Στα εκτιθέμενα έργα, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει τις ρημαγμένες βάρκες, τα επιπλέοντα ξύλινα απομεινάρια, τα σπασμένα ξύλα στα καρνάγια που ακουμπούν στην άμμο ή στους βράχους – πάντα κοντά στο νερό. Η πρώτη έκθεση του Σόρογκα το 1972 ήταν αφιερωμένη στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη. Σαράντα χρόνια αργότερα, ο Σεφέρης επανέρχεται και σηματοδοτεί και αυτήν την τελευταία έκθεση. Τα θαλασσινά ξύλα είναι τα «σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν» (Γιώργος Σεφέρης, Μυθιστόρημα , Ι’).