Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Subset Festival στο Ωδείο Αθηνών

Το Subset Festival, η πολυπρισματική μουσική πλατφόρμα που εγκαινιάστηκε το 2023 σε συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με το Ωδείο Αθηνών, επανέρχεται ανανεωμένη εστιάζοντας πάντα στο διάλογο της σύγχρονης μουσικής με τα νέα μέσα.

Αντλώντας τον τίτλο του από έναν μαθηματικό όρο (υποσύνολο ⊆), το Subset Festival παρουσιάζει διαφορετικές εκδοχές σύγχρονης μουσικής γραφής από μεγάλο εύρος καλλιτεχνικών ρευμάτων. Στους φιλόξενους χώρους του Ωδείου Αθηνών από τις 4 έως τις 8 Ιουνίου, θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε μουσικά σχήματα και σολίστες καταξιωμένους και ανερχόμενους, Έλληνες και ξένους, οπτικές και ηχητικές εγκαταστάσεις και περφόρμανς αλλά και εργαστήρια ανοιχτά στο κοινό.

To Subset Festival παρουσιάζει καταξιωμένους καλλιτέχνες της διεθνούς σύγχρονης μουσικής (Ryoji Ikeda, Mouse on Mars ft. Dodo NKishi, Christina Vantzou, Carmen Villain, Lyra Pramuk, Heinali & Andriana-Yaroslava Saienko) και ξεχωριστούς Έλληνες συνθέτες και σχήματα (Δημήτρης Καμαρωτός, Φίλιππος Τσαλαχούρης, Θεόδωρος Λώτης, BLIP, Νίκος Αντωνόπουλος, Δημήτρης Παπαγεωργίου, Ανδρέας Παπαρρούσος, Ειρήνη Αμαργιανάκη, Σάββας Μεταξάς, Γιάννης Αράπης, Δημήτρης Τίγκας) σε μια σειρά συναυλιών που θα παρουσιαστούν στο Αμφιθέατρο Ιωάννης Δεσποτόπουλος, τη Νέα Σκηνή και το Φουαγιέ Τεχνών του Ωδείου Αθηνών. Τέλος, το Subset Festival φιλοξενεί μοναδικές συνεργασίες-συμπράξεις μεταξύ καλλιτεχνών και συνόλων, όπως του New Babylon ensemble με το ARTéfacts ensemble, της Αλεξάνδρας Κατερινοπούλου με τον Sofyann Ben Youssef (AKA AMMAR 808), καθώς και του συνθέτη Μιχάλη Παρασκάκη με την ποιήτρια Eleonore Schönmaier.

Επιμέλεια: Σταύρος Γασπαράτος

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
4 Ιουνίου / 20.00
ΑΝΑΘΕΣΗ
Δημήτρης Καμαρωτός
Αναλογία του χρόνου
Βασισμένο στα κείμενα Σχέδιο για Ηλέκτρα και Σχέδιο για Φαίδρα του Γιώργου Βέλτσου

Στην Αναλογία του Χρόνου, ο συνθέτης Δημήτρης Καμαρωτός καταθέτει ένα έργο που εξελίσσεται σε δύο χώρους και μορφές, βασισμένος στα κείμενα του Γιώργου Βέλτσου Σχέδιο για Ηλέκτρα και Σχέδιο για Φαίδρα αντίστοιχα. Το πρώτο σκέλος περιλαμβάνει μια εκδοχή συναυλίας με την περφόρμερ Άννα Παγκάλου, όπου ένα πιάνο συναυλίας και ένα μεγάλο κρουστό ενεργοποιούνται μέσα από ένα ειδικό σύστημα ταλάντωσης που χειρίζεται ο συνθέτης και χωρίς την παρουσία μουσικών, παράγοντας έτσι τα ηχητικά επίπεδα που συνομιλούν με τη φωνητική γραμμή. Στο δεύτερο σκέλος, παρουσιάζεται μια υπόγεια εγκατάσταση συνεχούς λειτουργίας, η οποία συνδυάζει τη φωνή της Αμαλίας Μουτούση με το ιστορικό Monster Analogue Synthesizer EMS SYNTHI 100 του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας.

Από την πρώιμη θητεία του στο πλευρό του Ιάννη Ξενάκη ως υπεύθυνος του συστήματος UPIC μέχρι τη συνεργασία του με μια πλειάδα σύγχρονων σκηνοθετών, ο Δημήτρης Καμαρωτός συνεχίζει τη δημιουργική του πορεία, επενδύοντας μουσική και ηχητικό σχεδιασμό με δραματουργική δύναμη, ενώ η συνθετική του γραφή κινείται με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο από την οργανική και φυσική έκφραση έως το ηλεκτροακουστικό ιδίωμα.

