Κατά καιρούς διαβάζω βαρύγδουπες κριτικές διαφόρων δισκοκριτικών οι οποίοι στην προσπάθεια τους να εντυπωσιάσουν χάνουν το πραγματικό νόημα της μουσικής και αναλώνονται άλλοτε σε καλές άλλα τις περισσότερες φορές σε κακόγουστες φαντεζί φρασεολογίες. Αυτό φαντάζομαι ότι γίνεται γιατί με κάποιο τρόπο και αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα δικό τους έργο τέχνης με τις λέξεις τους με αποτέλεσμα να ξεχνάν το πραγματικό έργο, τη μουσική.

Κάθε τέλος του χρόνου ρίχνω μια ματιά στα top 100 που προτείνουν μερικά απο τα, κατά τα άλλα, έγκυρα μουσικά sites και blogs του εξωτερικού. Προσπαθώ να βρω μέσα κάποια απο τα δικά μου αγαπημένα άλλα και να ανακαλύψω αυτά που δεν έφτασαν στα αυτιά μου. Ανακαλύπτω πως με δυσκολία  βρίσκω 5-10 δίσκους, απο τους αναγραφόμενους 100, που να ακούγονται ολόκληροι. Τα περισσότερα έχουν μόνο ένα single και άλλα απλά πέτυχαν το hype της χρόνιας και εκθειάστηκαν απο αντίστοιχους hipsters δισκοκριτικούς.

Κι εδώ έρχεται το ερώτημα, ποιοι είναι αυτοί που θα κρίνουν ένα μουσικό δημιούργημα και με ποια κριτήρια, μουσική παιδεία, εμπειρίες ζωής κτλ. Ποιος είναι τελικά αυτός που θα κρίνει και θα κατευθύνει αν ένα μουσικό αποτέλεσμα θα το οδηγήσει είτε στην απογείωση είτε στα τάρταρα?

Και αυτό τελικά βοηθάει τη μουσική;

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Πρόσφατα έπεσα μάρτυρας μια χυδαίας κατά την άποψη μου κουβέντας στο Fb ανάμεσα σε φασέους τύπους οι οποίοι έκριναν μια δημιουργία ενός κατά τα άλλα πολύ καλού συγκροτήματος. O καθένας τους αρκέστηκε μόνο στο να βγάλει απλά τον κομπλεξισμό και την κακία του. Προσωπικά κι έμενα δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα, άλλα όχι σε τέτοιο βαθμό. Σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για ευτελισμό και μουσική σκουπιδιών αλλά για μια διασκευή ενός παλιού Ελληνικού τραγουδιού για συγκεκριμένο πολιτικό σκοπό και μόνο.

Οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να εκφραστεί και να πει αν κάτι του αρέσει η όχι, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να γίνεται χυδαίος και να βγάζει τον κομπλεξισμό του και τον χαμένο του καημό είτε μέσα από μια κριτική αλλά είτε και από ένα απλό σχόλιο στα social media. Πρέπει να σεβόμαστε ένα μουσικό δημιούργημα και τον δημιουργό του εφόσον αυτό αποτελεί μια σοβαρή πρόταση που αγγίζει κάποια αντικειμενικά μουσικά και αισθητικά standards.

Και αυτά τα standards μπορούν να τα αντιληφθούν όσοι αγαπούν αλήθεια τη μουσική και έχουν εκφραστεί μέσα από αυτή τουλάχιστον μια φορά στην ζωή τους.

 

Info: Λίγα λόγια για τον Monsieur Minimal

Με ήδη 4 άλμπουμ στο ενεργητικό του, άριστες κριτικές και live εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, συμμετοχή σε μουσικές συλλογές του εξωτερικού (Τουρκία, Γαλλία, Ρωσία, Γερμανία), μουσικές επενδύσεις σε τηλεοπτικά σποτ και διαφημίσεις στην Αμερική και στον Καναδά, συνεργασίες με αξιόλογους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες (όπως αυτή με την Δήμητρα Γαλάνη στον δίσκο του Πάστα Φλώρα και το opening act στην συναυλία του Moby) και με μεγάλη παρουσία σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές playlist, ο Monsieur Minimal έχει κερδίσει επάξια τα τελευταία χρόνια μια αξιοσημείωτη μουσική αναγνώριση και τον τίτλο του indie/pop esthete.

Τον Μάρτιο του 2015 κι έχοντας πλέον δημιουργήσει το δικό του μοναδικό μουσικό ύφος και με την υπογραφή της νέας του δισκογραφικής εταιρίας, Mo.Mi Records, o Monsieur Minimal κυκλοφορεί το τέταρτο στην σειρά προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο “High Times” το οποίο περιλαμβάνει, εκτός απο τα ήδη γνωστά “Summer Lovers” και “My world is you”,12 Electronica Indie Pop φρέσκες, μουσικά, “High Times” κολλημετικές μελωδίες. Το High Times είναι ένα άλμπουμ με έντονα Ευρωπαϊκό ήχο και το οποίο φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει για άλλη μια φόρα στην Ελλάδα και όχι μόνο.

*Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 34


Απολαύστε το High Times στο παρακάτω λινκ : http://momirecords1.lnk.to/high-times

FOLLOW Monsieur Minimal: MONSIEUR MINIMAL.COM || FACEBOOK || TWITTER|| YOUTUBE || INSTAGRAM

Μοnsieur Minimal Full Band Christmas Live στο Gazarte Roof Stage, το Σάββατο 26 Δεκεμβρίου!