές στο πολιτικό σύστημα της Ρουμανίας, πληγές που ακόμα και σήμερα δεν έχουν επουλωθεί αν και έχουν γίνει πολλές αλλαγές σε σχέση με την κατάσταση που επικρατούσε τότε, η ευρωπαϊκή της πορεία είναι πλέον γεγονός. Ο υπόκοσμος και η διαφθορά είναι ακόμα κυρίαρχες δυνάμεις σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει και πολλές ενδοφυλετικές κρίσεις καθώς απαρτίζεται από πολλές εθνότητες, προϊόν αλλαγών που επέφερε το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου αλλά και οι μετέπειτα ζυμώσεις στην περιοχή. Η ιστορία που καταθέτει η Grigorcea δεν απέχει πολύ από την καθημερινότητα των Ρουμάνων μιας και πρόσφατα υπήρξε στην Ρουμανία πολιτική κρίση ενώ οι διενέξεις και οι χρηματισμοί δεν έχουν πάψει να ταλανίζουν την χώρα σε πολύ μικρότερο βέβαια βαθμό από ότι στο παρελθόν.
Επιστροφή βρυκολάκων και άλλων δαιμονίων σε μια χώρα βασανισμένη από την ιστορία
Η συγγραφέας καταθέτει τα δικά της βιώματα και τις εμπειρίες της μετά την παραμονή της στο Παρίσι όπου πέρασε τα χρόνια των σπουδών της. Επιστρέφει στον τόπο των παιδικών της αναμνήσεων και θυμάται με νοσταλγία αλλά και με συναισθηματική φόρτιση τα όσα έζησε στην ύπαιθρο με την αγαπημένη της θεία Μαμάργκο. Εκεί στον τόπο της γέννησής της ξαναδένεται με τα αρώματα, τους ανθρώπους αλλά και μια ύπαιθρο που βιώνει τις δονήσεις μιας μετακομμουνιστικής πραγματικότητας, μετά την πτώση δηλαδή του καθεστώτος Τσαουσέσκου. Η Grigorcea συνδυάζει τη δική της παιδικότητα με την πολιτική κατάσταση που επικρατεί εκεί βυθίζοντας τους ανθρώπους στην παρακμή και την φτώχεια καθώς η ανάκαμψη φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός. «Το μέρος δεν είναι πια όπως κάποτε» είπε η Μάργκο. Το κομμουνιστικό καθεστώς είχε ακρωτηριάσει τους ανθρώπους, στερώντας τους κάθε αίσθηση ομορφιάς και καλοσύνης. «Κοίταξε γύρω σου!» συνέχισε. «Να πως καταντά ένας τόπος όταν οι άνθρωποι δεν υπομένουν τη φτώχεια με ταπεινότητα και αξιοπρέπεια! Από την ξεροκεφαλιά και την αλαζονεία τους, βούλιαξαν στην αθλιότητα».
Παράλληλα με όλα αυτά, η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία του περίφημου πρίγκιπα της Τρανσυλβανίας, του ξακουστού και βίαιου Δράκουλα ή αλλιώς Βλαντ Παλουκωτή. Είναι η ιστορία από την οποία εμπνέεται ο Μπραμ Στόκερ για να γράψει τον περίφημο Δράκουλα, αυτό το βιβλίο που έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα κορυφαία βιβλία τρόμου, ανήκει στο πάνθεον της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Γράφτηκε από τον Στόκερ το 1897 και πραγματεύεται την άστατη ανθρώπινη φύση και τη ματαιοδοξία που διακατέχει τον άνθρωπο. Ενέχει σαφείς φιλοσοφικές προεκτάσεις καθώς πρόκειται ουσιαστικά για τον αγώνα του καλού εναντίον του κακού, μία αιώνια πάλη που βρίσκουμε και στο έργο του Νίτσε. Το παρακάτω απόσπασμα είναι χαρακτηριστικό του στοχαστικού πνεύματος του συγγραφέα: «Να προσέχεις όταν κόβεσαι. Είναι πολύ πιο επικίνδυνο απ’ ότι νομίζεις σε αυτή τη χώρα» Τότε άρπαξε το γυαλί ξυρίσματος και συνέχισε: «Και αυτό το καταραμένο πράγμα έκανε το κακό. Είναι ένα απαίσιο μπιχλιμπίδι της ματαιοδοξίας του ανθρώπου. Μακριά απ’ αυτό» και ανοίγοντας το βαρύ παράθυρο με ένα απότομο άνοιγμα του τρομερού χεριού του, πέταξε έξω το γυαλί, που έσπασε σε εκατοντάδες κομμάτια πάνω στις πέτρες τις αυλής πέρα κάτω».