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
4 Ιουνίου / 00.00
ΑΝΑΘΕΣΗ
Φίλιππος Τσαλαχούρης
Lapis Silentium
Το σώμα ως διαρκώς μεταβαλλόμενο έδαφος

Η εικαστικός Ρένα Τσαγγαίου, που υπογράφει τη βιντεοπροβολή (διάρκειας 40′), σημειώνει πως αφετηρία για το συγκεκριμένο έργο στάθηκε «η προσέγγιση του ανθρωπίνου σώματος ως έδαφος που διαρκώς μεταβάλλεται». «Μια απόπειρα γεωλογικής χαρτογράφησης του σώματος που αλλάζει μέσω του χρόνου, της αντίληψης και της μνήμης», καταλήγοντας πως «οι άνθρωποι δεν ζουν μόνο τα τοπία αλλά τα κουβαλούν μέσα τους. Δίνουν σχήμα και νόημα σε αυτά». Ο συνθέτης Φίλιππος Τσαλαχούρης, εμπνευσμένος από τα μαγευτικά και βαθύτατα συγκινητικά πλάνα της Τσαγγαίου, συνέθεσε μία σειρά από «ηχητικές εικόνες» για πιάνο και κουαρτέτο εγχόρδων που θα συνοδεύσουν παράλληλα και ζωντανά την προβολή. Η εικόνα προσφέρει χώρο στον ήχο και ο ήχος προσφέρει χρόνο στην εικόνα.

ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ
4 Ιουνίου / 22.30
ΑΝΑΘΕΣΗ
Θεόδωρος Λώτης
Ρυπάρω – Σιωπηλά τοπία και ηχητικοί παρίες

Το έργο Ρυπάρω – Σιωπηλά τοπία και ηχητικοί παρίες είναι μία διαδραστική αλγοριθμική μουσική σύνθεση που εξερευνά και αναδεικνύει το συχνά παραμελημένο ηχοτοπίο της ηχητικής ρύπανσης στις αστικές περιοχές. Με διάρκεια 40′ και παρουσίαση μέσω ενός εμβυθιστικού ηχητικού συστήματος ambisonics, το έργο επικεντρώνεται στους συνεχείς μηχανικούς ήχους από γεννήτριες, κλιματιστικά και ψυγεία που κατακλύζουν τους δρόμους της πόλης. Μέσα από στοχευμένες ηχογραφήσεις σε κεντρικά σημεία της Αθήνας και τη χρήση εξειδικευμένων αμφιηχιακών μικροφώνων, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει αυτούς τους ήχους χαμηλής πληροφορίας και υψηλής πλεονασματικότητας, αποκαλύπτοντας τα κρυμμένα ακουστικά στρώματα που διαμορφώνουν την αντίληψή μας για το αστικό περιβάλλον. Η σύνθεση μεταμορφώνει αυτούς τους βιομηχανικούς βόμβους σε μία δυναμική ακουστική εμπειρία, προσκαλώντας το κοινό να έρθει αντιμέτωπο με το αφανές ηχητικό υπόβαθρο της καθημερινότητας. Η παρουσίαση του έργου μέσα από ένα πλήρως εμβυθιστικό ηχοσύστημα ambisonics επιτρέπει στους ακροατές να αλληλoεπιδράσουν σωματικά και συναισθηματικά με τις εξελισσόμενες υφές του αστικού θορύβου, προκαλώντας τη συνειδητή ακουστική τους αντίληψη και αποκαλύπτοντας τη σχέση τους με το σύγχρονο ηχοτοπίο. Το έργο υποστηρίζεται από την τεχνογνωσία και τον εξοπλισμό του Εργαστηρίου Ηλεκτροακουστικής Μουσικής Έρευνας και Εφαρμογών (ΕΡΗΜΕΕ) του Ιονίου Πανεπιστημίου, εξασφαλίζοντας μια βαθιά και υψηλής πιστότητας ακουστική εμπειρία.

Σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ηλεκτρονικής Μουσικής Έρευνας και Εφαρμογών – ΕΡΗΜΕΕ, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
5 Ιουνίου / 20.00
Carmen Villain

Οι ποικιλόμορφοι ηχητικοί κόσμοι που έχει χτίσει στη διαδρομή της η Νορβηγίδα-Μεξικανή καλλιτέχνις, παραγωγός και DJ Κάρμεν Βίλεν διαμορφώνονται μέσα από τη φυσική της περιέργεια για τον ήχο. Η μουσική της επιτυγχάνει μία ιδανική ισορροπία ανάμεσα στο ράθυμο και συνάμα ζωηρό ρυθμό της dub και στη μουσική αισθητική του ρεύματος του Τέταρτου Κόσμου*, με νύξεις οργάνων, όπως το φλάουτο, η φωνή και το κλαρίνο, να συνθέτουν υποβλητικά και γλαφυρά ηχοτοπία και μελωδίες. Το πιο πρόσφατο άλμπουμ της με τίτλο Only Love From Now On δέχτηκε διθυραμβικές κριτικές και βρέθηκε στις λίστες με τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς σε διάφορα μουσικά websites, όπως το Pitchfork και το Resident Advisor, με το τελευταίο να το χρήζει «ένα ambient αριστούργημα που διαπνέεται από τη jazz και ήχους downtempo». Πέρυσι κυκλοφόρησε το μουσικό έργο Music from The Living Monument, το οποίο συνέθεσε για τις ανάγκες της παράστασης σύγχρονου χορού της Eszter Salamon για την Carte Blanche. Η Κάρμεν έχει παρουσιάσει ζωντανά τις ατμοσφαιρικές της περφόρμανς σε χώρους και φεστιβάλ όπως το ICA London, το Berlin Atonal, το Dekmantel και το Mutek. Έχει συνεργαστεί με επιφανή και καλλιτεχνικά συγγενή ονόματα όπως οι Actress, Arve Henriksen, Biosphere, Huerco S., DJ Python και rRoxymore.

