Stopover, των Delphine και Muriel Coulin

Η νέα ταινία Stopover, των αδερφών Delphine και Muriel Coulin, κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου από τη Feelgood.

Οι ταλαντούχες αδελφές Coulin επιστρατεύουν δύο εκφραστικές ηθοποιούς, την Ariane Labed (Βραβείο Volpi Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, Φεστιβάλ Βενετίας) και τη Soko, σε ρόλο στρατιωτών μετά από αποστολή στο Αφγανιστάν. Εκμαιεύουν δύο δυνατές και ρεαλιστικές ερμηνείες, σε μια ιστορία που εξερευνά τη σχέση ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση και την εμπόλεμη βία, με όχημα μια γαλλική μονάδα που κάνει στάση στην Κύπρο πριν επιστρέψει στην πατρίδα. Τοποθετημένο σε ένα ανάλαφρο περιβάλλον αναψυχής, το The Stopover παρακολουθεί ένα δύσκολο τριήμερο πρόγραμμα αφιερωμένο στην αποσυμπίεση από το τραύμα του πολέμου, το οποίο δεν ανακουφίζει απαραίτητα τους συμμετέχοντες, αλλά ενίοτε τους ασκεί ακόμα περισσότερη πίεση.

Για να καταγράψει την υποβόσκουσα ένταση των χαρακτήρων, το σκηνοθετικό δίδυμο κινεί την κάμερα κοντά στα πρόσωπα και τα σώματα, σε ένα εξαιρετικά ενορχηστρωμένο σχέδιο καταγραφής της αμηχανίας, της απογοήτευσης, της μη ένταξης, της έκρηξης μετά από το επίμονο τραύμα του πολέμου, αλλά και της ασύγκριτης συντροφικότητας που προκύπτει υπό τέτοιες συνθήκες. Ανάμεσα στους ηθοποιούς της ταινίας εμφανίζονται στρατιώτες που έχουν πραγματικά συμμετάσχει στον πόλεμο και στο περιβόητο πρόγραμμα αποσυμπίεσης, ενώ ο Ανδρέας Κωνσταντίνου (Μικρά Αγγλία) και ο Μάκης Παπαδημητρίου (Chevalier) ενσαρκώνουν δύο καταλυτικούς ρόλους.

Σύνοψη

Η Aurore (Ariane Labed) και η Marine (Soko) επιστρέφουν από μία στρατιωτική αποστολή στο Αφγανιστάν, κάνοντας μια ενδιάμεση στάση σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο της Κύπρου. Εκεί, ανάμεσα στους τουρίστες που παραθερίζουν,  έχουν στη διάθεση τους τρεις μέρες για να αποσυμπιεστούν σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που φιλοδοξεί να ανακουφίσει τη στρατιωτική μονάδα από τις εμπειρίες του πολέμου. Όμως, δεν είναι εύκολο να ξεχάσουν τη μάχη και να αφήσουν τη βία πίσω τους.

Δύο δυναμικές γυναίκες

Η Aurore και η Marine είναι δύο νέες γυναίκες με δυναμική προσωπικότητα. Ξέρουν η μία την άλλη από την παιδική τους ηλικία, προέρχονται από μεσοαστικές οικογένειες, μεγάλωσαν στη Lorient, μια μικρή πόλη, όπου δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές για τους νέους ανθρώπους που θέλουν να χτίσουν το μέλλον τους. Αποφάσισαν να κάνουν αυτό που επιλέγουν συνήθως οι νέοι που θέλουν μια διέξοδο: κατατάσσονται στον στρατό. Για την ελευθερία και τα χρήματα που αυτό συνεπάγεται, αλλά και γιατί θέλουν να αποδείξουν ότι έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άντρες, ότι είναι ίσες. Και τέλος γιατί ήθελαν να δουν άλλες χώρες. Να δουν τον κόσμο. Ήθελαν να ζήσουν, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι έβαζαν τη ζωή τους σε κίνδυνο.

Δύο ηθοποιοί

Για δύο αυτούς ρόλους, θέλαμε δύο νέες γυναίκες που να είναι δυναμικές στη ζωή όπως και στο πανί και τις βρήκαμε στην Ariane Labed και τη Soko. Η Ariane είναι τελειομανής. Για παράδειγμα, έκανε σωματική προετοιμασία για τον ρόλο και πέρασε μερικές μέρες σε ένα στρατόπεδο. Για έξι μήνες, έκανε προπόνηση για να προετοιμαστεί για τον ρόλο. Στο γύρισμα, είναι πολύ συγκεντρωμένη και δουλεύει συνεχώς τον χαρακτήρα. Όπως η Aurore, ο χαρακτήρας που υποδύεται, είναι ισορροπημένη, σκέφτεται πολύ και είναι πιστή στο καθήκον της παρά τις δυσκολίες. Η Soko είναι πιο ενστικτώδης, πιο ρευστή, αλλά η ενέργεια της και η δύναμη της είναι όπως της Ariane. Έχει το χιούμορ που θέλαμε από τη Marine και την εκκεντρικότητα της. Θέλαμε δύο νέες γυναίκες που να έχουν την ίδια δύναμη, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Τις διαλέξαμε από την αρχή. Θέλαμε να δουλέψουμε με την Ariane Labed από την πρώτη της ταινία, το Attenberg, της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη. Και το ίδιο γρήγορα επιλέξαμε τη Soko. Η παρουσία της στο Augustine και το In the Beginning (A l’origine), καθώς και τα video των τραγουδιών της μας μαγνητίζουν. Θέλαμε επίσης δύο ηθοποιούς που δεν θα φοβόντουσαν να περάσουν σωματικές δοκιμασίες για τον ρόλο. Η Ariane και η Soko δεν φοβούνται τίποτα.

Ο πόλεμος και η λήθη

Υπάρχει ένα είδος βίας στο να πείθεις του νέους ότι ο στρατός σημαίνει ότι θα έχουν μια ζωή γεμάτη περιπέτεια, μια επιθυμητή κατάσταση και ότι θα δουν κάποτε έναν κόσμο που δεν θα υποφέρει από τον πόλεμο. Αυτοί οι στρατιώτες δεν περιμένουν πραγματικά αυτό που συμβαίνει στο μέτωπο της μάχης, οπότε το τραύμα είναι πιο βίαιο. Με την επιστροφή τους, συνειδητοποιούν ότι δεν τους περιμένουν τιμές, τα βίαια συναισθήματα που κρύβουν μέσα τους ετοιμάζονται να βγουν στην επιφάνεια. Το συσσωρευμένο στρες, το να πρέπει να είσαι συνέχεια σε επιφυλακή και οι κακές αναμνήσεις δεν τους επιτρέπουν να επιστρέψουν σε μια ήρεμη ζωή. Οι στρατιώτες δεν μπορούν να ξεχάσουν τον πόλεμο, ειδικά μέσα σε τρεις μέρες. Και μαζί τους οι τουρίστες που λικνίζονται πλάι στην πισίνα ξεχνάνε ότι σε λιγότερο από 100 μίλια μακριά διεξάγεται ένας πόλεμος. Στην Ευρώπη, είμαστε προστατευμένοι μέχρι τώρα και η αίσθηση της πραγματικότητας είναι συμβιβασμένη. Έχουμε ξεχάσει το Αφγανιστάν, έχουμε σχεδόν ξεχάσει το Ιράκ, όπως θα θέλαμε να ξεχάσουμε τη Συρία. Είναι αδύνατο και ίσως όχι ακριβώς επιθυμητό, να ξεχάσουμε τον πόλεμο, αυτούς τους πολέμους, είτε έχουμε συμμετοχή από κοντά ή από μακριά. Μας το υπενθυμίζουν κάθε μέρα. Η ταινία πραγματεύεται αυτό το ζήτημα: πώς μπορούμε να ζήσουμε ενώ έχουμε μια τόσο βίαιη εμπειρία;

Μια ευρωπαϊκή τραγωδία

Το πρόγραμμα αποσυμπίεσης λαμβάνει χώρα στην Κύπρο. Αυτό το νησί, που ανήκε σε μια από τις σπουδαιότερες δημοκρατίες, την αρχαία ελληνική, σήμερα είναι ένα σύμβολο, ανάμεσα σε πολλά άλλα, της πολιτικής και οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη. Τι παράξενη ιδέα να στέλνεις στρατιώτες που έχουν χάσει στον πόλεμο (ή που δεν έχουν κερδίσει τέλος πάντων) σε μία περιοχή συνώνυμη με τηω αποτυχία. Μια αποδυναμωμένη Ευρώπη απέτυχε να ολοκληρώσει ένα σημαντικό στάδιο στο τέλος του πολέμου στο Αφγανιστάν και σήμερα πληρώνουμε το τίμημα. Οι πόλεμοι πολλαπλασιάζονται. Οι κάτοικοι των εμπόλεμων χωρών ψάχνουν άσυλο, περνάνε από την Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο. Υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα σε αυτούς τους πολέμους και τη σύγχρονη κατάσταση μας, που αρνούμαστε να δούμε. 

– Delphine & Muriel Coulin –

Σκηνοθεσία: Delphine και Muriel Coulin

Παίζουν: Soko, Ariane Labed, Ginger Roman, Karim Leklou, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μάκης Παπαδημητρίου, Alexis Manenti, Robin Barde, Sylvain Loreau, Jérémie Laheurte, Damien Bonnard, Jean-Yves Jouannais, Pierre Deverines

Σενάριο (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Delphine Coulin): Delphine και Muriel Coulin

Παραγωγή: Archipel 35:

Με τη συμμετοχή των Canal +, Ciné+, ARTE France, Centre National du Cinéma et de l’image animée, Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και τη στήριξη του προγράμματος Media

Διάρκεια: 108’