Η Ανατολή
15 & 16 Ιουλίου • Αρχαιολογικός χώρος Μυκηναϊκής Ακρόπολης Τίρυνθας
Η Ανατολή της Έλλης Παπαδημητρίου είναι μια θεατρική σύνθεση σε ποιητικό λόγο, που εξιστορεί τη Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή του 1918-1922: νίκες και πανωλεθρίες, αιτίες και συνέπειες. Στο επίκεντρο βρίσκεται πάντα ο άνθρωπος και τα πάθη του. Το θανατικό κι ο ξεριζωμός, η θέληση για ζωή κι ο αγώνας, των γυναικών κυρίως, να στεριώσουν στην καινούρια πατρίδα, ο πόνος πλάι πλάι με την πίστη στη ζωή.
Οι πρόσφυγες που μπόλιασαν την Ελλάδα με τον πολιτισμό τους.
Η Έλλη Παπαδημητρίου, γνωστή από τον Κοινό Λόγο, που πρωτοανέβηκε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου το 1997, ασχολήθηκε πολλές δεκαετίες με την Ανατολή, η οποία και παρουσιάζεται για πρώτη φορά σκηνοθετημένη, τιμώντας τη συγγραφέα που συνέδεσε τη ζωή και το έργο της με τη μοίρα της Μικράς Ασίας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Μουσική: Φώτης Σιώτας
Επιμέλεια σκηνικού χώρου, κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Επιμέλεια κίνησης: Σοφία Πάσχου
Φωτισμοί: Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Επιστημονική σύμβουλος: Ιωάννα Πετροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγελική Τόμπρου
Μουσικός επί σκηνής: Tάσος Μισυρλής
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μανώλης Μαυροματάκης, Ελένη Ουζουνίδου, Μιχάλης Τιτόπουλος, Αποστόλης Ψυχράμης, Δημήτρης Καπουράνης
ΑΜΚΕ: ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Οι παστρικές
21 & 22 Ιουλίου • Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης
Πρόκειται για μια παράσταση που συνδυάζει αποσπάσματα από τις Ικέτιδες του Αισχύλου, ιστορικά στοιχεία, μαρτυρίες, παραδοσιακά ακούσματα αλλά και πρωτότυπα κείμενα και τραγούδια, προκειμένου να φωτίσει το έπος της μετεγκατάστασης των νεαρών γυναικών που αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των προσφυγικού πληθυσμού.
Οι νεαρές χήρες, ανύπαντρες και ορφανές Μικρασιάτισσες, στην προσπάθειά τους να διεκδικήσουν την επαγγελματική αλλά και προσωπική «αποκατάστασή» τους στην πατριαρχική Ελλάδα του ’22, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από άντρες αλλά και ρατσισμού από Ελλαδίτισσες που τις βλέπουν ως αντίζηλες.
Τις αποκαλούν «παστρικές», όχι για να παινέψουν την αγάπη τους για τον καλλωπισμό και την καθαριότητα: εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα οι μόνες που –λόγω επαγγέλματος– πλένονταν συχνά ήταν οι πόρνες. Οι «τίμιες» γυναίκες δεν είχαν ανάγκη να «ξεπλυθούν» από καμιά «ντροπή»…
Συντελεστές
Κείμενο, σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά, κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη
Μουσική σύνθεση, μουσική επιμέλεια: Αυγερινή Γάτση
Χορογραφία: Χριστίνα Σουγιουλτζή
Σκηνικά, φωτιστική εγκατάσταση: Στέλλα Κάλτσου
Ερμηνεύουν: Αυγερινή Γάτση, Κατερίνα Λυπηρίδου, Μαριλένα Μόσχου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Αμαλία Τσεκούρα
Συμμετέχουν δύο μουσικοί
ΑΜΚΕ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΕΠΕ (Θέατρο Τέχνης)
Ο γιατρός Ινεότης
25 & 26 Ιουλίου • Αρχαιολογικός χώρος Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δεσκάτη
Με αφορμή τη Μικρασιατική Καταστροφή, η παράσταση ασχολείται με το αινιγματικό κείμενο του Γιώργου Χειμωνά «Ο γιατρός Ινεότης».