*Τέταρτος Κόσμος: όρος που επινόησε ο συνθέτης Jon Hassel για να περιγράψει μια μουσική πρόταση που συνενώνει μέσα της στοιχεία του πρωτόγονου με τις πιο σύγχρονες τάσεις στην ηλεκτρονική μουσική, καταγόμενη όχι από τον Πρώτο ή τον Τρίτο Κόσμο, αλλά από έναν ιδεατό Τέταρτο.

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
5 Ιουνίου / 00.00
Lyra Pramuk

Η λατρευτική μουσική στον πυρήνα της ενσαρκώνει τη βαθιά ριζωμένη ανάγκη μας να εκφράσουμε τα μύχια και αρχέγονα συναισθήματά μας. Για την Λάιρα Πράμουκ, το ίχνος της λατρευτικής μουσικής είναι σύμφυτο με τη φουτουριστική φολκ μουσική της που αξιοποιεί τη δύναμη και την ευθυβολία της τεχνολογίας για να αποκαλύψει την ανθρώπινη φωνή ως όργανο απεριορίστων δυνατοτήτων.

Συμμετέχοντας ως παιδί σε χορωδίες, η Λάιρα δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στις παραστάσεις και τις προσδοκίες της μικρής γενέτειράς της στην Pennsylvania, καταφεύγοντας ως απάντηση σε έναν βαθύ και σύνθετο εσωτερικό κόσμο που έχτισε με τη βοήθεια του διαδικτύου, έναν κόσμο ο οποίος προοικονόμησε τη θεώρησή της για τους ψηφιακούς κόσμους ως προεκτάσεις της ενσώματης συνείδησής μας, χειραφετημένης πλέον από τις χειροπιαστές έννοιες της αναπαράστασης και της αποδεκτής γνώσης.

Ως επιμελής μαθήτρια του Eastman School of Music, συνειδητοποίησε ότι το ταλέντο της έγκειται στη διάρρηξη και επανερμηνεία των παραδόσεων μιας αποστειρωμένης κλασικής μουσικής, την οποία αρχικά προοριζόταν να υπηρετήσει. Αντ’ αυτού, τα ενδιαφέροντά της έκλιναν περισσότερο στην pop και την όπερα, συγκαταλέγοντας ανάμεσα στις πηγές έμπνευσής της τις Björk, Laurie Anderson, Meredith Monk, M.I.A, και Missy Elliot, όλες καλλιτέχνιδες που ενσαρκώνουν την πεποίθησή της ότι «η τραγουδοποιία είναι ένας τρόπος να βραχυκυκλώσουμε τις δομές εκείνες που μας επιβάλλονται ως διαχωριστικές γραμμές στον κόσμο μας».

ΦΟΥΑΓΙΕ ΤΕΧΝΩΝ
5 Ιουνίου / 22.30
ΑΝΑΘΕΣΗ
BLIP
Χίμαιρες

Οι BLIP (Γιώργος Στενός & Γιώργος Σταυρίδης) εξερευνούν τις εγγενείς ηχητικές δυνατότητες υλικών, αντικειμένων και ηλεκτρονικών κυκλωμάτων μέσα από την κατασκευή, την επιτόπια δράση και τον αυτοσχεδιασμό. Η μουσική τους πρακτική εστιάζει στην υφή, τη χειρονομία, το ηχόχρωμα και το ρυθμό, προσεγγίζοντας τις δραστηριότητες ακρόασης, αυτοσχεδιασμού και σύνθεσης ως αμοιβαίες και άρρηκτα συνδεδεμένες με τη σωματική δράση, τα όργανα-αντικείμενα και τον εκάστοτε χώρο και χρόνο. Στη νέα ανάθεση για το Subset Festival, οι BLIP δημιουργούν έναν χώρο ηχητικού παιχνιδιού, ανοιχτό σε ετερόκλητες ιδέες και ηχοπαραγωγά μέσα. Ένα υβριδικό, χωρικό και τοποειδικό ηχητικό έργο που ενσωματώνει ευρεθέντα αντικείμενα, κρουστά, ακουστικά φαινόμενα, αυτοσχέδια κυκλώματα και φως. Φυσικοί, ενισχυμένοι και ηλεκτρονικοί ήχοι αλληλoεπιδρούν και δημιουργούν ένα ηλεκτροακουστικό μουσικό κράμα. Οι ηχητικές πηγές τοποθετούνται διασκορπισμένες στον χώρο και οι μουσικοί τις ενεργοποιούν ή τις διακόπτουν, παίζουν, ακούν ή σιωπούν. Το κοινό, ελεύθερο να περιηγηθεί στο χώρο, προσκαλείται να παρατηρήσει, να ακούσει και να βιώσει την παράσταση από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Το έργο Χίμαιρες έχει σχεδιαστεί ειδικά για το Φουαγιέ του Ωδείου Αθηνών αξιοποιώντας τα αρχιτεκτονικά και ακουστικά χαρακτηριστικά του. Πέρα από τη δραστηριότητά τους ως BLIP, τα δύο μέλη συμμετέχουν στο σχήμα Trigger Happy, στην ομάδα Κ.Ε.Δι.Μου.Ρα. (Kέντρο Έρευνας & Διάδοσης Μουσικής Ραδιουργίας) και την πειραματική ραδιοφωνική πλατφόρμα Loskop.radio.

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
6 Ιουνίου / 21.00
ΑΝΑΘΕΣΗ
Christina Vantzou
The reintegration of the ear
Με τους Oliver Coates, Irene Kurka, και John Also Bennett

Η Κριστίνα Βάντζου είναι μια συνθέτρια που προσεγγίζει μέσα από ηλεκτρονικά και ακουστικά όργανα τη διαστολή του χρόνου, τις ατμόσφαιρες και την αρμονία. Στο πιο πρόσφατο έργο της, επικεντρώνεται στη διαμόρφωση τελετουργικών και συναισθηματικών χώρων όπου τα συνθεσάιζερ, η φωνή και η γλώσσα των μουσικών συνόλων σμίγουν για να δημιουργήσουν ελικοειδείς δομές. Μέσα από μια οικεία πρακτική καταγραφής των περιπλανήσεών της, υφαίνει μια ατμόσφαιρα που θυμίζει ημερολόγιο ταξιδιών και ονείρων. Οι μινιμαλιστικές ενορχηστρώσεις και οι ενδοσκοπικές συνθέσεις της προτείνουν μία διακριτικών τόνων ηχητική γλώσσα. Τα έργα της συχνά διαπνέονται από μία νηφάλια βραδύτητα που προσκαλεί τη στοχαστική ακρόαση. Στο έργο της για μουσικά σύνολα, καταφέρνει με ένα απαλό άγγιγμα και μέσα από μία ανεπαίσθητη επίκληση του στοιχείου του αοράτου να παρασύρει τα ακροατήρια σε μεγάλα συναισθηματικά βάθη.

Το Reintegration of the Ear είναι μια σουίτα ηλεκτρονικών και ακουστικών ηχητικών πηγών που συνυπάρχουν με φυσικά περιβάλλοντα, τόσο χερσαία όσο και υποθαλάσσια. Αποτελούμενο από υδροφωνικές ηχογραφήσεις από τη Σίφνο, ηχογραφήσεις πεδίου από τη Λέσβο, ήχους από το ARP συνθεσάιζερ και ομιχλώδη κομμάτια για ορχήστρα, το έργο ξεδιπλώνεται σε κυματισμούς, επιδεικνύοντας μια θαυμαστή επίγνωση του χώρου.

Oliver Coates (τσέλο), Ιρένε Κούρκα (φωνή) και Τζον Όλσο Μπένετ (φλάουτο, συνθεσάιζερ)

ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ
6 Ιουνίου / 22.30
ΑΝΑΘΕΣΗ
Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου – Sofyann Ben Youssef (AKA AMMAR 808)
LOSS

Το LOSS είναι μια εμβυθιστική οπτικοακουστική εγκατάσταση από τον Σόφιαν Μπεν Γιούσεφ –τον Τυνήσιο μουσικό παραγωγό και συνθέτη που φημίζεται για τη συγχώνευση της παραδοσιακής μουσικής με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά ηχοτοπία– και την Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου –τη συνθέτρια που ενσωματώνει στο έργο της παραδοσιακά όργανα, φωνητικές ενορχηστρώσεις, κλασικά ορχηστρικά στοιχεία, καθώς και αναλογικά, modular και ψηφιακά συνθεσάιζερ– το οποίο εστιάζει στην οικουμενική και βαθιά ανθρώπινη εμπειρία της απώλειας. Αντλώντας έμπνευση από τις ελληνικές και αραβικές παραδόσεις, το έργο εξερευνά την προσωπική, συλλογική, πολιτισμική και κοσμική απώλεια μέσα από μια περίτεχνη σύντηξη του ήχου, του φωτός και του αισθητηριακού χειρισμού. Αναμειγνύοντας μουσική, αφήγηση και spoken word, οι καλλιτέχνες σμιλεύουν ένα ταξίδι μεταμόρφωσης που καθοδηγεί τους συμμετέχοντες μέσα από το μύθο, τον ήχο και το σκοτάδι. Η εγκατάσταση περιλαμβάνει ένα 3D ηχοσύστημα, δυναμικό φωτισμό, ενώ αξιοποιεί τη μυρωδιά του χώρου και τις μεταβολές της θερμοκρασίας για να συστήσει ένα περιβάλλον όπου τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας γίνονται δυσδιάκριτα, εντείνοντας έτσι τη συναισθηματική και σωματική εμπλοκή. Οι ακροατές προσκαλούνται να λάβουν μέρος είτε ως παθητικοί παρατηρητές είτε ως ενεργοί συμμετέχοντες, περνώντας από την εσωστρέφεια στη συλλογική κάθαρση. Η κυκλική πρόοδος της εγκατάστασης –από το σκοτάδι στο φως και πάλι πίσω– συμβολίζει την αποδοχή και την αναγέννηση. Περισσότερο από ένα καλλιτεχνικό έργο και με τις ρίζες του στην κοινή μεσογειακή κληρονομιά του ελληνικού και τυνησιακού πολιτισμού, το LOSS προσφέρει ένα βαθύ αισθητηριακό ταξίδι που γεφυρώνει το προσωπικό και συλλογικό πένθος, ενθαρρύνοντας το στοχασμό, τη σύνδεση και τη μεταμόρφωση.

