Αγαπώ μόνο ένα είδος βιβλίων. Αυτών που μπορούν να με βοηθήσουν να ταξιδέψω, να ονειρευτώ και κυρίως, να μη βαρεθώ. Όταν έχω στο κομοδίνο μου ένα τέτοιο βιβλίο, η ώρα του βραδινού ύπνου μοιάζει μια υπέροχη ιεροτελεστία. Θα κάνω ένα χλιαρό ντουζ, θα φορέσω τις πιτζάμες μου, θα χαμηλώσω το φωτισμό, θα βάλω κλασσική μουσική και θα ξαπλώσω στο κρεβάτι. Θα βρω την πιο άνετη θέση ανάμεσα στα δύο μαξιλάρια και θα πάρω το βιβλίο στα χέρια μου.
Αυτήν ακριβώς τη διαδικασία ακολούθησα για περίπου 10 ήμερες, όσο δηλαδή κράτησε η ανάγνωση του «Βαμμένου Πέπλου». Ενός πέπλου που κάθε βράδυ κατόρθωνε να με τυλίγει στη μαγεία του και να με ταξιδεύει σε μέρη που δεν έχω επισκεφτεί ποτέ και που πάντα με γοήτευαν και συνεχίζουν να με γοητεύουν…
Γιατί πάντα ερωτευόμαστε τον ακατάλληλο άνθρωπο; Γιατί πολλές φορές δε βλέπουμε αυτό που ψάχνουμε και συνήθως είναι μπροστά στα μάτια μας; Ποια δύναμη μας σπρώχνει προς την καταστροφή τη στιγμή που το μόνο που ποθούμε είναι ένα ασφαλές λιμάνι; Αυτά ήταν μερικά από τα ερωτήματα που έφερε στο μυαλό μου η ιστορία αυτού του βιβλίου. Η Κίτι, νέα, όμορφη και φιλόδοξη, νιώθει ξαφνικά πως μεγαλώνει, η ομορφιά της σύντομα θα ξεθωριάσει και αναγκάζεται να πει το μεγάλο ναι στον Γουόλτερ έναν ήρεμο μικροβιολόγο που την πολιορκούσε από καιρό. Εκείνη όμως, ανικανοποίητη από την επιλογή της, ξεκινά μια εξωσυζυγική σχέση με τον όμορφο και γοητευτικό Τσαρλς. Έναν άντρα που πιστεύει ότι μπορεί να της προσφέρει την ευτυχία που της λείπει. Έναν άντρα για τον οποίον όμως έκανε λάθος…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η ανακάλυψη αυτής της παράνομης σχέσης από τον σύζυγό της θα φέρει μαζί και ένα απρόσμενο ταξίδι ζωής στο εσωτερικό της Κίνας η οποία μαστίζεται εκείνη την εποχή από την επιδημία της χολέρας. Ένα ταξίδι που θα φέρει την Κίτι λίγο πιο κοντά στον εαυτό της, στις λάθος της επιλογές, σε όλα εκείνα που δεν κατάφερε να εκτιμήσει αλλά που τώρα ένιωθε ότι τα χάνει για πάντα. Ο συγγραφέας, Γουίλιαμ Σόμερσετ Μομ καταφέρνει, με έναν μαγικό τρόπο, να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα ονειρική, να μας κάνει να ταυτιστούμε με τους ήρωες, να θυμώσουμε, να φοβηθούμε, να λυτρωθούμε μαζί τους. Μια διαδικασία που με κράτησε ενεργό σε κάθε σελίδα του βιβλίου και με έβαλε να σκεφτώ αρκετά πράγματα σε σχέση με τη δική μου ζωή και τις δικές μου αξίες.
«Το βαμμένο πέπλο» είναι ένα βιβλίο το οποίο μοιάζει λίγο προφητικό. Η Κίνα της ιστορίας μαστίζεται από χολέρα τη στιγμή που, στο παρόν, ολόκληρη η ανθρωπότητα μαστίζεται από μια καινούρια, εξίσου επικίνδυνη πανδημία. Καθώς διάβαζα λέξη λέξη την αφήγηση του συγγραφέα, ένιωθα να ανατρέχω στις δικές μου εμπειρίες, στα δικά μου λάθη, στις δικές μου αδύναμες στιγμές, κάνοντας με να πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο γράφτηκε για εμένα. Με την «αόρατη» απειλή μιας πανδημίας να έχει μεταμορφώσει ολοκληρωτικά την καθημερινότητα μας, «το βαμμένο πέπλο» με βοήθησε όχι μόνο να ταξιδέψω και να ξεχαστώ αλλά και να δω με άλλο μάτι την όλη κατάσταση. Με οδήγησε να δω πως στη ζωή, ο φόβος και ο θάνατος είναι οι μοναδικές «συνθήκες» που ίσως καταφέρουν να μας βοηθήσουν να δούμε καθαρά όσα έχουν αξία για εμάς. Εύχομαι μόνο να μην είναι πολύ αργά για να κάνουμε την αλλαγή και να χαρίσουμε στον εαυτό μας μια ουσιαστική στιγμή ευτυχίας…
«Το βαμμένο πέπλο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, τις οποίες και ευχαριστούμε για τη συνεργασία.
