Μια από τις πιο εμβληματικές ηθογραφικές κωμωδίες του νεοελληνικού θεάτρου, η «Βεγγέρα» του Ηλία Καπετανάκη, παρουσιάζεται στο Θέατρο Χώρος, σε σκηνοθεσία της Σοφίας Μαραθάκη, στο πλαίσιο του Αφιερώματος στο Νεοελληνικό Έργο – μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου. Η Ειρήνη Μπούνταλη, στον ρόλο της Μαρίκας, μιλά στο CultureNow για την ακατάσχετη μπουρδολογία των ηρώων, τον ασφυκτικό καθωσπρεπισμό και την ανθρώπινη ανάγκη για αποδοχή μέσα σε ένα “κωμικοτραγικό” σύμπαν παρεξηγήσεων.
***
-Στην παράσταση, οι ήρωες μοιάζουν ανήμποροι να επικοινωνήσουν ουσιαστικά μεταξύ τους. Πόσο μακριά πιστεύετε ότι είναι αυτό το “κωμικό χάος” από τη δική μας σύγχρονη καθημερινότητα;
Καθόλου μακριά. Μπορεί να έχουν περάσει δεκαετίες από τότε που γράφτηκε το έργο, αλλά η δυσκολία των ανθρώπων να επικοινωνήσουν ουσιαστικά είναι διαχρονική. Είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτεί κανείς ότι δεν επικοινωνεί πραγματικά με κάποιον, γιατί αυτό σημαίνει ότι ίσως είναι μόνος του. Κι ο φόβος της μοναξιάς ή του να μείνεις απ’ έξω από την “παρέα” είναι κάτι πολύ ανθρώπινο. Κανείς δεν θέλει να νιώσει πως είναι μόνος του ή “εκτός”.
Ο φόβος αυτός σήμερα είναι πιο έντονος από ποτέ. Γιατί, με τα κοινωνικά δίκτυα, η “παρέα” από την οποία μπορεί να νιώσεις ότι μένεις απ’ έξω είναι πια τεράστια – δεν είναι μόνο η οικογένεια ή η γειτονιά, είναι εκατοντάδες “φίλοι” που βλέπεις καθημερινά να επικοινωνούν, να μιλάνε, να “ανήκουν”. Κι αυτό κάνει τον φόβο της κοινωνικής μοναξιάς πιο πιεστικό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
-Η γλώσσα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη “Βεγγέρα”. Πώς δουλέψατε αυτό το υλικό και με ποιον τρόπο επηρέασε την υποκριτική σας προσέγγιση;
Η γλώσσα στη Βεγγέρα είναι σχεδόν σαν ένας ξεχωριστός ρόλος. Δουλέψαμε πολύ με τον ρυθμό, τη μουσικότητα των φράσεων και τις επαναλήψεις, που συχνά τις κρατήσαμε απλώς γιατί μας διασκέδαζαν! Άλλες φορές τις χρησιμοποιούσαμε σαν τρόπο να δείξουμε το μπέρδεμα στην επικοινωνία των ηρώων – ειδικά ανάμεσα στις δύο οικογένειες, όπου η μία καταλαβαίνει τη “λόγια” γλώσσα και η άλλη όχι. Χρησιμοποίησα τη γλώσσα ως ένα ακόμη μέσο κωμωδίας, υπάρχουν στιγμές μέσα στο έργο που πιστεύω ότι η Μαρίκα δεν καταλαβαίνει τίποτα!
-Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, ακούμε θεματικές που άλλοτε μοιάζουν οικείες – όπως οι πολιτικές συζητήσεις ή το καλάθι της νοικοκυράς – και άλλοτε μακρινές, όπως η παρουσία υπηρέτριας ή τα νυφοπάζαρα. Ποια στοιχεία της εποχής σάς φάνηκαν πιο παράδοξα ή ενδιαφέροντα;
Τίποτα δεν αντιμετωπίσαμε ως παράδοξο. Το αντίθετο μάλιστα. Σχολιάζαμε συνέχεια στην πρόβα ότι οι συζητήσεις τους για την πολιτική η για τις τιμές των προϊόντων είναι τρομακτικά οικείες. Όπως και το ότι έχει πολύ ενδιαφέρον πως σε κάθε εποχή, οι άνθρωποι μαζεύονταν όλοι σε ένα ίδιο μέρος για να φλερτάρουν.
-Πώς θα περιγράφατε την ηρωίδα που υποδύεστε;
Η Μαρίκα πάει πακέτο με την αδερφή της την Κατίνα. Ό,τι κάνει, το κάνει ή για να τσαντίσει την Κατίνα ή να την κάνει να ζηλέψει, να την ανταγωνιστεί ή να την κάνει να γελάσει. Είναι συνέχεια κολλημένες η μια δίπλα στην άλλη, δεν υπάρχει Μαρίκα χωρίς Κατίνα και συγκεκριμένα δεν υπάρχει Μαρίκα χωρίς την λατρεμένη μου Κατερίνα Πατσιάνη που υποδύεται την Κατίνα, μια σπάνια ηθοποιός που εμπνέει!
-Αν η Μαρίκα μπορούσε να απευθυνθεί απευθείας στο κοινό – να “σπάσει” για λίγο τον τέταρτο τοίχο – τι φαντάζεστε πως θα ήθελε να πει;
«Βαριέμαι»..!
-Υπάρχει κάποιο άλλο επαγγελματικό σας σχέδιο που θα θέλατε να μοιραστείτε με το αναγνωστικό κοινό του CultureNow;
Θα συνεχίσουμε τις παραστάσεις του «Δον Ζουάν» της Λητούς Τριανταφυλλίδου και του Πάνου Βλάχου σε μια καλοκαιρινή περιοδεία.
Photo Credit Κεντρικής εικόνας θέματος: Αναστασία Γιαννάκη
Διαβάστε επίσης:
Εθνικό Θέατρο: Η Βεγγέρα, του Ηλία Καπετανάκη σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη στο Θέατρο Χώρος