ΦΟΥΑΓΙΕ ΤΕΧΝΩΝ
6 Ιουνίου / 22.30
Mouse on Mars
AAI AV
ft. Dodo NKishi

Οι Mouse on Mars, το βερολινέζικο ντουέτο του Γιαν Ζ. Βέρνερ και του Άντι Τόμα, προσεγγίζουν την ηλεκτρονική μουσική με ανεξάντλητη περιέργεια και απαράμιλλη επινοητικότητα. Κινούμενοι απολύτως στη δική τους τροχιά εντός του νεφελώδους ηχητικού οικοσυστήματος της χορευτικής μουσικής, οι περίτεχνες παραγωγές του ντουέτου είναι εφευρετικές, ρηξικέλευθες και φέρουν πάντοτε τη σφραγίδα ενός ευδαιμονικού πειραματισμού.

Τοποθετούμενοι έξω από τα μουσικά ρεύματα, ο εναγκαλισμός των Mouse on Mars με τις καινοτόμες τεχνολογίες έχει εξασφαλίσει ότι κάθε κυκλοφορία του ντουέτου ακούγεται αδιαπραγμάτευτα σύγχρονη, γεγονός που γίνεται ακόμα πιο αξιοσημείωτο εάν αναλογιστεί κανείς τα 25 χρόνια μουσικής παραγωγής που έχουν διανύσει.

Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία και παρουσίασή τους με τίτλο AAI («Αναρχική Τεχνητή Νοημοσύνη») φέρνει ένα κβαντικό βήμα παραπέρα την παθιασμένη ενασχόληση των Τόμα και Βέρνερ με την τεχνολογία και τη δημιουργική εξερεύνηση. Συνεργαζόμενοι με τον συγγραφέα και ακαδημαϊκό Louis Chude-Sokei, μία συλλογικότητα προγραμματιστών και τον επί μακρόν συνεργάτη και περκασιονίστα των Mouse on Mars Dodo NKishi, το ντουέτο εξερευνά την τεχνητή νοημοσύνη τόσο ως αφηγηματικό πλαίσιο όσο και ως εργαλείο σύνθεσης, καταθέτοντας το πιο ανερυθρίαστα sci-fi έργο τους μέχρι και σήμερα.

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
7 Ιουνίου / 20.00
ΑΝΑΘΕΣΗ
Μιχάλης Παρασκάκης / Eleonore Schönmaier
Field Guide [to the lost flower]

Το Field Guide [to the lost flower] είναι ένα πολυμεσικό μουσικοθεατρικό έργο από το συνθέτη Μιχάλη Παρασκάκη και την ποιήτρια Ελεονόρε Σενμάιερ. Εμπνευσμένο από την ποιητική συλλογή της Σενμάιερ με τίτλο Field Guide to the Lost Flower of Crete, το έργο συνυφαίνει μουσική, κείμενο, βίντεο, θέατρο και ηλεκτρονικά στοιχεία σε μία συνεκτική και εμβυθιστική περφόρμανς. Οι τρεις κεντρικοί χαρακτήρες είναι δύο ερμηνευτές και ένα πιάνο με ουρά, με το τελευταίο να λειτουργεί ως πολυόργανο και φυσικό πάλκο που πάνω του εκτυλίσσεται ολόκληρη η δράση.

Στον πυρήνα του, το έργο εξερευνά αφαιρετικές πλευρές της απώλειας και του χρόνου, αποπνέοντας μία γλαφυρή αίσθηση απουσίας εν μέσω μιας κοινότοπης καθημερινότητας που κυλάει απτόητη. Η αντίθεση αυτή δημιουργεί μια σουρεαλιστική, ονειρώδη και ενίοτε κωμική πραγματικότητα, όπου οι ερμηνευτές βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα «συνεχές παρόν». Το πιάνο αποδομείται και αξιοποιείται με ευφάνταστους τρόπους: τα κλειδιά, οι χορδές, τα πεντάλ, το μεταλλικό και ξύλινο σώμα του παράγουν πολυεπίπεδους ήχους και αρμονικές μέσα από ασυνήθιστες παρεμβάσεις.

