Οι απολαυστικοί και πάντα ευρηματικοί Tiger Lillies που λατρεύουν και λατρεύονται από το ελληνικό κοινό, βρίσκονται στην Αθήνα και στο αγαπημένο τους Half Note Jazz Club, με το ολόφρεσκο νέο project τους “Lessons in Nihilism”, μέχρι τις 15 Ιανουαρίου.
Η προτεινόμενη για Grammy και βραβευμένη δύο φορές με Olivier, βρετανική cult cabaret και alternative rock μπάντα στην πλήρη της μορφή, φέρνει καινούργια κομμάτια από τον νέο δίσκο που ετοιμάζει, μαζί με τις πολλές μεγάλες και γνωστές τους επιτυχίες από το παρελθόν μέχρι τις μέρες μας.
***
– Από το 1989 δημιουργείτε εμβληματικές ελεγείες για την ποιητική πτώση της ανθρώπινης ύπαρξης. Θα θεωρούσες την μπάντα σας ως εκφραστές ενός νέου Ρομαντικού Υψηλού;
Δεν σκέφτομαι πραγματικά τον εαυτό μου με αυτούς τους όρους. Γράφω λυπημένα τραγούδια για φτωχούς ανθρώπους, μοναχικούς ανθρώπους. Λίγο σαν τα ρεμπέτικα. Αλλά υποθέτω ότι τραγουδάω για την πτώση της ανθρώπινης ύπαρξης και ναι, μερικές φορές είναι μελαγχολικό, λυπηρό, και ναι ακόμη και ποιητικό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
– Πόλεμοι, άνοδος της alt-right, παγκόσμια οικονομική κρίση, φανατισμός, ρατσισμός και πολλά άλλα Goyesque τέρατα που παραμονεύουν σε αυτόν τον μακρύ ύπνο της λογικής. Θεωρείτε την εποχή μας ιδιαίτερα εμπνευστική για την τάση σας προς το μακάβριο;
Όχι, τη βρίσκω ενοχλητική. Μισώ την πολιτική. Βρίσκεις μια πολιτική ιδεολογία, πηγαίνεις σε πορείες, φοράς τα σωστά ρούχα, η επιχείρηση σου ταιριάζει με αυτό το lifestyle. Αλλά και πάλι όλο αυτό μπορεί να είναι εμπνευσμένο, απλά δεν μου αρέσει να με εμπνέουν οι ανόητοι.
– Τι διδάγματα παίρνουμε αν βυθιστούμε στον μηδενισμό, όπως υποδηλώνει το τελευταίο σας πρότζεκτ Lessons in Nihilism;
Είναι λίγο αστείο. Μια άλλη επιλογή τρόπου ζωής είναι να είσαι μηδενιστής. Είναι τόσο λογικό όσο το να είσαι σταλινικός ή φασίστας. Μόνο που είναι πιο μεταφυσικό από κάποιο τέτοιο ανόητο κοινωνικοπολιτικό σύστημα.
– Η μουσική σας, εκτός από μεταφυσική, είναι πολύ οπτική. Και καθηλωτική. Χανόμαστε στο ομιχλώδες νυχτερινό τοπίο του Ντίκενς, παρακολουθούμε το Rake’s Progress του Hogarth να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, νιώθουμε απόκοσμα Poe-sque. Μιλήστε μας για τους δημιουργικούς προδρόμους και τις εμπνεύσεις σας.
Όλα αυτά που ανέφερες. Μου αρέσει η τέχνη είναι αλήθεια, όταν πρόκειται για μυστήριο σκοτάδι, θλίψη, κακή τύχη, το άγνωστο, ότι δεν μπορεί να εξηγηθεί. Εκεί δεν υπάρχουν πολλοί ηλίθιοι που να σου λένε τι να πιστέψεις, πώς να ζήσεις, ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο… ω ναι, η βλακεία που λέγεται πολιτική…
– Martyn, μερικές φορές τεντώνεις την κοντρατενόρο φωνή σου στα πιο αιθέρια-και γδαρμένα- όριά της. Ταυτόχρονα ο Budi Butenop, πιθανότατα ο Buster Keaton μετενσαρκωμένος ως ντράμερ, δημιουργεί ένα συμφωνικό κέρας της Αμάλθειας με τα ντραμς του. Ενώ, στην άλλη πλευρά του δωματίου, ο Adrian Stout, σαν πονηρός μάγος ή ηχητικός αλχημιστής, επινοεί «αόρατη» μουσική με τα απόκοσμα όργανά του, όπως το πριόνι και το θέρεμιν. Είναι απλή δεξιοτεχνία ή είστε όλοι πραγματικά θεϊκοί;
Χαχα νομίζω ότι είσαι θαυμάστρια! Μερικοί άνθρωποι είναι αδιάφοροι ή μας αντιπαθούν ενεργά. Ευτυχώς εσύ και μερικές χιλιάδες σε όλο τον κόσμο μας αγαπάτε.
– Αγαπήσαμε και τις εκπληκτικές φωτογραφίες που τραβήξατε στο ταξίδι σας προς τα δω. Ενώ στην Αθήνα, δημιούργησες κάποια ενδιαφέροντα ζωγραφικά έργα. Η καλλιτεχνική δημιουργικότητα αγγίζει κάθε οικοδόμημά σου;
Λίγο πολύ είναι ο κύριος λόγος που μένω ζωντανός.
– Κι αν δεν ήσασταν οι Tiger Lillies, ποιοι θα ήσασταν;
Θα πλέναμε πιάτα.
– Χαχα αναρωτιέμαι τι ήχο θα έβγαζαν! Είστε αρκετά αναρχικοί ώστε να πουλάτε τη μουσική σας εκτός των κανόνων της μουσικής βιομηχανίας. Τι είδους άνθρωποι είστε εσείς που αψηφάτε το Ισχυρό Σύστημα;
Χαίρομαι που μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και δεν χρειάζεται να είμαστε εταιρικοί σκλάβοι.
– Παρ’ όλα αυτά, είστε ένα από τα επιτυχημένα μουσικά συγκροτήματα παγκοσμίως, με βραβεία Olivier, Grammy κ.ά. Αυτός είναι πολύς δρόμος, μεγαλώνοντας ως μικρό παιδί στο Slough, έτσι δεν είναι;
Μπορεί να είμαστε κάποιοι από τους πιο επιτυχημένους που δεν είναι εταιρικοί σκλάβοι. Παρόλο που εκείνοι έχουν όλο τον μηχανισμό πίσω τους.
– Η Αθήνα (την οποία επισκεφτήκατε τρεις φορές μέσα σε 24 μήνες) σας υποδέχτηκε ηλιόλουστα αλλά και παγωμένα. Αλλά το κοινό υπήρξε καυτό! Ανυπομονείτε για την επόμενη συναυλία σας πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο, στο Μπράιτον, ή εξακολουθείτε να απολαμβάνετε αυτήν την αλλόκοτη πόλη στο μακρινό άκρο της ηπείρου; Και αν ναι, ποια 3 πράγματα θα επιλέγατε να πάρετε μαζί σας;
Αγαπώ τον καιρό, το φαγητό, το υπέροχο κοινό μας. Λατρεύω την Αθήνα!
Photo credit: Φαίη Τζανετουλάκου
Διαβάστε επίσης:
Lessons in Nihilism: Οι Tiger Lillies στο Half Note Jazz Club
