Με αφορμή τα “Αποσπάσματα ερωτικού λόγου” του Ρολάντ Μπάρτ και μια δημιουργική διαδικασία γεμάτη αυτοσχεδιασμούς, βιωματικές ασκήσεις, αυτόματη γραφή, τραγούδια, κείμενα και πάσης μορφής κινητικά και υποκριτικά πειράματα, προκύπτει ένα πρότζεκτ που δεν υποκύπτει. Που θέλει να ειπωθεί, να τραγουδηθεί και να κινηθεί. Στα στραβά του έρωτα, τέσσερα ερωτευμένα υποκείμενα αντιτάσσουν μια κατάφαση. Κατάφαση σε ό,τι υπάρχει μέσα του που αξίζει.

Άτρεπτο ετμ: αμετάβλητο, άκαμπτο, σταθερό, αλύγιστο.
Άτρεπτος: ο δίχως δισταγμό, ο αδίστακτος.
Όπως και αυτό το πρότζεκτ. Όπως και η φωνή του ερωτευμένου.

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Η παράσταση ξεκίνησε ως μια έρευνα περισσότερο προσωπική, για τον πως ο καθένας αντιλαμβάνεται σκέφτεται και βιώνει τον έρωτα. Ήταν μια βιωματική διαδικασία που ξεκίνησε με κάποια ερωτήματα. Ερωτήματα σχετικά με τη φύση του έρωτα , τις προεκτάσεις του στη ζωή των ανθρώπων, ακόμα και τη πορεία του μέσα στους αιώνες από τον πρώτο άνθρωπο ως και τώρα. Μέσα σε ένα ασφαλές και πρόσφορο έδαφος προβών ο καθένας έθεσε το δικά του ζητήματα σε σχέση με τον έρωτα μέσα από σειρά αυτοσχεδιασμών που είχαν να κάνουν με τη κίνηση το τραγούδι και την αυτόματη γραφή. Έπειτα στραφήκαμε ξανά προς την τέχνη, από όπου και πάλι αντλήσαμε υλικό, ορμώμενοι από τη προηγούμενη διαδικασία, που μας είχε αποκρυσταλλώσει λίγο καλύτερα ,σε αυτό τον θεματικό ωκεανό που είναι ο έρωτας, τί ήταν αυτό που μας απασχολεί και που θα θέλαμε να επικοινωνήσουμε.

Τα αποσπάσματα ερωτικού λόγου του Ρ.Μπάρτ ήταν μάλλον τα κείμενα που κλείσανε μέσα τους αυτή τη πολύ δικιά μας πρόθεση. “Το Θέλω να καταλάβω”. Να καταλάβω γιατί νιώθω έτσι, πως νιώθει ο άλλος και τέλος πάντων ποια είναι η ταυτότητα του ερωτευμένου υποκειμένου και πως αυτή βιώνεται από τον καθένα μας ξεχωριστά. Κάποιος φίλος της παράστασης είπε στη διάρκεια των προβών. “Μα ποιος ασχολείται εν έτη 2019 με τον Έρωτα;”

Η απάντηση δίνεται από την ίδια την παράσταση, που ενώ δεν αποτελεί ένα διαχρονικό έργο για τον έρωτα όπως ας πούμε ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, είναι σύγχρονο γιατί κινεί προσωπικά βιώματα και θέσεις του καθένα. Η παράσταση μας καλεί να κοιτάξουμε για λίγο προς τα μέσα. Σε μια απόπειρα να συναντήσουμε το ερωτευμένο εγώ μας. Και με αυτό να κινήσουμε και πάλι προς τα έξω για τις κοινωνικές πολιτικές και ανθρωπιστικές μας αναζητήσεις… ερωτευμένοι με τη ζωή.

Ταυτότητα Παράστασης:

Δημήτρης Γούλιος (Ηθοποιός, Χορευτής)
Λίνα Τσέρνου (Μουσικός, Τραγουδίστρια)
Ρούλα Τσέρνου (Μουσικός, Τραγουδίστρια)
Μότα Μαριάνθη (Χορεύτρια)

Σκηνοθεσία -Χορογραφία: Μότα Μαριάνθη
Μουσική Σύνθεση – Επιμέλεια: Τσέρνου Λίνα
Διδασκαλία – επιλογή τραγουδιών: Τσέρνου Ρούλα
Σύνθεση – Δραματουργία: Δημήτρης Γούλιος, Λίνα Τσέρνου, Ρούλα Τσέρνου, Μότα Μαριάνθη, Περικλής Σιούντας, Στέλλα Γκρίγκοβιτς, Δημήτρης Δάγκαλης
Τεχνικό στήσιμο – Φώτα: Δημήτρης Κόσσυβας
Φωτογραφία: Κανέλλα Κληματσίδα
Επιμέλεια Ρούχων: Νίκη Μολυβδά – Ειρήνη Κασάπη

Διάρκεια παράστασης: 50’