Ανταπόκριση: 20 χρόνια Σταυρός του Νότου στην Τεχνόπολη (Day 3)

Η μουσική όχι μόνο ψυχαγωγεί αλλά και ευαισθητοποιεί!

Η τρίτη και τελευταία ημέρα των εκδηλώσεων για τα 20 χρόνια του Σταυρού του Νότου στην Τεχνόπολη μας πλημμύρισε συναισθήματα και μας ταξίδεψε νοερά μιας και είχε έντονο το παραδοσιακό στοιχείο στις μουσικές που ακούσαμε!

Από τον Βαγγέλη Γκρέκο

Νέα πρόσωπα αλλά και καλλιτέχνες που έχουν βάλει τη σφραγίδα τους τόσο στις σκηνές του όσο και στη μουσική μας περιελάμβανε η τελευταία ημέρα των εορτασμών.

Λίγο μετά τις 19:00 εμφανίστηκε στη σκηνή ο Θανάσης Αλευράς για να μας υποδεχτεί και να δώσει το έναυσμα για να ξεκινήσει η βραδιά. Πρώτη ξεκίνησε τις εμφανίσεις η Σαββέρια Μαργιολά με το ιδιαίτερο “Σε ποια θάλασσα αρμενίζεις” με την Ευτυχία Μητρίτσα ν’ ακολουθεί μαζί με το “πηγάδι” της και τον Βαγγέλη Καζαντζή με τον “Άδη” του να κλείνει την πρώτη τριάδα νέων σχετικά καλλιτεχνών που έχουν περάσει από τις σκηνές του Σταυρού του Νότου.

Στη συνέχεια, βγήκε ο Παρασκευάς Θεοδωράκης φέρνοντας μαζί το “Σταύρο” του λίγο πριν μας πει ο Αλέξανδρος Μίχος το νέο του ακυκλοφόρητο τραγούδι με τίτλο “Ο λύκος”, με τον κόσμο να έχει αρχίσει ν’ αυξάνεται στην Τεχνόπολη και τον Απόστολο Βαλαρούτσο να μας ζεσταίνει ρυθμικά -όπως και την πρώτη μέρα- με το “μετά ξύπνησα” κερδίζοντας το χειροκρότημα μας.

Μετά;

Οι πρώτες νότες από τα “Διόδια” και εμείς να τραγουδάμε μαζί με τη Φωτεινή Βελεσιώτου που ήταν δίπλα στον Απόστολο και φαινόταν να το απολαμβάνει! Και ήρθε η ώρα για δύο καλλιτέχνες, τραγουδοποιούς, που έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στην πρόσφατη ιστορία του Σταυρού του Νότου, τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη και τη Μαρία Παπαγεωργίου που τραγούδησαν τα “προς το ζην” και το “ξημερώνει” αντίστοιχα δίνοντας ένα πιο λαϊκό χρώμα στη βραδιά με τα χειροκροτήματα στο τέλος των τραγουδιών τους να είναι έντονα.

Έπειτα, η βραδιά έγινε πιο ροκ με την ενέργεια να μεταφέρεται από τη σκηνή σε εμάς, με τους Όναρ και τα διαχρονικά “Χάρτινα Φανάρια” και το πιο πρόσφατο “Αν μ’ αγαπάς” και τους “Εκείνος και Εκείνος” -που ετοιμάζουν την επανεμφάνισή τους- με “Τα λόγια κομμάτια” μας είπαν τι κάνουν “Μες στα χειμωνιάτικα τα μπαρ” θυμίζοντας σε πολλούς τα παιδικά – εφηβικά τους χρόνια με το αυθόρμητο χαμόγελο γύρω μου να κυριαρχεί.

Για να μπει στην παρένθεση για λίγο το ροκ ύφος της βραδιάς, με τον ερχομό της Σοφίας Παπάζογλου και το “Να ‘χα δυο ζωές” που τις παρέσυρε “Ο ποταμός” της με την παρουσία και την αισθαντική ερμηνεία της Λιζέτας Καλημέρη στο “ήταν αέρας” και να το απογειώσει με το “Ανάθεμά σε” ο μοναδικός Παντελής Θαλασσινός για να το ολοκληρώσει ο Δημήτρης Μυστακίδης με την κιθάρα του σε ρεμπέτικες διασκευές και στο “Βουνό με βουνό” του.