H Grigorcea έχει έντονο το αίσθημα αγάπης για τον τόπο της και για αυτό ο αναγνώστης θα μάθει για το ιστορικό και το χρονικό της πολιτικής του πρίγκιπα Ντρακούλ. Όλα αυτά θα παρατίθενται με αφορμή την έρευνα γύρω από την περίεργη και μυστηριώδη ανακάλυψη ενός κακοποιημένου πτώματος. Είναι ο θρύλος των βρυκολάκων που επανέρχεται στον τόπο γέννησής του ή είναι απλά μια σύμπτωση που λαμβάνει χώρα εντελώς τυχαία; Η βιαιότητα και τα βασανιστήρια του πρίγκιπα Βλαντ ανήκαν στην φιλοσοφία του εκείνη την εποχή της πρώιμης Αναγέννησης για απόδοση δικαιοσύνης και αυτό είναι ένα στοιχείο που η συγγραφέας τονίζει ιδιαίτερα. «Δικαιοσύνη είναι το όρθιο παλούκι του σταυρού, το σύμβολο που ενώνει τον ουρανό με τη γη. Κι εκείνος, ο Βλαντ Δράκουλας, σκόπευε να το σφηνώσει στην καρδιά της χώρας του με όλη του τη δύναμη, ώστε να σειστεί ο κόσμος ολόκληρος και να δοξαστεί το όνομα του Θεού».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Ρουμανία, ως χώρα των Βαλκανίων, έχει πολύ ταλαιπωρηθεί από το πάλαι ποτέ κραταιό κομμουνιστικό καθεστώς και της πήρε χρόνια για να μπορέσει να ορθοποδήσει και να ανακάμψει βρίσκοντας επιτέλους την ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Η συγγραφέας εμμένει πολύ σε αυτήν την ταλαιπωρία που υπέστη ο ρουμανικός λαός και αυτό το βιβλίο είναι ο δικός της φόρος τιμής στην χώρα στην οποία γεννήθηκε. Σε αυτό το μυθιστόρημα, η ιστορία, η πολιτική και οι θρύλοι του παρελθόντος σμίγουν με έναν αριστοτεχνικό τρόπο. Η συγγραφέας αποτυπώνει με σκληρότητα και ωμότητα τα όσα συμβαίνουν στην Ρουμανία, ξεδιπλώνει όλο το φάσμα και τις εκφάνσεις της χώρας, από τα προβλήματα που άφησε το κομμουνιστικό καθεστώς μέχρι και την κληρονομιά της Τρανσυλβανίας, τον μύθο του πρίγκιπα Βλαντ, μια κληρονομιά που τώρα καλούνται να εκμεταλλευτούν οι επόμενες γενιές. Ο αναγνώστης λοιπόν ταξιδεύει στο παρελθόν μέσα από μια αφήγηση αληθινά όμορφη γιατί όπως έχει πει και ο Ντοστογιέφσκι η ομορφιά μένει να σώσει αυτόν τον κόσμο.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Κάποιοι δεν πεθαίνουν ποτέ»
«Τώρα, καθώς γράφω, ο νους μου γυρίζει στα περασμένα, σε μια ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια, όταν η Αρίνα κι εγώ καθόμασταν στον κήπο κρατώντας την αναπνοή μας, από φόβο μη τυχόν και φυσήξουμε τη λεπτόκοκκη μπλε σκόνη που ήταν απλωμένη σ’ ένα μεγάλο βότσαλο μπροστά μας»
Διαβάστε επίσης:
Ντάνα Γκριγκόρτσα – Κάποιοι δεν πεθαίνουν ποτέ: Ένα ιδιαίτερο βιβλίο στην μετακομμουνιστική Ρουμανία
