Χρόνος: ατομική έκθεση του Ελωίζου Θεμιστοκλέους στη gallery 512

Παραστάσεις ξύλου και μετάλλου δοκιμάζουν να παγώσουν στη σύνθεσή τους το χρόνο και να δώσουν μια νέα όψη της καθημερινής ροής, στην ατομική έκθεση του Ελωίζου Θεμιστοκλέους στη gallery 512.

ΧΡΟΝΟΣ
 
Τι προκαλεί η λέξη χρόνος; Πίεση; Αδιαφορία; Ανάμνηση; Ίσως δεν είναι παρά μια συνεχόμενη ροή στιγμιαία ορατών εικόνων. Εικόνων ασφυκτικά γεμάτων από κάθε λογής «εγώ».

Ύστερα από προσωπική αναζήτηση ο Ελωίζος Θεμιστοκλέους παρουσιάζει την δεύτερη ατομική του έκθεση με τίτλο «Χρόνος», έχοντας ως κύριο στόχο όχι τόσο να προβληματίσει όσο να αναζητήσει με τον θεατή την από κοινού λύση – κάθαρση που θα μας αφήσει γυμνούς από το πέπλο της αόρατης αυτής δύναμης. Μέσα από σχήματα που αναζητούν να εντοπίσουν την ακαθόριστη μορφή του, συνθέτει με ιδιαίτερο τρόπο μια ομάδα έργων που επιχειρούν να δοκιμάσουν την αντοχή του χρόνου στις πολλαπλές του διαστάσεις.

Ο ζωγράφος Γιώργος Τσακίρης σημειώνει:

Γνωρίζω αρκετά χρόνια τον Ελωίζο Θεμιστοκλέους, η συνάντηση μας έγινε στην Ανώτατη = Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΠΘ). Παρακολουθώ τη δουλειά του και ζω την εξέλιξή της. Δούλεψε έντονα τη ζωγραφική μέσα από την οποία έμαθε και καλλιέργησε τους κανόνες της όπως εξάλλου κάνουμε ή πρέπει να κάνουμε όλοι οι καλλιτέχνες. Στη ζωγραφική του, από τα πρώτα χρόνια,  δουλεύει πίνακες ιδιαίτερα μεγάλων διαστάσεων σε μαύρο-άσπρο και  πολλούς τόνους του γκρίζου. Στην πορεία μπαίνει χρώμα δυναμικό πάντα, έντονες πινελιές, με αφαιρέσεις και παραμορφώσεις. Αποφεύγει τις χωρίς συνέπεια απλοποιήσεις και κάνει τολμηρά ανοίγματα στην παράσταση και την ιστορία του έργου. Δουλεύει σχεδόν εμμονικά.

Πολύ γρήγορα συχρόνως τον απασχολούν οι ύλες της φύσης ή της βιομηχανίας τις οποίες με αξιοπρεπή τρόπο και σέβας τις βάζει να συνυπάρξουν, ξύλο, πυλός, γύψος, λαμαρίνα, σίδερο και άλλα προσφιλή υλικά τα χρησιμοποιεί δημιουργώντας έργα χώρου ή επιτοίχια  ελαφράς ειρωνίας. Ο Ελωίζος χαριεντίζεται με τα φαντάσματά του τα οποία καθώς χτίζονται στέκονται δυναμικές εξωγήινες οπτασίες.Ο Ελωίζος ξέρει τι θέλει γι’αυτό και δεν χαρίζεται της ευκολίας. Είτε χρησιμοποιεί το ταπεινό μολύβι είτε το πινέλο ή τα εργαλεία του πλάθοντας το μέταλλο, και τούτο γιατί τα υλικά που χρησιμοποιεί στα έργα του τα αγαπά και δεν τα χρησιμοποιεί απλώς για το αποτέλεσμα. Είναι αυστηρός ορθολογιστής γιατί ξέρει πολύ καλά και από τη δράση του ως δάσκαλος ότι  το έργο τέχνης έχει συνάφεια με τη γνώση και τον κόπο.