“Δεν είναι από το Ζάλογγο μήτε από τη Μάνη.. Είναι η Ματούλα, η Ζαμάνη” αναφώνησε ο Θανάσης Αλευράς λίγο πριν την παρουσιάσει και ο ενθουσιασμός χτύπησε κόκκινο! Χόρεψε, φώναξε, περπάτησε όλη τη σκηνή, ερμήνευσε, ξεσήκωσε, το ζήσε με το δικό της τρόπο συμπαρασύροντας μας με τη “Μπανιστηρτζού” της!

Για να συνεχίσουμε με “μιλώ για σένα” με τη ξεχωριστή Μελίνα Κανά να αποθεώνεται και “Να βάζει τα μεταξωτά” της για να κατέβει από τη σκηνή, άκουγες την ιαχή “κι άλλο, κι άλλο” ενώ με τη σειρά του, ο Λεωνίδας Μπαλάφας είπε ένα καινούριο μελαγχολικό του τραγούδι λίγο πριν αρχίσει ο χορός.

Και τι εννοώ χορός;

Με νταούλι, λύρα και λαούτο να ‘σου και ο Νίκος με το Γιώργο Στρατάκη και τη μπάντα τους, να μας ταξιδεύουν για αρκετή ώρα μέχρι την λεβεντογέννα Κρήτη με τις μελωδίες τους και όσοι ξέρουν, να χορεύουν στους ρυθμούς τους.

Εν συνεχεία, ένα μικρό διάλειμμα για να επανέλθει ξανά το ροκ ύφος της βραδιάς, με το Χριστόφορο Ζαραλίκο επί σκηνής, να παρουσιάζει ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα τα Υπόγεια Ρεύματα με την ιδιαίτερα δυναμική “Ασημένια Σφήκα”!

Για να επιστρέψουμε στο χορό και να μεταφερθούμε νοερά στο Ψηλορείτη με τους Χαΐνηδες παρέα με τον “Ακροβάτη” και τη “Τίγρη” του Ψαραντώνη κατόπιν με το Μάνο Πυροβολάκη και το “Τι μας ενώνει” μαζί με “Το χαμόγελο σου” να κλείνει υπό τους παραδοσιακούς ήχους της λύρας το εκτενές μουσικό αφιέρωμα στο αγαπημένο αυτό νησί.

Είναι λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ και είχε φτάσει η στιγμή για να ακούσουμε “το λάθος” από τη φωνή της Μελίνας Ασλανίδου και να σκεφτούμε στιγμιαία ποια μπορεί να είναι τα λάθη μας, κυρίως όμως για το τι μπορεί να “ζηλεύει η νύχτα” σκεπτόμενη “για το που το ‘βαλες καρδιά μου” με τη ταξιδιάρικη φωνή του Ορφέα Περίδη με την ένθερμη υποστήριξή μας στα τραγούδια του.

Την πρώτη μέρα το ακούσαμε από το δημιουργό του να μην το ακούσουμε και από την ερμηνεύτρια του;

Ποιο τραγούδι;

“Το δίκιο μου” γι’ αρχή μαζί με “τα μάτια κλειστά” και το “δε με κρατάει ότι θυμάμαι” και η Γιώτα Νέγκα άφησε το στίγμα της στη σκηνή με την ερμηνεία της αφήνοντας τον πήχη ψηλά για τον συνθέτη Γιώργο Ανδρέου, ο οποίος αφού έκατσε στο πιάνο έπαιξε τον “Άγιο έρωτα” και τραγούδησε η Κορίνα Λεγάκη η οποία άφησε πολύ καλές εντυπώσεις με τη φωνή της.