Η σκηνοθετική προσέγγιση του Παρασκάκη αναμειγνύει κείμενα θραυσματικά, ψιθυριστά, τραγουδισμένα ή βουβά με δυναμικές βίντεο προβολές και διακριτικό φωτισμό, ενώ οι ερμηνευτές γίνονται όργανα ήχου και χαρακτήρες, καθώς αναλώνονται σε συμβολικές χειρονομίες –όπως το μανιώδες άτμισμα ηλεκτρονικών τσιγάρων– ως έκφραση ενός μάταιου στοχασμού.

Το κείμενο-βίντεο, ένας φόρος τιμής στη σειρά έργων text pieces του συνθέτη Γιάννη Κυριακίδη, αντιμετωπίζεται όχι μόνο ως φορέας νοήματος αλλά και ως ήχος –μιλητός, διασκορπισμένος, ασθμαίνων ή σιωπηλός– προσφέροντας έτσι υφές και συναισθηματικό βάθος στο αποτέλεσμα. Παράλληλα, εικόνες λουλουδιών και φρούτων (βγαλμένες μέσα από τα ποιήματα της Σενμάιερ), όπως και έρημων τουριστικών θερέτρων που έχουν κινηματογραφηθεί τις ηλιόλουστες Αλκυονίδες μέρες του Ιανουαρίου, συνυφαίνονται με το κείμενο, ανακαλώντας την αίσθηση μιας θραυσματικής μνήμης και ενός μετεωριζόμενου χρόνου.

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
7 Ιουνίου / 00.00
ΑΝΑΘΕΣΗ
New Babylon ensemble / ARTéfacts ensemble
Χρόνος και χρήμα / Time and Money
Μαέστρος Cecilia Castagneto

Το Χρόνος και χρήμα είναι μία συναυλία με πολυμέσα (live electronics και βίντεο), προϊόν της συνεργασίας μεταξύ των μουσικών συνόλων New Babylon (με έδρα τη Βρέμη) και ARTéfacts ensemble (με έδρα την Αθήνα).

Αφενός στοχεύει στην ανταλλαγή εμπειριών και προσεγγίσεων της μουσικής ερμηνείας, φέρνοντας κοντά δύο μουσικά σχήματα από διαφορετικές χώρες, αφετέρου επιχειρεί να συνδιαλλαγεί με το ελληνικό κοινό –μέσω της μουσικής– πάνω στην κοινωνική διάσταση του χρόνου, του χρήματος και του οικονομικού μας συστήματος, καθώς και στις διαφορετικές συμπεριφορές του ανθρώπου σε σχέση με αυτά.

Το έργο του Πιέρ Ζοντλόφσκι, Time and Money, για σόλο κρουστά, ηλεκτρονικά και βίντεο, αποτελεί το κεντρικό στοιχείο του προγράμματος. Συνιστά κατά κύριο λόγο μία αντίδραση στον παραλογισμό του οικονομικού συστήματος, η οποία διαμορφώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να πλαισιώσει κατάλληλα τη μουσική σύνθεση. Ξεκινά με μια ακολουθία παιγμένη πάνω σ’ έναν ξύλινο κύβο, ο οποίος λειτουργεί ως σύμβολο ενός στοιχειώδους αντικειμένου που έρχεται σε αντιπαράθεση με την τεχνολογία (motion capture, βίντεο σε πραγματικό χρόνο).

Η μουσική σύνθεση αναπτύσσεται περαιτέρω μέσα από λούπες και κύκλους ρυθμικών μοτίβων, ενώ η χρήση προηχογραφημένου υλικού κυρίως μέσα από ομιλίες ραδιοφωνικών εκπομπών και κινηματογραφικών ταινιών προτείνει ένα δεύτερο επίπεδο αντίληψης για τον ακροατή, ενεργοποιώντας παράλληλα ορισμένες συλλογικές αναμνήσεις.

Η συναυλία πλαισιώνεται από τρία επιπλέον έργα-αναθέσεις των συνθετών Δημήτρη Παπαγεωργίου, Ανδρέα Παπαρρούσου και Ειρήνης Αμαργιανάκη.

ΦΟΥΑΓΙΕ ΤΕΧΝΩΝ
7 Ιουνίου / 22.30
Ryoji Ikeda

Ο εξέχων Ιάπωνας ηλεκτρονικός συνθέτης και εικαστικός Ριότζι Ικέντα επικεντρώνεται στα στοιχειώδη συστατικά του ήχου και προσεγγίζει τα visuals ως ένα ιδιότυπο φως, αξιοποιώντας εξίσου τη μαθηματική ακρίβεια και τη δύναμη της αισθητικής. Ο Ικέντα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους λίγους διεθνείς καλλιτέχνες που χαίρουν αποδοχής τόσο για το μουσικό όσο και το εικαστικό τους έργο. Με περίσσια σχολαστικότητα, μετουσιώνει ήχο, visuals, υλικά, φυσικά φαινόμενα και μαθηματικές έννοιες σε εμβυθιστικές επιτελέσεις και εγκαταστάσεις.