Η περιπλάνηση και η Ιστορία των μαζών, η Ιστορία του γένους, το γένος των ανθρώπων και το τέλος τους για να αναγεννηθεί μοιραία το καινούριο, είναι η ουσία της Μικρασιατικής Καταστροφής και ο κοινός τόπος με το κείμενο του Γιώργου Χειμωνά. Ο Χειμωνάς γράφει αφηγήσεις που διακόπτονται όπως τα όνειρα και το ονειρικό στοιχείο της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Δεσκάτης Γρεβενών είναι το ταρκοφσκικό σκηνικό που ταιριάζει στην ποιητική γραφή του κειμένου.
Η μη ρεαλιστική εκφορά του λόγου, η εικόνα, η μουσική, καθώς και το τραγούδι, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την παράσταση.
Συντελεστές
Κείμενο: Γιώργος Χειμωνάς
Σύλληψη, δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία: Κώστας Κουτσολέλος, Δώρα Στυλιανέση
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Διαμόρφωση σκηνικού χώρου, κοστούμια: Ελένη Στρούλια
Ηχητική εγκατάσταση: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Ερμηνεύουν: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Κώστας Κουτσολέλος, Δώρα Στυλιανέση
ΑΜΚΕ: ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΣΚΗΣΗ
Το μαύρο ταξίδι
29 & 30 Ιουλίου • Αρχαίο Θέατρο Αίγειρας
Το Μαύρο ταξίδι είναι η αληθινή μαρτυρία ενός νεαρού Έλληνα που στρατολογήθηκε για να συμμετάσχει στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Η bijoux de kant μιλά για τις ζωτικές ανάγκες, την πείνα, τη δίψα αλλά και για τη σκληρότητα που φυτεύει ο πόλεμος στις ψυχές όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Μιλά για τον διωγμό, την προσφυγιά και τη νέα πολιτισμική ταυτότητα του ελλαδικού χώρου. Σε ένα πεδίο μνήμης, σε ένα τοπίο θραυσμάτων, ένας άγνωστος στρατιώτης του Μηχανικού Τάγματος περιγράφει γλαφυρά την πληγή του ξεριζωμού και ξαναγράφει την ιστορία.
Συντροφιά του ένας Άγγελος, ο νεαρός εαυτός του αλλά και οι ανατολίτικοι ήχοι της Μικρασίας από μια κόρη των Αθηνών που τραγουδά στους σμυρναίικους ρυθμούς μιας πολιτισμικά νέας Ελλάδας.
Συντελεστές
Κείμενο: άγνωστος / αληθινή μαρτυρία
Σύλληψη, σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Επεξεργασία κειμένου: Ασημένια Ευθυμίου
Σκηνικά, κοστούμια: bijoux de kant
Ζωγραφική: Μαρία Καράμπελα
Ερμηνεύουν: Θανάσης Δόβρης, Βασίλης Μηλιώνης και η μουσικός Θεοδώρα Αθανασίου
Θερμές ευχαριστίες για την ανασκαφή του κειμένου στον δημοσιογράφο Χρήστο Παρίδη.
ΑΜΚΕ: ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ – BIJOUX DE KANT
Το σπίτι
30 & 31 Ιουλίου • Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου
Συνεχίζοντας την έρευνά της στις διαγενεακές συμμετοχικές αφηγήσεις, η δημιουργική ομάδα του ΕΦΑΜΙΛΛΟΝ επικεντρώνεται στη Μικρασιατική Καταστροφή και την ιστορία δύο τόπων που συνδέθηκαν άμεσα με τους πρόσφυγες του 1922. Η Νίκαια, και το νησί της Χίου, ένας από τους βασικότερους πρώτους σταθμούς των εκδιωγμένων.
Βασική δραματουργική αφετηρία αποτελεί η έννοια του οίκου, τόσο ως υλική έκφραση της εδαφικοποίησης των σχέσεων στον χώρο όσο και ως νοητική κατασκευή. Στη σκηνή, λοιπόν, τοποθετείται ένα σπίτι, σκηνικός δείκτης κάθε χαμένης οικίας των προσφύγων και ταυτόχρονα κάθε πρώτης απόπειρας να δημιουργήσουν νέα στέγη.
