Πόσο το απόλαυσα αυτό το βιβλίο. Πόσο μου είχαν λείψει τέτοιες περιγραφές, η ζωή στο Λονδίνο, οι κήποι, οι έρωτες, οι αιώνιοι όρκοι αγάπης, οι άδικες απώλειες και οι δεύτερες ευκαιρίες. Όταν το έπιασα στα χέρια μου δεν ήμουν σίγουρος τι να περιμένω. Το όνομα της συγγραφέως Mary Westmacott δεν μου έλεγε και πολλά. Μέχρι που οι «συστάσεις» στο οπισθόφυλλο έδωσαν τις απαιτούμενες πληροφορίες. Η Αγκάθα Κρίστι αποκάλυπτε σε αυτό το βιβλίο, με ψευδώνυμο, μια διαφορική πλευρά του τρόπου της να «ταξιδεύει» τον αναγνώστη. Και με το «Θηρίο στο πιάνο» κατάφερε να με ταξιδέψει στον μαγικό της κόσμο και να μου επιβεβαιώσει το ταλέντο της να πρωτοτυπεί σε οποιοδήποτε είδος κι αν καταπιαστεί.

Αυτό που απόλαυσα περισσότερο ήταν οι λεπτομερείς περιγραφές. Των τοπίων, των αντικείμενων, των προσώπων, των συναισθημάτων. Ένιωθα σαν να ήμουν εκεί. Να κρυφοκοιτάζω, να μυρίζω, να νιώθω, να πονάω, να κλαίω, να λυτρώνομαι. Με κεντρικό ήρωα τον Βέρνον, η Αγκάθα Κρίστι μας «ξενάγησε» στη μοναχική ζωή του στο Αβαείο, στους φανταστικούς του φίλους, στην αγαπημένη του νταντά, την υπερβολική του μητέρα και τη μάχη του ανάμεσα στο «πρέπει» και το «θέλω». Και έτσι σιγά σιγά ήρθαν στη ζωή του η αγαπημένη Τζο, ο πλούσιος Σεμπάστιαν, η πανέμορφη Νελ και η τραγουδίστρια Τζέιν.

Διάβαζα και «ζήλευα» τη φιλία τους, τον διακριτικό τους τρόπο να ερωτεύονται και να αγαπούν, τη δύναμη που έπαιρναν μέσα από τις υποσχέσεις. Διάβαζα και σκεφτόμουν πόσο επικίνδυνα έχει αλλάξει ο κόσμος μας, πόσο κυνικοί έχουμε γίνει, πόσο πεζοί και ματαιόδοξοι. Η Νελ, μεγαλωμένη φτωχικά, μπορεί στιγμιαία να παρασύρθηκε από την επιθυμία της μητέρας της να παντρευτεί έναν πλούσιο γαμπρό, αλλά τελικά αντιστάθηκε και ακολούθησε τη φωνή της καρδιάς της. Η Τζο, αν και με ένα μόνο νεύμα μπορούσε να έχει τον πάμπλουτο Σεμπάστιαν στην αγκαλιά της, εκείνη αποφάσισε να ζήσει την ελεύθερη ζωή που ονειρευόταν. Με οποιοδήποτε τίμημα. Ποιος άραγε θα έκανε το ίδιο στη δική μας ματαιόδοξη και μετέωρη καθημερινότητα;

Η Αγκάθα Κρίστι, αφήνει για λίγο στην άκρη το αστυνομικό της δαιμόνιο και με ψευδώνυμο εκείνη την εποχή, κεντάει με τις λέξεις της μια υπέροχη ιστορία ρομαντισμού και αγάπης. Μια ιστορία που σε παρασύρει, σε γοητεύει, σε ταξιδεύει και σε ξεναγεί σε έναν κόσμο που, δυστυχώς, δεν υπάρχει πια αναμεσά μας. Μια ιστορία που σε βάζει σε σκέψεις και σε βοηθάει να επαναπροσδιορίσεις τους δικούς σου στόχους και επιθυμίες. Τι θα έκανες εσύ για έναν έρωτα; Τι θα έκανες για το κρυφό σου όνειρο; Τι θα έκανες για τη δουλειά που πια δεν σε εκφράζει, για τη ζωή που δε σε γεμίζει, για τον κόσμο που περιμένει τόσα από σένα;

Λιτό και άκρως παραστατικό το «θηρίο στο πιάνο», από τις εκδόσεις Διόπτρα, μας μιλάει για τη ζωή του Βέρνον, που θα μπορούσε να είναι ο κάθε ένας από εμάς, ο οποίος παλεύει να κρατήσει όσα του έμειναν. Τη γυναίκα που αγαπά, το σπίτι του, το όνομά του, τη μνήμη, το όνειρό του. Το αν θα τα καταφέρει και πως, θα το μάθετε μόνοι σας. Το μόνο σίγουρο είναι πως, αυτό το βιβλίο, θα σας κρατήσει πολλή όμορφη συντροφιά το καλοκαίρι. Και έτσι διακριτικά, θα σας βοηθήσει για λίγο να ονειρευτείτε τον δικό σας έρωτα, τη δική σας περιπέτεια, το δικό σας καινούριο ξεκίνημα. Όπως μη ξεγελαστείτε. Οι πιο μεγάλες αγάπες έχουν πάντα και τις πιο μεγάλες δυσκολίες. Η συνέχεια στο βιβλίο.