Βόλτα στην πόλη: 4 παραστάσεις για την Πέμπτη 23 Μαρτίου

Η βόλτα στην πόλη σήμερα μας επιφυλάσσει, την μεταγραφή του κλασικού έργου του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Έγκλημα και Τιμωρία» από τον Βασίλη Μπισμπίκη, το έργο «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου», του Εντουάρ Λουί, με το οποίο αναμετριέται η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων, την «Αρκουδοράχη», σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη, αλλά και την κωμωδία «Ο Κατά φαντασίαν ασθενής», σε μια μουσική ανάγνωση, για την οποία ο Θοδωρής Αμπαζής συνεργάστηκε με τον συνθέτη Νίκο Κυπουργό.

Βόλτα στην πόλη με 4 παραστάσεις

«Έγκλημα και Τιμωρία: Αθήνα», του Ντοστογιέφσκι σε ελεύθερη μεταγραφή και σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη στη Στέγη

Μετά τις παραστάσεις Άνθρωποι και Ποντίκια και Κόκκινα Φανάρια, ο Βασίλης Μπισμπίκης, για πρώτη φορά στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, κάνει μια ελεύθερη μεταγραφή του εμβληματικού μυθιστορήματος του Ρώσου συγγραφέα, μεταφέροντάς το ως ένα λαϊκό νουάρ στην Αθήνα του 2023.

Τι συνιστά έγκλημα και τι τιμωρία στην Αθήνα του 2023; Πότε ακριβώς τελείται ένα έγκλημα; Τη στιγμή της πράξης ή τη στιγμή που το συλλαμβάνει ο δράστης στο μυαλό του; Πώς προσδιορίζεται χρονικά η μετάβαση από τη νομιμότητα στην παρανομία; Και ποια η τιμωρία της; Ηθικά, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα επιχειρεί να διερευνήσει η Ομάδα Cartel μέσα από μια νέα μεταγραφή του εμβληματικού μυθιστορήματος του 1866, φέρνοντας την ιστορία, με τη μέθοδο της γραμμικής αφήγησης, στο τώρα, στους δρόμους και τις γειτονιές της Αθήνας.

Από τις 22 Μαρτίου έως τις 9 Απριλίου η Κεντρική Σκηνή της Στέγης υποδέχεται έναν νέο Ρασκόλνικοφ, ερμηνευμένο από τον Θοδωρή Σκυφτούλη, και μαζί με τους υπόλοιπους ήρωες του έργου μάς παρασύρει σε ένα ταξίδι στην άκρη του φόβου. «Η ζωή είναι αποδεδειγμένα τρομακτική» μονολογεί ο «νέος» Ρασκόλνικοφ που ακούει στο όνομα Μιχάλης Σχίζας, ένας νέος υποταγμένος στις εξεγέρσεις της καρδιάς και του νου. Το Έγκλημα και Τιμωρία: Αθήνα έρχεται με έναν θίασο 20 ηθοποιών να παρασταθεί με τρόπο ακραία ρεαλιστικό ως ένα λαϊκό νουάρ υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βασίλη Μπισμπίκη.

Ο νεαρός φοιτητής της Νομικής Ροντιόν Ρομάνοβιτς Ρασκόλνικοφ παίρνει τον νόμο στα χέρια του και δολοφονεί μια γριά τοκογλύφο. Στην πορεία κυριεύεται από ενοχές, ερωτεύεται τη νεαρή πόρνη Σόνια, ανακρίνεται από τις Αρχές, έρχεται σε αντιπαράθεση με την οικογένειά του και διάφορους σκοτεινούς τύπους που τον καταδιώκουν, βασανίζεται από εσωτερικούς δαίμονες. Πόσο επίκαιρο παραμένει στις μέρες μας το αριστούργημα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι; Και ποιες αναγωγές μπορούν να γίνουν στο σήμερα; Ζωντανή κινηματογράφηση, gaming, κανάλια στο YouTube επιστρατεύονται σε αυτή την εκδοχή, όπου οι κάμερες τρυπώνουν στα πιο απίθανα μέρη, για να αποκαλύψουν σε πρώτο πλάνο τις μύχιες σκέψεις των ηρώων και να εκθέσουν τις μεμβράνες του μυστικού βίου τους, να στρέψουν το βλέμμα μας στην αθέατη ζωή των αντικειμένων και να αναδείξουν την ηθική και τον κυνισμό, το σκοτάδι και το φως, την εσωτερική μάχη ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, τις οξειδωτικές τύψεις και τη βαθιά καλοσύνη.

Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου, του Εντουάρ Λουί από την Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων στο Πάρκο ΠΛΥΦΑ

Σχεδόν έναν χρόνο μετά από το «Αντόνιο ή το μήνυμα» της Λούλας Αναγνωστάκη, μία παράσταση που έτυχε μεγάλης αποδοχής, η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ με το αιχμηρό έργο του Εντουάρ Λουί «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου», το οποίο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη.

«Κάθε μέρα, όταν πλησίαζα στον δρόμο μας, σκεφτόμουν το αυτοκίνητό σου και ευχόμουν από μέσα μου: κάνε να μην είναι εκεί, κάνε να μην είναι εκεί, κάνε να μην είναι εκεί».

Το αυτοβιογραφικό «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» είναι το τρίτο βιβλίο του Εντουάρ Λουί, το οποίο κυκλοφόρησε το 2018 – στην Ελλάδα το 2020 από τις Εκδόσεις Αντίποδες – και αφηγείται την ιστορία της ζωής του πατέρα του μέσα από την οδυνηρή σχέση μαζί του, σε μια συνθήκη βίαιη και για τους δύο, καθώς «ο πατέρας στερείται τη δυνατότητα να αφηγηθεί την ίδια του τη ζωή και ο γιος θα ήθελε μια απάντηση που δεν θα λάβει ποτέ». Εκτός, όμως, από μια προσωπική και συγκλονιστικά αληθινή εξομολόγηση, μέσα από την οποία ο συγγραφέας προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει, να κατανοήσει και τελικά να συγχωρέσει τον πατέρα του, το έργο είναι ένα αμείλικτο «κατηγορώ» στις κυβερνήσεις και την κυρίαρχη πολιτική που για τους έχοντες είναι «ζήτημα αισθητικής», ενώ για τους μη έχοντες «ζήτημα ζωής και θανάτου».

«Είμαστε αυτό που δεν κάναμε, επειδή ο κόσμος ή η κοινωνία μας εμπόδισαν».

Δύο αεικίνητοι ηθοποιοί επί σκηνής, ο Γιώργος Κισσανδράκης και ο Διονύσης (Ντένης) Μακρής, ξεκινούν την ιστορία στο εδώ και τώρα, δανείζονται τη ματιά ανθρώπων που τη βίωσαν, μπαίνουν μέσα στα περιστατικά και προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν τις εικόνες, ταξιδεύοντας σε αναμνήσεις από όσα συνέβησαν, όσα δεν συνέβησαν και όσα θα μπορούσαν να συμβούν. Βουτώντας στις μνήμες, έρχονται αντιμέτωποι με την ανάγκη αποδοχής, με τη σεξουαλικότητα και τη βία, με το ειδικό που γίνεται γενικό, με το προσωπικό που οδηγεί στο κοινωνικό και την πολιτική που μας αφορά προσωπικά.

Διαβάστε εδώ την κριτική της Τόνιας Τσαμούρη για την παράσταση.

Αρκουδοράχη, του Εντ Τόμας σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Η ομάδα ΠΥΡ συστήνει στο ελληνικό κοινό το έργο «Αρκουδοράχη» (2019) του πολυβραβευμένου Ουαλού συγγραφέα θεάτρου και κινηματογράφου Εντ Τόμας.

Σε ένα χωριό ερημωμένο και σβησμένο από σύνορα που χαράσσονται ξανά και ξανά, ένα ζευγάρι κρατάει ανοιχτό ένα χασάπικο που αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει. Η μνήμη είναι ο μοναδικός μηχανισμός επιβίωσης σε μια πραγματικότητα που αλλάζει βίαια και αμετάκλητα, ενώ εκείνοι αδυνατούν να την ακολουθήσουν. Ένας νεαρός άνδρας ζει μαζί τους, κομμάτι και αυτός της προηγούμενης ζωής τους, ενώ ένας άλλος μυστηριωδώς καταφθάνει στο μαγαζί μ’ έναν άγνωστο σκοπό.