Η δραματουργία αντλεί μαρτυρίες και αρχειακό υλικό από τις ενώσεις των προσφύγων, σε διάλογο με τις μελωδίες των μαθητών του Μουσικού Σχολείου Χίου, σε μια σκηνική μείξη θεάτρου και μουσικής, που γίνεται η γέφυρα ανάμεσα στους δύο τόπους και στις δύο εποχές.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπαμπίλης
Δραματουργία: Δημήτρης Μπαμπίλης, Γεωργία Κανελλοπούλου
Συνεργάτης έρευνας: Δήμητρα Λούπη
Σκηνικά, κοστούμια: Δάφνη Αηδόνη
Επιστημονικός σύμβουλος: Βασίλης Λεμονής
Φωτισμοί: Ελένη Χούμου
Ερμηνεύουν: Θανάσης Κριτσάκης, Ειρήνη Κυριακού και μαθητές του Μουσικού Λυκείου Χίου
ΑΜΚΕ: ΕΦΑΜΙΛΛΟΝ
Σκηνή 22
3 & 4 Αυγούστου • Αρχαίο Θέατρο Δημητριάδος
Οι συντελεστές της παράστασης προσεγγίζουν τα θέματα της Μικρασιατικής Καταστροφής μέσα από ποιήματα Μικρασιατών ποιητών, οι στίχοι των οποίων χαρακτηρίζονται από έντονη θρηνητική διάθεση, ανάλογη της τραγικότητας των γεγονότων του 1922.
Το συλλογικό τραύμα της απώλειας του «Παραδείσου» αντηχεί μέσα στα ποιήματα των προσφύγων-ποιητών, αποτελώντας σύνδεση με τις αντίστοιχες σημερινές καταστάσεις αλλά και ευρύτερα με τον θρήνο για την απώλεια ανθρώπων, τόπων, εστιών, σχέσεων και ελευθεριών. Η παράσταση στοχεύει στο να δημιουργήσει ένα ασφαλές πλαίσιο για μια διαφορετική θρηνητική τελετή αλλά και έναν ανοιχτό χώρο στοχασμού πάνω στα θέματα της απώλειας και της προσφυγιάς.
Εστιάζοντας λιγότερο στη λεπτομερή αφήγηση των γεγονότων της Καταστροφής και περισσότερο στη συναισθηματική τους πρόσληψη και στη συμβολική τους απεικόνιση, γύρω από τη Σκηνή 22 αναπτύσσεται ένα τελετουργικό δρώμενο άρσης του πένθους και ύμνου της ειρήνης και της ζωής.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία, δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Τσιάμης
Χορογραφία: Ελένη Χατζηγεωργίου
Σκηνικά, κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Σχεδιασμός φωτισμών: Σοφία Αδαμοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Αληχοντζώτη
Μουσική, μουσικός επί σκηνής: Μανώλης Χριστοδούλου
Ερμηνεύουν: Kλεοπάτρα Μάρκου, Ελένη Χατζηγεωργίου
ΑΜΚΕ: ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ «PER-THEATER-FORMANCE»
Μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 στην Κεφαλονιά και στην Ιθάκη
5 & 6 Αυγούστου • Κάστρο Αγίου Γεωργίου, Αργοστόλι
Σε μια σκηνή-αρχαιολογικό χώρο, πέντε Κεφαλονίτες καλλιτέχνες που ζουν και δημιουργούν στο 2022 ζωντανεύουν αφηγήσεις από τις μέρες του 1922, σιγοτραγουδούν μελωδίες, ψάχνουν τον μίτο που τους συνδέει με τους προγόνους τους, που είτε γεννήθηκαν στην Κεφαλονιά ή στην Ιθάκη είτε βρέθηκαν εκεί κυνηγημένοι, ορφανοί και φοβισμένοι. Συνεργάζονται μαζί τους ένας Βρετανός σχεδιαστής φωτισμών, μια ξενιτεμένη Κεφαλονίτισσα σκηνογράφος και ένας σκηνοθέτης που έχει ρίζες στην Καππαδοκία.
Στην παράσταση παρουσιάζεται αρχειακό υλικό από την υποδοχή των 7.000 προσφύγων και από την ενσωμάτωση όσων, τελικά, παρέμειναν στα δυο νησιά.