Τα άλμπουμ του +/- (1996), 0°C (1998), matrix (2000), dataplex (2005), test pattern (2008) και supercodex (2013) εγκαινίασαν ένα νέο μινιμαλιστικό κόσμο ηλεκτρονικής μουσικής μέσα από τις ρηξικέλευθες τεχνικές και αισθητικές του προτάσεις. Ο Ικέντα εργάζεται πάνω σε μακροπρόθεσμα έργα που περιλαμβάνουν οπτικοακουστικές επιτελέσεις, εγκαταστάσεις και συνθέσεις ακουστικής μουσικής. Τα βιβλία και τα CD του κυκλοφορούν από την codex | edition, τη διαδικτυακή εταιρεία που εγκαινίασε το 2018. Τον Δεκέμβριο του 2022, η codex | edition και η εταιρεία noton (Γερμανία) κυκλοφόρησαν το ultratronics, τον πρώτο του δίσκο έπειτα από δέκα ολόκληρα χρόνια.

Το 2023, o Ικέντα παρουσίασε το νέο οπτικοακουστικό του live set με τίτλο “ultratronics” στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα στο χώρο συναυλιών WWW X Shibuya, τον καλλιτεχνικό οργανισμό MUTEK.JP και το μουσικό φεστιβάλ Fuji Rock, ενώ κατόπιν φιλοξενήθηκε επί ευρωπαϊκού εδάφους στα μουσικά φεστιβάλ Sónar της Βαρκελώνης και το Pitchfork Music Festival στο Barbican του Λονδίνου.

Η συναυλία περιλαμβάνει στοιχεία στροβοσκοπικού φωτισμού στην προβολή των βίντεο, καθώς και υψηλά επίπεδα έντασης ήχου.

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
8 Ιουνίου / 20.00
ΑΝΑΘΕΣΗ
Νίκος Αντωνόπουλος
Μπλε κλωστή

Ελεύθερος αυτοσχεδιασμός, ambient drones, τραγούδια από την παράδοση των νησιών, autotune, σιωπές, fuzz, lo-fi beats και διαφόρων ειδών ηχητικές ηλεκτρονικές συσκευές είναι κάποια από τα στοιχεία που συγκροτούν τη Μπλε Κλωστή, την καινούρια παράσταση του Νίκου Αντωνόπουλου. Ο πυρήνας του εγχειρήματος έγκειται στην ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα σε ένα αναλογικό κόσμο που αποσύρεται και μια ψηφιακή πραγματικότητα που αναδύεται. Η Μπλε Κλωστή ίσως να είναι η λεπτή αλλά ανθεκτική σύνδεση που γεφυρώνει αυτούς τους δύο κόσμους, φωτίζοντας ένα νέο, υβριδικό χώρο, ανοιχτό στο παιχνίδι και τον πειραματισμό. Το έργο συνιστά ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο δημιουργικό τοπίο, το οποίο αποτελεί και το πεδίο καλλιτεχνικής έρευνας του Νίκου Αντωνόπουλου τα τελευταία δύο χρόνια. Κάθε παρουσίαση είναι μοναδική, ανάλογα με τα μουσικά μονοπάτια που εξερευνά κάθε φορά. Η κιθάρα, ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός, καθώς και οι ευφάνταστοι και σύγχρονοι τρόποι με τους οποίους ο συνθέτης ενεργοποιεί εκ νέου την παράδοση, αποτελούν και τα βασικά στοιχεία της έρευνάς του. Μετά από ένα χειμώνα παραστάσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, η «Κλωστή» επιστρέφει στην Αθήνα για μία συναυλία-περφόρμανς ειδικά σχεδιασμένη για το Subset Festival, με ένα νέο μωσαϊκό αφηγήσεων, πρωτότυπων συνθέσεων και συλλογής κομματιών από τις πάντα σύγχρονες μουσικές του κόσμου.

ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
8 Ιουνίου / 00.00
ΑΝΑΘΕΣΗ
Heinali & Andriana-Yaroslava Saienko
Χίλντεγκαρντ (Гільдеґарда)

Ηχογραφώντας με το παρωνύμιο Χεϊνάλι, ο Ουκρανός συνθέτης και καλλιτέχνης ήχου Όλε Σπουντέικο χρησιμοποιεί το modular συνθεσάιζερ για να φανταστεί εκ νέου πρότερες μουσικές και ήχους, συμφιλιώνοντας το παρελθόν με το παρόν και τη σύγχρονη τεχνολογία με το ιερό στοιχείο. Για αυτή τη ξεχωριστή περφόρμανς, θα συνεργαστεί με την Ουκρανή συνθέτρια, φλαουτίστρια και τραγουδίστρια Αντριάνα Γιαροσλάβα Σαϊένκο, για να μεταφέρουν στο σήμερα τη μουσική της μύστριας και φιλοσόφου του 12ου αιώνα, ηγουμένης Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν.

