Όταν πρωτοδιάβασα το έργο της Σοφίας Αδαμίδου αναρωτήθηκα τι σχέση μπορεί να έχω εγώ, η ζωή μου και οι εμπειρίες μου με τη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου. Βέβαια αυτή η μετάβαση είναι η ουσία της δουλειά μας, αλλά όταν υποδύεσαι ένα υπαρκτό πρόσωπο, μια γυναίκα που ακόμα «ζει» όχι μόνο μέσα από  τη φωνή της αλλά και στη μνήμη αυτών που την πρόλαβαν, τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ.

Δεν προσπάθησα να τη μιμηθώ, μολονότι εκ των υστέρων βλέποντας τις φωτογραφίες από την παράσταση φαίνεται να της μοιάζω. Προσπάθησα να την καταλάβω. Πέρασα ατελείωτες ώρες διαβάζοντας για τη Μπέλλου, βλέποντας άπειρο βιντεοσκοπημένο υλικό στο internet, και φυσικά ακούγοντας και ξανακούγοντας τραγούδια. Προσπάθησα να κατανοήσω τι ήταν αυτό που την έκανε να τραγουδά με το μοναδικό δωρικό της τρόπο. Η Μπέλλου έλεγε πως ποτέ δεν τραγούδησε κάτι που δεν την εξέφραζε, και είχε δίκιο. Δεν έτυχε να ακούσω ούτε ένα αδιάφορο τραγούδι. Πέρα όμως από το τραγούδι, θέλησα, με την πολύτιμη συνεργασία της Χριστίνας Χατζηβασιλείου, να καταλάβω το θυμό της, το πείσμα της, την ανεξαρτησία της, την αντισυμβατικότητά της, τη μοναξιά της,  αλλά και τη δίψα της για ζωή. Το έργο παίχτηκε δυο χρόνια στο ΚΘΒΕ, σε διαφορετικά θέατρα που ήταν πάντα γεμάτα, με την Ειρήνη Μουρελάτου στο ρόλο της Νοσοκόμας, και τώρα η παράσταση ξαναζεί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με Νοσοκόμα την Έλλη Χατζεϊπίδου.

Τελικά, αυτός ο ρόλος που μου φάνηκε τόσο ξένος στην αρχή, αποδείχτηκε μία από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας μου. Και η «δύστροπη» Σωτηρία κάτι σαν μεγάλη αδερφή.

Βιογραφικό

Η Έφη Σταμούλη είναι ηθοποιός. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και το Τμήμα Γαλλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ.

Πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Σωτηρία με λένε» σε σκηνοθεσία της Χριστίνας Χατζηβασιλείου.


Διαβάστε επίσης: 

Σωτηρία με λένε, της Σοφίας Αδαμίδου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου