Την ίδια την Όπυ Ζούνη (1941-2008), την ενδιέφερε η «Ψυχανάλυση των σχημάτων», ανασύροντας σχηματισμούς και μοτίβα από τον υλικό κόσμο στον πνευματικό. Άραγε, η Θεωρία Σχημάτων του Τζέφρι Γιανγκ, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ερμηνευτικό εργαλείο του έργου της;

Ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα μέσα από το μεγαλείο της Όπυς Ζούνη να αναπαράγει τα δικά του «Πρώιμα Δυσλειτουργικά Σχήματα», την στιγμή που τα ίδια αυτά σχήματα θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται, εμπλουτίζονται και επεκτείνονται μέσα στον χώρο και τον χρόνο.

«Όταν η τέχνη αρχίζει να κωδικοποιείται, να επαναλαμβάνεται, χάνει όλο τον αυθορμητισμό της, δεν μπορεί να ενταχθεί εύκολα στους νόμους της αυστηρής γεωμετρίας. Είναι η συνεχής σύγκρουση μεταξύ λόγου λογικής και διαίσθησης συναισθήματος. Η καλλιτεχνική μου έκφραση ολοκληρώνεται με την ελεύθερη και μεθοδική αντιμετώπιση της δουλειάς. Δουλεύω με τις συμπτώσεις, την τύχη, στοιχεία που δίνουν νέα ώθηση στη φαντασία μου να λειτουργήσει και να οδηγηθεί σε νέες μορφές έκφρασης, σε νέες ιδέες. Έτσι δέχομαι το τυχαίο, αλλά και το καθοδηγώ συγχρόνως.

Στη φύση οι διαστρωματώσεις, οι συμμετρίες διαμορφώνονται, αλλάζουν και συσσωρεύονται με ακανόνιστο τρόπο και ρυθμό. Ο ρυθμός δημιουργεί μοιραίως επαναλήψεις. Οι επαναλήψεις δημιουργούν συμμετρίες. Αυτή τη διαδικασία σκέφτομαι ότι ακολουθεί και ο ερευνητής καλλιτέχνης. Έτσι κι εγώ ανακαλύπτω, υποστηρίζω επαναλήψεις μέσα από σχέδια και στη συνέχεια μέσα από το χρώμα. Το χρώμα μπορεί να τονίσει μια συμμετρία στο σχέδιο ή μπορεί να τη διαλύσει, να την εξαφανίσει. Δουλεύω συχνά διαφορετικά χρώματα, αλλά στον ίδιο τόνο, επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο μια ισορροπία και μια υποστήριξη του σχεδίου.»

-Όπυ Ζούνη

«Τίποτα δεν είναι πιο συγκεκριμένο και πραγματικό από μια γραμμή, ένα χρώμα, ένα επίπεδο. Αυτή είναι η συγκεκριμένη τέχνη.»

-Τέο φαν Ντέσμπουργκ, Art Concret 1930

Κεντρική φωτογραφία θέματος: Όπυ Ζούνη, «Σκακιέρα – Φύση», 2002, Ακρυλικό σε καμβά, 160 x 160 εκ. Λεπτομέρεια του έργου.