Έμειναν τρεις ακόμα καλλιτέχνες…
Ποιος θα ήταν ο τελευταίος;

Πρώτος ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος, Δημήτρης Ζερβουδάκης με το “Γράμμα σ’ ένα ποιητή” το οποίο είναι μελοποιημένο ποίημα του Νίκου Καββαδία, για να συνεχίσει με “Τ’ ανείπωτα” και να έρθει κατόπιν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης λέγοντας “Να μας ζήσει ο Σταυρός”, να μείνει μόνος συντροφιά με την κιθάρα του για να πει τον “Προσκυνητή”, για ένα “Όνειρο ήτανε” αλλά και τον πιο πρόσφατο “Τιμονιέρη” με το λαούτο όμως στα χέρια! Ήταν απλά μαγευτικός!

“Πέντε-έξι χρόνια έπαιζα στο Σταυρό και το χαίρομαι όλο αυτό που γίνεται εδώ” είπε ο Γιάννης Χαρούλης για να τραγουδήσουμε με μια φωνή “Της λήθης το πηγάδι”, το “Τριανταφυλλάκι” με το δημιουργό του παρέα στην κιθάρα -τον Απόστολο Βαλαρούτσο για όσους δεν το ξέρουν- για να μας αποχαιρετήσει ρωτώντας “Τι λάθος κάνω” ενώ ταυτόχρονα όλοι εμείς χειροκροτούσαμε.

Τελευταία εικόνα, όλοι μαζί οι καλλιτέχνες μαζί με τον κόσμο να τραγουδούν:

“Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ

η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας

μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή

η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας”

*Είναι η “Μικρή πατρίδα” των Παρασκευά Καρασούλου και Γιώργου Ανδρέου.

Η μουσική ήταν το όχημα για την ενημέρωση, τη ψυχαγωγία αλλά και την ευαισθητοποίηση ακόμα περισσότερου κόσμου για να βοηθήσει αυτούς που το χρειάζονται μιας και τα έσοδα θα διατεθούν στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ), στους Γιατρούς του Κόσμου, στο ΚΕΘΕΑ, στα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος και στο Εργαστήρι Ειδικής Αγωγής Μαργαρίτα.

Οι εορταστικές εκδηλώσεις για τα “20 χρόνια Σταυρός του Νότου” ολοκληρώθηκαν. Περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες πέρασαν αυτές τις τρεις μέρες από την Τεχνόπολη προσφέροντας στιγμές ανεπανάληπτες για όσους ήταν εκεί. Όλοι οι μουσικοί εκτέλεσαν άψογα το ρεπερτόριο και αξίζουν συγχαρητήρια! Ακούσαμε τραγούδια ιδιαίτερα, διαχρονικά, αγαπημένα αλλά και πιο πρόσφατα που αξίζει να τα ψάξουμε λίγο παραπάνω! Και το σημαντικότερο απ’ όλα είναι η έμπρακτη απόδειξη της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης σε αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη!

Και στα 40 χρόνια να βρεθούμε πάλι για μια γιορτή του “Σταυρού του Νότου”!!

Οι μουσικοί επί σκηνής είναι οι:

Ανδρέας Αποστόλου:  Πιάνο & ενορχηστρώσεις

Τάκης Βασιλείου:  Κρουστά

Αποστόλης Βαλαρούτσος:  Ακουστικές, ηλεκτρικές κιθάρες & φωνητικά

Πέτρος Βαρθακούρης:  Ηλεκτρικό μπάσο

Στέφανος Δημητρίου:  Τύμπανα

Μάξιμος Δράκος:  Πλήκτρα & πιάνο

Ηλίας Λαμπρόπουλος:   Βιολί & πνευστά

Νίκος Πασσαλίδης: Μπουζούκι, λαούτο, ούτι

Άκης Τουρκογιώργης:  Ηλεκτρική κιθάρα

Τεχνικοί ήχου:  Νίκος Παππάς, Σωτήρης Παπάκος, Αργύρης Λιανός, Ηλίας Κουρούμπαλης

Φωτισμοί:  Μανώλης Μπράτσης

*Φωτογραφίες: Μιχάλης Τσεσμετζής

Διαβάστε επίσης:  Ανταπόκριση: 20 χρόνια Σταυρός του Νότου στην Τεχνόπολη (Day 1)