Ο Εντ Τόμας συνθέτει με μια ιδιοσυγκρασιακή, αιχμηρή και ποιητική γραφή ένα post-apocalyptic τοπίο, όπου η σκιά ενός αόρατου πολέμου μεταμορφώνει τα πάντα και για πάντα, και δημιουργεί μια σύγχρονη και τολμηρή σπουδή πάνω στην απώλεια.

Ο κατά φαντασίαν ασθενής, του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή στη Μονή Λαζαριστών

Ο σκηνοθέτης και συνθέτης Θοδωρής Αμπαζής συνεργάζεται με τον συνθέτη Νίκο Κυπουργό παρουσιάζοντας μια μουσική ανάγνωση της αγαπημένης κωμωδίας του Μολιέρου, «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» βασισμένη στην αριστοτεχνική μετάφραση του Ιωάννη Πολέμη.

Πρόκειται για μια αξεπέραστη μουσική κωμωδία που απευθύνεται σε όλη την οικογένεια αλλά και για μια επετειακή παράσταση, καθώς φέτος συμπληρώνονται 350 χρόνια από το θάνατο του Μολιέρου, του πιο πολυδιαβασμένου και πολυπαιγμένου Γάλλου συγγραφέα, που δεν είναι μόνο επίκαιρος, αλλά ανήκει σε όλες τις εποχές.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο o Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ Αστέριος Πελτέκης (σε διπλή διανομή με τον Γρηγόρη Παπαδόπουλο).

Λίγα λόγια για το έργο

Ο Αργκάν υποφέρει. Η υγεία του έχει κλονιστεί και οι γιατροί δοκιμάζουν πάνω του όλες τις θεραπείες της επιστήμης τους με σκοπό να τον απαλλάξουν από τις ασθένειές του. Είναι όμως ο ασθενής πράγματι ασθενής; Είναι οι γιατροί αληθινοί γιατροί και, άραγε, είναι η ιατρική επιστήμη, πραγματική επιστήμη; Ο Μολιέρος μέσα από τη διάσημη αυτή κωμωδία, θέτει σε αμφιβολίατα κίνητρα και τις προθέσεις τόσο του ασθενή όσο και των γιατρών και σχολιάζει τα βαθύτερα ψυχολογικά αίτια, όπως αυτά ανιχνεύονται πίσω από τους χαρακτηριστικούς κωμικούς τύπους. Έτσι, οι ήρωές του αποκαλύπτονται μέσα στην πεζή ανθρώπινή τους διάσταση: μικροί, φοβισμένοι, εγωιστές, αδύναμοι. Βαθύτερα κίνητρα και επιδιώξεις θα ξεσκεπαστούν και οι ανθρώπινες σχέσεις θα αποκαλυφθούν μέσα στην αλήθεια τους αλλά και μέσα στη φαυλότητά τους.

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» παρουσιάστηκε το 1673. Ο Μολιέρος, ήδη άρρωστος και απογοητευμένος από την ιατρική επιστήμη, την απορρίπτει ολοκληρωτικά στο τελευταίο του αυτό έργο. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται και ο ίδιος πεθαίνει αφού καταφέρνει να ενσαρκώσει τον ρόλο του Αργκάν μόλις τέσσερις φορές.

Στο ΚΘΒΕ η τελευταία αυτή κωμωδία του μεγάλου κλασικού, ανεβαίνει για τέταρτη φορά. Ο υποχονδριακός και αρρωστοφοβικός Αργκάν θα αναμετρηθεί ξανά με τις φοβίες του, τον εγωισμό του, καθώς και την ανάγκη του για έλεγχο της ζωής. Μιας ζωής γλυκιάς μέσα στις ανέσεις της, που όμως καμία αυθεντία δεν μπορεί να της διασφαλίσει το αύριο.

Photo Credit: © Andreas Simopoulos