Σμίγοντας παραδοσιακά ουκρανικά τραγούδια με μοναδικές τεχνικές σύνθεσης για το modular συνθεσάιζερ, το Χίλντεγκαρντ αναδεικνύει την ιδιότυπη σωματικότητα της γραφής της Χίλντεγκαρντ, χρησιμοποιώντας την ως καθρέφτη γεγονότων του τώρα και ως βάση για περαιτέρω στοχασμό πάνω στην εμπειρία του πολέμου.

Γεννημένη στη Λβιβ και με σπουδές στο φλάουτο, η Σαϊένκο έχει επικεντρωθεί τα τελευταία πέντε χρόνια στην καλλιέργεια της φωνής της ως όργανο. Παράλληλα, έχει συνεργαστεί με την ηθοποιό Uliana Horbachevska σε έργα όπως τo Ukraine – Terra Incognita, με το σεπτέτο Horbachevska και το σύνολο Kolo Rayu, δημιουργώντας μουσική ως σόλο καλλιτέχνιδα και σε σύμπραξη με τον πιανίστα αδερφό της Danylo. Η Σαϊένκο υπερβαίνει τα μουσικά είδη, αναμοχλεύοντας το ουκρανικό τραγούδι με τη τζαζ, την ηλεκτρονική μουσική με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, μεταχειριζόμενη την παράδοση ως ένα ζωντανό και παλλόμενο υλικό.

Ο Σπουντέικο έχει συνθέσει μουσική για ταινίες, εγκαταστάσεις και επιτελέσεις, ενώ το 2020 το προσωπικό του άλμπουμ, Madrigals, έλαβε υποψηφιότητα για το Εθνικό Βραβείο Shevchenko.

Το Χίλντεγκαρντ αποτελεί ανάθεση του φεστιβάλ Unsound, του CTM Festival, του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου/Subset Festival και του οργανισμού GMEA.

ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ
8 Ιουνίου / 22.30
Σάββας Μεταξάς – Γιάννης Αράπης – Δημήτρης Τίγκας
Circular
Μουσική για δύο ηλεκτρικές κιθάρες, κοντραμπάσο και modular συνθεσάιζερ

Τρεις μουσικοί, προερχόμενοι από διαφορετικούς χώρους, συνεργάζονται για να δημιουργήσουν μία πρωτότυπη μουσική σύνθεση αποκλειστικά για το φετινό Subset Festival με τίτλο Circular.

Η περφόρμανς αυτή παρουσιάζει ένα μοναδικό τρίο που αποτελείται από δύο ηλεκτρικές κιθάρες, κοντραμπάσο και modular συνθεσάιζερ, συγχωνεύοντας ετερόκλητα μουσικά είδη και παραδόσεις. H ζωντανή σύμπραξη επί σκηνής των Σάββα Μεταξά (ηλ. κιθάρα, modular συνθεσάιζερ), Γιάννη Αράπη (ηλ. κιθάρα) και Δημήτρη Τίγκα (κοντραμπάσο) θα αντλήσει στοιχεία, επιρροές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις από διαφορετικές –φαινομενικά ξένες αλλά ταυτόχρονα συγγενείς μεταξύ τους– μορφές μουσικής έκφρασης. Η πρωτότυπη σύνθεση, που φέρει την υπογραφή του συνόλου, θα αναδείξει το πλούσιο μουσικό υπόβαθρο και τις επιρροές των μουσικών του, οι οποίες κυμαίνονται από την τζαζ, την πειραματική ambient και τη σύγχρονη κλασική μουσική.

Η σύνθεση θα εξερευνήσει το διάλογο μεταξύ της ακρίβειας της σύγχρονης κλασικής μουσικής, της αυτοσχεδιαστικής ελευθερίας της τζαζ, των ηχοτοπίων της πειραματικής ambient και της musique concrète. Μέσω της χρήσης ηλεκτρικών κιθαρών, κοντραμπάσου και modular συνθεσάιζερ, το τρίο θα θολώσει τα όρια των ακουστικών και ηλεκτρονικών ήχων, δημιουργώντας ένα δυναμικό ηχητικό μωσαϊκό που κυλάει απρόσκοπτα μεταξύ δομημένων μορφών και μοντέρνας σύνθεσης. Απευθύνεται στους λάτρεις της μουσικής, με ειδικότερο ενδιαφέρον στη σύγχρονη fusion, την πειραματική μουσική, την τζαζ και τις κλασικές παραδόσεις και φόρμες.

Διάρκεια 45΄

Διαβάστε επίσης:

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Γιορτάζει τα 70 του χρόνια με ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Αναλυτικά οι παραγωγές στην Πειραιώς 260
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Τι θα δούμε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Το πρόγραμμα στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Τι θα δούμε στο Ηρώδειο
Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2025: Τι θα ακούσουμε στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού