Ο επιμελητής της έκθεσης «Στην ακμή του χαριτωμένου και του σπαρακτικού», Θανάσης Μουτσόπουλος γράφει:
Σχεδόν όλα τα έργα της Σταυρούλας Παπαδάκη είναι αυτοπροσωπογραφίες. Ακόμη, ίσως, κι αυτά που δεν της μοιάζουν ή που δεν αναπαριστούν κάτι, έναν άνθρωπο ή κάτι άλλο, αποτελούν γλυκόπικρες αποτυπώσεις της Επιθυμίας, της Μοναξιάς, της Απομόνωσης και, κάποιες φορές της ροπής προς την αυτοκτονίας. Πάντα όμως με έναν λεπτεπίλεπτο χιουμοριστικό τρόπο… Ίσως κεντρικό στοιχείο είναι ο Ανθρωπομορφισμός: η μεταμόρφωσή της σε Γάτα (συνήθως) ή κάθε άλλου τύπου μορφολογική μετάλλαξη, κάτι που τη βοηθάει να ξεδιπλώνει διατυπώσεις δεκάδων πολλαπλών προσωπικοτήτων.
Ο ερχομός της νεο-dada αισθητικής του punk είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση νέων δημιουργών τόσο στη Βρετανία όσο και στην Αμερική, που ενσωμάτωναν αυτές τις αξίες και συχνά η σχέση ζωγραφικής και κόμικς διαχεόταν χωρίς όρια. Ο νέος αιώνας βρίσκει μια τέτοια σκηνή να αναπτύσσεται στην Αθήνα. Η Σταυρούλα Παπαδάκη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της νέας σκηνής. Το αρχέγονο ερώτημα –«Έχει άραγε σημασία το γεγονός ότι είναι Γυναίκα;»– συχνά απαντιέται αδιάφορα όμως νομίζω στη δουλειά της Παπαδάκη βρίσκει μια πολύ πειστική απάντηση.
Δύσκολο να περιγράψεις τη δουλειά της, αλλά μια κοινοτοπία που μπορεί να βοηθούσε είναι «κάτι σαν ζωάκια του Disney μέσα από μια ανεπανόρθωτη ψυχική σύγκρουση». Ή ίσως μονοκοντυλιές Art Brut με εμμονές γύρω από την ποπ-κουλτούρα. Ή νορμάλ αμερικάνικο κόμικ στριπ που μεταλλάχτηκε μέσα σε λουτρό μιας χαοτικής ενδοσκόπησης. Συχνά περιγράφει αναμνήσεις μιας παιδικής ηλικίας όπου κυριαρχεί η απουσία οποιασδήποτε επικοινωνίας. Κανείς δεν είπε ότι η παιδική ηλικία είναι μια ευτυχισμένη περίοδος, όμως μέσα από αυτά τα έργα έρχεται να αναδυθεί η σκοτεινότερη πλευρά της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Από όλους τους σημαντικούς δημιουργούς αυτής της γενιάς των Αθηναίων σχεδιαστών ζωγραφο-κόμικς των τελευταίων είκοσι ετών, κανένας ίσως δεν ενσωματώνει την εμπειρία, την αισθητική και κυρίως το χιούμορ του Σουρεαλισμού καλύτερα από τη Σταυρούλα Παπαδάκη. Όπως γράφαμε στην αρχή αυτού του κειμένου, σχεδόν όλα τα έργα της Σταυρούλας Παπαδάκη είναι αυτοπροσωπογραφίες. Ακόμη, ίσως, κι αυτά που δεν της μοιάζουν. Αποτελούν γλυκόπικρες αποτυπώσεις της Επιθυμίας, της Μοναξιάς, της Απομόνωσης και, κάποιες φορές της ροπής προς την αυτοκτονίας. Πάντα όμως με έναν λεπτεπίλεπτο χιουμοριστικό τρόπο. Αγαπητές φίλες και φίλοι δεν βλέπετε συχνά τόσο ειλικρινείς διατυπώσεις αυτές τις μέρες…
Σταυρούλα Παπαδάκη
Η Σταυρούλα Παπαδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αποφοίτησε με άριστα από την Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, όπου φοίτησε στο εργαστήριο ζωγραφικής της Ρένας Παπασπύρου (1998 – 2002). Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Τμήματος Σπουδών της Α.Σ.Κ.Τ.: Ψηφιακές Μορφές Τέχνης.
Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις (11η Biennale Ευρώπης και Μεσογείου, Anathena κλπ.), σε φεστιβάλ ταινιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό (1ο Βραβείο στην κατηγορία: Πειραματική χρήση σε ταινία ψηφιοποιημένου φιλμ/βίντεο, στο φεστιβάλ Micropolis). Συμμετείχε σε πολλά βιβλία και φανζίν στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει εκδώσει πολλά άλμπουμ κόμικς και έχει κάνει τρεις ατομικές εκθέσεις.
Ασχολείται με τη ζωγραφική, το σχέδιο, το βίντεο και τη γλυπτική, τα κόμικς.
