Στο MIR 2023 παρουσιάζω το ELECTRIC WRATH, μια 40λεπτη performance για 10 γυναίκες ερμηνεύτριες. Το έργο είναι για μένα αφενός ένα τεχνικό και δραματουργικό στοίχημα αφετέρου το άθροισμα δυο προβληματισμών, ο ένας είναι οικολογικού τύπου και ο άλλος φεμινιστικού.
Η ιστορία έχει ως εξής… Το 2020 είμαι στη Γενεύη, θέλω να γράψω ένα καινούργιο έργο, κάνω πολύ ποδήλατο και συζητάω για residency στην Chela Exacta ένα tech hub του Μπουένος Άιρες. Είναι καιρός που σκέφτομαι αν είναι δυνατόν ως καλλιτέχνης να παράγω την ενέργεια που απαιτούν τα έργα μου και να μην επιβαρύνω με αυτά το οικοσύστημα, όταν μια μέρα κοιτώντας τo δυναμό του ποδηλάτου μου λέω ας δημιουργήσω τουλάχιστον μια παράσταση που να παράγει το δικό της φως !Την επόμενη χρονιά, καλοκαίρι του 2021 περνάω κάποιους μήνες στην Αθήνα κάνοντας πρόβες ως ηθοποιός για ένα θεατρικό έργο. Το καλοκαίρι εκείνο, ενώ από τον Μάιο αργά και βασανιστικά ξεδιπλώνεται ο αισχρός φόνος της Κόραλαιν, έχουμε στην Ελλάδα μια αν όχι δυο γυναικοκτονίες τη βδομάδα ( ενδεικτικά 30/7 Αννίσα στη Δάφνη, 3/8 Μαρία στη Λάρισα, 8/8 Σταυρούλα στο Ρέθυμνο και άλλες πολλές πριν και μετά). Θυμάμαι να πηγαίνω έξαλλη στις πρόβες και ο σκηνοθέτης να μου λέει να ηρεμήσω και να κάνω τη δουλεία μου. Θυμάμαι ακόμα να μιλάω εκείνες τις μέρες με πολλές γυναίκες που δεν μπορούσαν με τίποτα να κάνουν τη δουλεία τους. Δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν, δεν μπορούσαν να αποδώσουν. Το αίσχος, η αδικία και η όλη πλαισίωση των φόνων, μας έθλιβαν και μας εξαγρίωναν συνέχεια αλλά μαζί με όλα αυτά είχαμε και τη συνεχή σαδιστική προτροπή – επιταγή – να «μην μας πιάνει υστερία». Γυρνώντας κάθε μέρα σπίτι γεμάτη δηλητήριο αναρωτιόμουν τι να το κάνω, ναι πήγαινα μποξ και κάπως ηρεμούσα, αλλά γυρνώντας κατόπιν σπίτι ήθελα να τα σπάσω πάλι όλα. Κάπως έτσι γεννήθηκε το ELECTRIC WRATH, ως ένας τρόπος να εκφράσω την οργή μου μαζί με άλλες γυναίκες και μάλιστα με τρόπο εποικοδομητικό.
Το ELECTRIC WRATH είναι ένα έργο για το πώς οι γυναίκες συγκεντρώνονται και γίνονται ορατές μαζί ως συλλογικό σώμα. Εν προκειμένω οι ερμηνεύτριες γίνονται ορατές μέσω μιας συσκευής που καθιστά δυνατή τη μετατροπή της κινητικής τους ενέργειας σε ηλεκτρική. Οι περφόρμερς φορούν περικάρπια και περικνημίδες εξοπλισμένες με επαγωγικά πηνία με LED, με την κίνηση των ερμηνευτών τα πεδία του κινούμενου μαγνήτη παράγουν ροή που «συλλαμβάνεται» από τις σπείρες του πηνίου, έτσι το ρεύμα κυκλοφορεί και φωτίζει τα LED. Δεν υπάρχει μπαταρία, καμία άλλη πηγή φωτός, κανένας ήχος, τίποτα που να απαιτεί ηλεκτρικό ρεύμα. Πέρα από το θέμα της οργής στο Electric Wrath ενυπάρχει και το θέμα της αυτάρκειας. Καταναλώνοντας μόνο ό,τι παράγουν, η ενέργεια που δαπανάται για την κίνησή τους διοχετεύεται εκ νέου ως φως.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η χορογραφία επιχειρεί να αποδώσει κινησιολογικά το θυμό με τέτοια ένταση και επαναληπτικότητα που το συλλογικό γυναικείο σώμα φτάνει σε μια έκσταση οργής. Με αυτή την έννοια, η περφόρμανς αυτή, δεν διαφέρει από μια τελετουργία. Το πέρασμα εδώ είναι από το Εγώ στο Εμείς. Άλλωστε μέχρι το τέλος οι γυναίκες αυτές έχουν κυριολεκτικά σχηματίσει ένα κίνημα! Το έργο είναι μια εμπειρία πέρα από τα λόγια για τον γυναικείο θυμό και το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί ως θετική δύναμη.
Το Electric Wrath είναι ένα έργο ριζοσπαστικό, γίνεται στο σκοτάδι, δεν χρησιμοποιεί ηχοσύστημα, μουσική, φώτα, σκηνικά, δεν χρησιμοποιεί τίποτα, είναι ένα έργο γυμνό. Οι ερμηνεύτριες είναι ο κινητήρας του έργου, είναι το θέαμα είναι και η ορχήστρα. Πρόκειται για ένα έργο στο σκοτάδι για το πως βγαίνουμε από το σκοτάδι. Επίσης είναι ένα έργο για την οργή αλλά χωρίς λόγια, γιατί θεωρώ ότι κάποια πράγματα είναι πέρα από το λόγια. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Μπουένος Άιρες (MACBA) το Νοέμβριο του 2022 και κατόπιν πάλι στο Μπουένος Άιρες στο εργαστήρι χορού MOVAQ το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Οι παραστάσεις στις 29 και 30 Νοέμβρη στο πλαίσιο του ΜIR είναι η πρώτες του έργου στην Ευρώπη. Νομίζω είναι για τη φεμινιστική και ριζοσπαστική του φύση που το έργο ενδιέφερε τη Χριστιάνα Γαλανοπούλου καλλιτεχνική διευθύντρια του MIR, με την οποία κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για αυτή την παραγωγή εδώ και πολλούς μήνες.
Mαζί σημαίνει ορατές.
***
Το “Electric Wrath” παρουσιάζεται στο MIR festival στις 29 & 30 Νοέμβρη, 20:00 και 22:00, στο χώρο M54, Μενάνδρου 54, Ομόνοια. Είσοδος ελεύθερη, με κράτηση θέσεων.
