Πολλές φορές η λογοτεχνία ακολουθεί την ίδια την ζωή γιατί η ζωή είναι οδηγός για αυτά που πολλές διαβάζουμε και άρα η λογοτεχνία η οποία υπηρετεί την ίδια την ζωή δεν θα μπορούσε να στρέψει το βλέμμα μακριά από την πραγματικότητα. Αυτό πράττει και ο Ζοέλ Ντικέρ μέσα από αυτό το πραγματικά συγκλονιστικό μυθιστόρημα, το οποίο είναι εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα. Ο Ζοέλ Ντικέρ με εξαιρετικό τρόπο και γλαφυρότητα μας μεταφέρει όλο το χρονικό των γεγονότων τα οποία και οδήγησαν στην ληστεία που έλαβε χώρα στη Γενεύη το καλοκαίρι του 2022. Είναι εντελώς κινηματογραφικά τα όσα συνέβησαν και δεν απομένει πια παρά στον παραγωγό και τον σκηνοθέτη να γυρίσουν ταινία βασισμένη σε αυτά τα απίστευτα γεγονότα, τα οποία αφηγείται ο συγγραφέας. Πώς η μοίρα πολλές φορές μας οδηγεί δίχως να το γνωρίζουμε σε περίεργες ατραπούς, πώς είναι δυνατόν η ανθρώπινη φύση να ρέπει τόσο πολύ προς την υπερβολή, το κακό και την παρανομία; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που σίγουρα τριβελίζουν το μυαλό του ίδιου του συγγραφέα, ο οποίος και μελέτησε μέσα από την έρευνά του τα όσα διαδραματίστηκαν όχι μόνο εκείνο το καλοκαίρι αλλά και όσα προηγήθηκαν.
Μια ληστεία με υπόβαθρο σίγουρα χρηματικά αλλά συνάμα και ψυχολογικό
Ο Ζοέλ Ντικέρ έγινε γνωστός για το εξαιρετικό μυθιστόρημα πάλι από τις εκδόσεις Πατάκη με τίτλο Αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ. Εδώ καταφέρνει να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό και με την αφηγηματική δεξιοτεχνία που τον διακρίνει μας προσφέρει ένα βιβλίο γεμάτο αγωνία αλλά και προβληματισμό. Ουσιαστικά και μέσα από την ιστορία της ληστείας ξεπηδούν διάφορα στοιχεία για την κοινωνική ζωή στην Ελβετία, για το κοινωνικό γίγνεσθαι και την διάδραση των ζευγαριών, για τις ανθρώπινες σχέσεις, την απιστία, την απληστία, την ματαιοδοξία που διαπερνά τις ζωές πολλών ανθρώπων. Είναι ουσιαστικά μια κάποιου είδους ηθογραφία, όπως αυτές που περιέγραφε στις σκηνές των ζωγραφικών πινάκων του ο Μπρύγκελ αλλά και αργότερα ο Μανέ. Ο Ντικέρ γνωρίζει πώς να αιχμαλωτίσει την προσοχή του αναγνώστη και μέσα από αποκαλυπτικούς διαλόγους εστιάζει σε πρόσωπα και πράγματα που πραγματικά συγκλονίζουν. Διότι ό,τι περιγράφεται είναι από την ίδια την ζωή βγαλμένο χωρίς κανένα στοιχείο φαντασίας και είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί παντού και πολύ περισσότερο ξανά.
Αυτό που πρωταγωνιστεί στο μυθιστόρημα είναι το χρήμα, είναι αυτό που εξουσιάζει τον άνθρωπο και τον καταντά όμηρο και υποχείριό του σαν να αποτελούσε ένα είδος ναρκωτικού από το οποίο δυσκολεύεται διαχρονικά ο άνθρωπος να απεξαρτηθεί. Η οικογένεια Μπράουν είναι βαθιά εθισμένη στην απόκτηση αγαθών, στον πλούτο και την πολυτέλεια ενώ και η ετέρα οικογένεια του Γκρεγκ και της Καρίν φαντασιώνεται την κοινωνική υπόσταση των Μπράουν και παθιάζεται με το φαίνεσθαί της σαν αυτό να ήταν πανάκεια για την ευτυχία τους. Και όμως σύμφωνα και με τον Αριστοτέλη, η ευτυχία δεν είναι στην απόκτηση αγαθών από τα οποία εξαρτιόμαστε αλλά αντίθετα από την αντίσταση σε αυτά, από την δυνατότητα να μπορούμε να εστιάζουμε στα απολύτως απαραίτητα και όχι να γινόμαστε δούλοι και σκλάβοι ενός χρήματος που σπάνια αποφέρει την ευτυχία και πόσο μάλλον την ευδαιμονία. Όποιος παρακολουθήσει τα όσα περιγράφει ο Ντικέρ στο μυθιστόρημα θα καταλάβει πολύ καλά πως ενώ αφηγείται παράλληλα θέτει τον αναγνώστη του σε προβληματισμό και τον εισάγει στον πυρήνα των ερωτημάτων της σύγχρονης ζωής.
Η Σοφί είναι το άγριο ζώο όπως έχει ονομάσει και το μυθιστόρημα ο Ντικέρ, μας θυμίζει το κίνημα των ζωγράφων φοβιστών, όπου στα γαλλικά σημαίνει άγριο θηρίο. Είναι μια γυναίκα που συμμετέχει στη ληστεία, είναι ένα πρόσωπο καθαρό που όμως κρύβει έναν πολύ καλά κρυμμένο εαυτό, λειτουργεί με μέθοδο και τακτική έτσι ώστε κανείς να μην καταλάβει τίποτα από την παράλληλη ζωή που διάγει με τον συνεργό της Αίλουρο. Ερωτικές σχέσεις, εξαρτήσεις, αμφισβήτηση, δυσπιστία, ερωτηματικά πολλά συντροφεύουν τις σχέσεις των δύο ζευγαριών ενώ ο Αίλουρος, ένας παλιός φίλος του Άρπαντ, του άντρα της Σοφί, στη φυλακή είναι το πρόσωπο κλειδί στην όλη υπόθεση, ένα πρόσωπο αμφιλεγόμενο και ιδιαίτερα δραστήριο στην παρανομία και την παραβατικότητα. Η σχέση του με την Σοφί ισχυρή σαν δηλητήριο και τα λόγια του είναι χαρακτηριστικά αυτής της εξάρτησης: «Πανθηρά μου, Δεν είσαι φτιαγμένη για να ζεις σε κλουβί. Συνήθισες, όμως, όπως τα ζώα στον ζωολογικό κήπο. Μα η καθημερινότητα και η ρουτίνα σε φυλακίζουν. Η ευτυχία σου είναι μια ψευδαίσθηση. Μην ξεχνάς αυτό που πολύ σωστά έλεγε ο Βισκοντίνι. Έλα μαζί μου και θα σε κάνω να ξανανιώσεις ελεύθερη. Σ’αγαπώ, Ο Αίλουρός σου».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο Ντικέρ μπλέκει στην ιστορία και το άλλο ζευγάρι, τον Γκρεγκ και την Καρίν, οι οποίοι και αυτοί περνούν δια πυρός και σιδήρου με τον Γκρεγκ να παρακολουθεί σθεναρά και από κοντά την Σοφί, χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες των πράξεών του ούτε καν τον κρίσιμο ρόλο του μιας και είναι αστυνομικός και μάλιστα υψηλόβαθμος. Απειλείται λοιπόν η σταθερότητα της ζωής του από το πάθος του για την Σοφί σε σημείο εμμονής ενώ παράλληλα δεν σταματά εκεί, πέφτει στα δίχτυα του παράνομου έρωτα με μια συνάδελφό του κάτι που περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Το συμπέρασμα είναι σαφές λοιπόν, είναι αυτά που καταγράφουν διαχρονικά οι Γάλλοι κυρίως λογοτέχνες στα βιβλία τους, από τον Μαρκήσιο ντε Σαντ και τον Μπαλζάκ μέχρι τον Γκιγιόμ Απολιναίρ και τον Αντρέ Μπρετόν, ο έρωτας όπου και αν ταξιδεύει ή απογειώνει ή διαλύει οικογένειες και ανθρώπους και κανείς δεν γλιτώνει από τα δίχτυα του, είναι ο αριθμός ένα λόγος υποτροπής των ανθρώπων και αυτό δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει όσα χρόνια και αν περάσουν. Η ιστορία αυτή μπορεί να είναι διδακτική για τον αναγνώστη, μια ιστορία αληθινή που αξίζει όλοι να διαβάσουν. Ο Ντικέρ ακολουθεί την γαλλική λογοτεχνική παράδοση και μας χαρίζει ένα ακόμα μοναδικό μυθιστόρημα.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Άγριο ζώο»:
«Μέσα σε μερικές μόνο ημέρες, αυτός ο άντρας που αγαπούσε δεκαπέντε χρόνια τώρα είχε γίνει κάτι σαν φάντασμα, ένας ξένος. Δεν τον αναγνώριζε πια και, το χειρότερο, ήταν δικό της το λάθος»
Διαβάστε επίσης:
Ζοέλ Ντικέρ – Άγριο ζώο: Ένα βιβλίο με σασπένς και στοιχεία θρίλερ