Χωρίς θλίψη, αλλά με τη διάθεση να μεταδώσουμε το κλίμα της εποχής και μαζί να επανακαθορίσουμε την έννοια του «πρόσφυγα». Γιατί η Προσφυγιά δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός στην παγκόσμια ιστορία.
Συντελεστές
Σύνθεση κειμένου, σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης
Σκηνογραφική επιμέλεια, κοστούμια: Λουκία Μινέτου
Βοηθός σκηνογράφου, ενδυματολόγου: Σοφία Τάμπλερ
Μουσική: Κώστας Χαριτάτος
Σχεδιασμός φωτισμών: Πήτερ Μάμφορντ
Αρχειακή έρευνα: Στάμω Στεργιώτου
Μουσικός: Γιάννης Δάφνος
Ηθοποιοί: Μαρία Τσιμά, Αμαλία Αρσένη, Κυριάκος Μαρκάτος
ΑΜΚΕ: ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΙΓΜΗ
Πάροδος
5 & 6 Αυγούστου • Αρχαίο Θέατρο Απτέρας
Η Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ, με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, επιστρέφει στην ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών μέσα από την εμβληματική «Πάροδο» του Κοσμά Πολίτη, κεφάλαιο που παρεμβάλλεται στη μέση του μυθιστορήματός του Στου Χατζηφράγκου και μας «εισάγει» στη μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε ο ελληνισμός από γενέσεως ελληνικού κράτους.
Η λογοτεχνική αξία του είναι απαράμιλλη, καθώς καταφέρνει να λειτουργήσει στη φαντασία μας τόσο μεταφορικά σε σχέση με την αξία και την ομορφιά ενός τόπου όσο και κυριολεκτικά, μεταφέροντάς μας στο επίκεντρο της τραγωδίας που εκτυλίχθηκε τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου του ’22 στην παραλία της Σμύρνης.
Η θεατρική παραγωγή συνδυάζεται με την πρωτότυπη μουσική του πιανίστα-συνθέτη Δημήτρη Ντρουμπογιάννη, η οποία και θα εκτελείται ζωντανά επί σκηνής από τρεις μουσικούς.
Συντελεστές
Κείμενο: Κοσμάς Πολίτης
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Βιρβιδάκης
Πρωτότυπη μουσική: Δημήτρης Ντρουμπογιάννης
Συνθέσεις ήχων: Δημήτρης Ιατρόπουλος
Εικαστική παρέμβαση: Γιάννης Μαρκαντωνάκης
Φωτισμοί: Μικαέλα Παπά
Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Ναξάκης
Ηθοποιός: Γιώργος Ραϊλάκης
Μουσικοί
Πιάνο: Δημήτρης Ντρουμπογιάννης
Ακορντεόν: Μπέλα Λιονάκη
Λάφτα, κιθάρες: Παναγιώτης-Χρήστος Τσόπελας
ΑΜΚΕ: ΜΝΗΜΗ Εταιρεία Θεάτρου
Περιοδεύων θίασος – Μια σκοτεινή κωμωδία
6 & 7 Αυγούστου • Ξενοκράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσολογγίου
Τον Σεπτέμβρη του 1922, ένας Αμερικανός πολίτης ναυλώνει το πλοίο Mimosa που θα μεταφέρει δύο χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας στον Πειραιά. Ανάμεσα στους ξεριζωμένους επιβάτες ταξιδεύει και ένας τριμελής θίασος. Ένα αλλόκοτο βαριετέ ζωντανεύει στο κατάστρωμα του Mimosa.
Οι τρεις θεατρίνοι σκέφτονται δυνατά, παίζουν μουσική, χορεύουν, τραγουδούν, αφηγούνται, ακροβατώντας πάνω στη λεπτή γραμμή όπου τα όρια του τραγικού και του κωμικού διαπλέκονται. Καταμεσής στο πέλαγος, μας παρασύρουν στη δίνη της ανθρώπινης ψυχής, στην προσπάθειά της να επιζήσει, να ριζώσει, να εξομολογηθεί, να ξαναβρεί το χαμόγελο, να πιστέψει ξανά.
Η μυθοπλασία συναντά το ντοκουμέντο σε αυτή τη σκοτεινή κωμωδία πάνω στις πολλαπλές περιπέτειες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αντλώντας υλικό από τα βαθιά αδιέξοδα του Εθνικού Διχασμού, η παράσταση ανασυνθέτει, σε ένα μυθοπλαστικό πλαίσιο, ήρωες της εποχής που αγωνίστηκαν για το αβέβαιο αύριο της ενσωμάτωσης.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία, πρωτότυπο κείμενο, κίνηση: Ελεάνα Γεωργούλη
Μουσική σύνθεση: Θάνος Κοσμίδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Σωτηρόπουλος
Σκηνική εγκατάσταση, κοστούμια: Γιώργος Τρικαλιώτης
Βίντεο: Αλέξης Ζαφειράκης
Ερμηνεύουν: Γεράσιμος Γεννατάς, Μαρία Φλωράτου, Γιάννης Ασκάρογλου
ΑΜΚΕ: ΑΝΟΙΓΜΑ
Κοινός τόπος – Αυτοί που έφυγαν, αυτοί που ήρθαν
7 & 8 Αυγούστου • Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου
Πώς μοιάζουνε οι άνθρωποι! Άμα τους αφήνουμε ελεύθερους αμέσως ενώνονται, αγαπιούνται.
Γλώσσα. Μια γέφυρα που φτάνει στην καρδιά του συνομιλητή και δημιουργεί δεσμό και δέσμευση μαζί… Ε, και το φαΐ! Τρεις γενιές. Μικρασιάτες και Τουρκοκρητικοί συναντιούνται σε έναν κοινό τόπο, το τραπέζι. Μαγειρεύουν. Νοσταλγούν.
Νοσταλγία είναι πράμα παλιό που θυμάσαι. Ιστορία είναι πράμα παλιό που δε θυμάσαι. Με βγάλανε οι γονείς Οζλέμ, θα πει «νοσταλγία», για την πατρίδα που νοσταλγούν και Πελαγία για το πέλαγο που μας ενώνει…
Τι είναι πρόσφυγας; Ταυτότητα; Πατρίδα; Ποιος ο κοινός τόπος; Μες στην πολυπλοκότητα πολιτικών αποφάσεων μπορούν να ακουστούν τέτοιοι ψίθυροι;
Ένα έργο βασισμένο στις μνήμες μας και στις αφηγήσεις που κατέγραψε η Μαρία Τσιριμονάκη στο βιβλίο της Αυτοί που έφυγαν, αυτοί που ήρθαν.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία, διασκευή κειμένων: Κατερίνα Δαμβόγλου (Fly Theatre)
Σκηνοθετική επιμέλεια: Αλέξανδρος Μιχαήλ
Σκηνικά, κοστούμια: Μαρία Καβαλιώτη, ΝατάσαΣταματάρη
Σχεδιασμός ήχου και φωτισμού: Ρόμπιν Μπηρ (Fly Theatre)
Επί σκηνής: Κατερίνα Δαμβόγλου, Βασιλική Βλάχου, Πελαγία Οζλέμ Τσέγκα
ΑΜΚΕ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΜΒΟΓΛΟΥ
Limen – Μια μουσική performance για τη μνήμη του μέλλοντος
7 & 8 Αυγούστου • Θαλάσσιο Φρούριο Ενετικού Λιμένος Ηρακλείου (Κούλες)
Η Μικρασιατική Καταστροφή και οι πληθυσμιακές ανταλλαγές που την ακολούθησαν οδήγησαν σε μια πολιτισμική ώσμωση που άλλαξε τη ζωή και την ιστορία των κατοίκων της Κρήτης.
Η παράσταση αφορμάται από εικόνες άφιξης και υποδοχής, αποχωρισμού και εγκατάλειψης σε αυτό το κομβικό σημείο ενός λιμανιού. Τα λιμάνια, σημεία μεταιχμιακά για ανθρώπους σε αναζήτηση καταφυγίου, ορμητηρίου, διαφυγής, ταυτότητας, πατρίδας.
Πρόσφυγες του τότε και πρόσφυγες του τώρα, απόγονοι προσφύγων και ντόπιοι που τους υποδέχτηκαν, έγγραφα, δημοσιεύσεις, λογοτεχνικά αποσπάσματα, ποιήματα, τραγούδια, μαρτυρίες έρχονται στο φως για να αφηγηθούν στους θεατές μια ιστορία που εμπλέκει λαούς και πολιτισμούς μέχρι σήμερα. Ένας σύγχρονος Χορός ανθρώπων επί σκηνής «παγιδεύεται» ανάμεσα στη μυθοπλασία και την πραγματικότητα σε μια πορεία εξερεύνησης που ακολουθεί τα ίχνη της κοινής αεικίνητης ανθρώπινης εμπειρίας.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία, δραματουργία, έρευνα: Ρία Μεντηλίδου
Διαμόρφωση σκηνικού χώρου, σχεδιασμός φωτισμού: Ελένη Χούμου
Ενορχήστρωση, μουσική επιμέλεια: Μανόλης Μανουσάκης
Φωνητική διδασκαλία: Μαρία Κώτη
Εικονογράφηση, σχεδιασμός προωθητικού υλικού: Ευτυχία Τσουκαλά
Φωτογραφίες: Στέλιος Παπαρδέλας
Βοηθός σκηνοθέτριας, παραγωγής: Στέλλα Κουφάκη
Ηθοποιοί: Αλίκη Ατσαλάκη, Θοδωρής Θεοδωρίδης, Ίριδα Μπάμη, Ευτυχία Τσουκαλά, Χρυσούλα Φλαμπούτογλου, Χορός «ειδικών»
Μουσικοί επί σκηνής:
Λαούτο κρητικό, λαούτο στεριανό, τραγούδι: Μανόλης Μανουσάκης
Κιθάρα, μπουζούκι, τραγούδι: Δημήτρης Παππάς
Λύρα κρητική, λυράκι, λαούτο κρητικό, τραγούδι: Σταύρος Μαραγκουδάκης
ΑΜΚΕ: BEHOLD
«Θα γίνει Ανταλλαγή»
8 & 9 Αυγούστου • Αρχαία Ολυμπία, Γυμνάσιο
Αναδυόμενες από τον ζόφο της ιστορίας, λάμνοντας στον χρόνο γυναίκες διαφορετικής ηλικίας και καταγωγής συναντιούνται εδώ και τώρα. Ολυμπία! Καλοκαίρι του 2022!
Διαλογικά «επεισόδια» δραματοποιούν τη φρίκη του πολέμου, την Ανταλλαγή των πληθυσμών, την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας. Μονόλογοι διηγούνται αθροιστικά, με επική κανονικότητα, την ίδια σχεδόν επαναληπτική ιστορία. Οι περφόρμερ, ανώνυμα μέλη όλοι τους ενός τραγικού χορού, που θα ενώσουν τις φωνές τους στα εμβόλιμα τραγούδια, τους κομμούς και τις μονωδίες, αναδεικνύουν τη θεατρικότητα της «μαρτυρικής» αφήγησης προκαλώντας τη συγκινησιακή διέγερση του θεατή που αντικρίζει κατάματα τη βία της Ιστορίας.
Η προσφυγική αφήγηση αποδομείται και ενσωματώνεται σε ένα ιστορικό δράμα δωματίου που άλλοτε μοιάζει με αρχαία τραγωδία και άλλοτε με μουσικό Ρέκβιεμ.
Συντελεστές
Έρευνα, δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη
Μουσική σύνθεση: Νίκη Καραγεώργου, Μαρία Κουρμούλη
Διεύθυνση παραγωγής: Αλέξανδρος Νταβρής
Ηθοποιοί, περφόρμερ: Δήμητρα Χατούπη, Φιλαρέτη Κομνηνού, Κοσμάς Φοντούκης, Νάντια Μουρούζη, Ειρήνη Καραγιάννη, Ευανθία Κουρμούλη, Ρούλα Πατεράκη
Τραγούδι: Μαρία Κουρμούλη, Ειρήνη Καραγιάννη
ΑΜΚΕ: The Greyblue Gap και ΜεταΘέατρο
Ξένος
10 & 11 Αυγούστου • Αρχαιολογικός χώρος Γόρτυνας
Σμύρνη – Μόρια, εκατό χρόνια εξέλιξης. Η φιλοξενία στην αρχαία Ελλάδα ήταν μια ιερή υποχρέωση και ένα δικαίωμα χωρίς όρους. Από τότε έως σήμερα, το φαινόμενο της αναγκαστικής μαζικής μετακίνησης των πληθυσμών δεν είναι πρωτόγνωρο. Ωστόσο, στα νεότερα χρόνια είναι πρωτόγνωρα σκληρός ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε αυτό το φαινόμενο.
Τι άλλαξε από την αρχαία Ελλάδα έως σήμερα; Τι βίωσαν οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας ερχόμενοι στην Ελλάδα και πως αντεπεξήλθαν; Πώς τους υποδέχτηκαν οι γηγενείς; Πώς τους αντιμετώπισε το τότε ελληνικό κράτος; Και από την άλλη, πώς αντιμετωπίζονται σήμερα οι πρόσφυγες από την ελληνική κυβέρνηση και τους Έλληνες πολίτες;
Μια «ηλεκτροδυναμική» μουσική αφηγηματική θεατρική περφόρμανς από την ομάδα Scarmi, εμπνευσμένη από μαρτυρίες προσφύγων του τότε και του σήμερα, σε συνδυασμό με αρχαία κείμενα, λογοτεχνικά κείμενα, ποίηση, ηχητικά ντοκουμέντα, σωματικότητα και ζωντανή μουσική.
Συντελεστές
Σύλληψη, ερμηνεία, σκηνοθεσία: Ελεάννα Αποστολάκη
Σύνθεση, εκτέλεση μουσικής: Μιχάλης Φλουρής
Εκτέλεση μουσικής: Χριστόφορος Πιτσιδήμος
Σχεδιασμός ήχου: Κωνσταντίνος Γεωργιάδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Άρης Τσάμης
Επιμέλεια κίνησης: Νεφέλη Κτιστάκη
Επιμέλεια κοστουμιών: Ουρανία Σκορδαλού
Βίντεο, φωτογράφηση, σχεδιασμός αφίσας: Obscura Lab
ΑΜΚΕ: ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ
Οι βάρδιες των πουλιών
17 & 18 Αυγούστου • Κάστρο Χίου
Μια παράσταση βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη (εκδ. Εστία) και σε ένα οδοιπορικό εικόνων και ήχων από τον τόπο του ξεριζωμού και της νέας πατρίδας. Ένα ναυάγιο ανάμεσα σε Χίο και Τσεσμέ είναι η αφορμή για να ξεδιπλωθεί μια πολυπρισματική ιστορία εμνευσμένη από ιστορικές οικογενειακές αφηγήσεις, που επιχειρεί βαθιά ενδοσκόπηση στη μνήμη και τη φθαρτότητα.
Ο ναυαγισμένος Ανέστης πασχίζει να βάλει το παρελθόν του σε τάξη και να αποφασίσει για το παρόν του. Τα ταχυδρομικά περιστέρια του, ως φορείς μνήμης, μαθημένα να επιστρέφουν πάντα στην «πατρίδα» τους, αψηφούν τα σύνορα και γίνονται συνδετικοί κρίκοι του παρελθόντος και του παρόντος. Εικόνες και ήχοι από τη διαδρομή Σμύρνη – Χίο, φωτίζουν το πολυδαίδαλο ταξίδι της μνήμης.
Γενιές περιστεριών και γενιές ανθρώπων σε παράλληλες πορείες που τις καθορίζει η Ιστορία ή η σύμπτωση και τους αλλάζει τη φορά.
Συντελεστές
Κείμενο: Γιάννης Μακριδάκης
Σκηνοθεσία, σχεδιασμός ήχου: Σταύρος Γιαννουλάδης
Δραματουργία, βοηθός σκηνοθέτη: Νεφέλη Μαϊστράλη
Κοστούμια: Μάρθα Φωκά
Video design: Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Κινησιολογία: Πάνος Τοψίδης
Ερμηνεύουν: Θανάσης Ζερίτης, Χάρης Κρεμμύδας, Αριστέα Σταφυλαράκη
ΑΜΚΕ: 4 FRONTAL
Ελευθερία εις θάνατον
19 & 20 Αυγούστου • Επταπύργιο Θεσσαλονίκης
Στις 15 Νοεμβρίου 1922 οι Δ. Γούναρης, Ν. Στράτος, Π. Πρωτοπαπαδάκης, Ν. Θεοτόκης, Γ. Μπαλτατζής και Γ. Χατζηανέστης καταδικάστηκαν σε θάνατο για εσχάτη προδοσία, ως οι κύριοι υπαίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής και εκτελέστηκαν στο Γουδί. Το πρωί της ίδιας μέρας, ο Πρόεδρος του Έκτακτου Στρατοδικείου Αλ. Οθωναίος διαβάζει την ετυμηγορία και αποχωρεί χωρίς να πει «λύεται η συνεδρίασις». Η δίκη των έξι τυπικά δεν λύθηκε ποτέ.
Το Ελευθερία εις θάνατον είναι η δίκη και η παράσταση των γεγονότων που ακολούθησαν την ετυμηγορία και όλων όσων βιαστικά αποσιωπήθηκαν «διά να πεισθή η κοινή γνώμη ότι οι νόμιμοι τύποι ετηρήθησαν».
Στην εποχή μας άραγε, πόσα και τι μορφής δικαστήρια στήνονται «για να πεισθεί η κοινή γνώμη»; Πόσα πραγματικά γεγονότα μεταμφιέζονται σε φανταστικά και αντίστροφα; Και ο καθένας από μας πώς αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει τον κόσμο που τον περιβάλλει;
Συντελεστές
Σύλληψη ιδέας, σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
Μελέτη σκηνικού χώρου, κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Μουσική, σχεδιασμός ήχου: Γρηγόρης Ελευθερίου
Φωτισμοί: Ισμήνη Σταρίδα
Συνεργάτιδα σκηνοθέτρια: Τέρψη Κονταργύρη
Επιστημονικός συνεργάτης: Μάνος Λαμπράκης
Ερμηνεύουν: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, Μαρία Μαμούρη, Ηρώ Σοφία Σμυρνιούδη, Άννα Μαρία Παπαϊωάννου
ΑΜΚΕ: Θέρος – Εταιρεία Θεάτρου
Τ’ απολύτως απαραίτητα
20 & 21 Αυγούστου • Αρχαία Μεσσήνη
Με αφετηρία τις αφηγήσεις που έχουν διασωθεί από τη Μικρασιατική Καταστροφή και σε συνδυασμό με τον πλούτο που συναντάται σήμερα στα ήθη, στα έθιμα, στις μουσικές παραδόσεις και στη διατροφή, η παράσταση καλείται να απαντήσει σε ερωτήματα όπως: Τι καταφέρνει να σώσει κάποιος από μια πόλη που καίγεται; Τ’ απολύτως απαραίτητα.
Συνδυάζοντας το Θέατρο και τη Μουσική, πραγματοποιείται μια προσπάθεια να φωτιστούν η σημαντικότητα και η χρησιμότητα των άυλων και των υλικών αγαθών που έφεραν οι πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Το Θέατρο της Έρευνας συναντά την Τέχνη της Μυθοπλασίας και θέτει νέα ερωτήματα: Εάν ερχόμασταν αντιμέτωποι με μια τέτοια καταστροφή, τι θα παίρναμε μαζί μας; Ποια είναι τ’ απολύτως απαραίτητα για τον σύγχρονο άνθρωπο; Τελικά ο αληθινός πλούτος πού κατοικεί; Μήπως κατοικεί μέσα μας;
Συντελεστές
Ιδέα, κείµενο, παρουσίαση: Λυδία Βύρλα, Πέτρος Μάλαµας
Σκηνικός χώρος, κοστούµια: Άγγελος Μέντης
Σχεδιασµός φωτισµών: Περικλής Μαθιέλλης
Σχεδιασµός ήχου: Γιάννης Παξεβάνης
ΑΜΚΕ: Κ.Α.ΝΕ. – Κοινωνική Ανάπτυξη Νέων
Το Αϊβαλί η πατρίδα μου
20 & 21 Αυγούστου • Αρχαιολογικό Μουσείο Ισθμίας
Το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου είναι μια συλλογή διηγημάτων που δημοσιεύτηκε το 1962 και αποτελεί μια νοσταλγική αναφορά του συγγραφέα στον χρόνο και τον χώρο των παιδικών του χρόνων, το Αϊβαλί της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα, της μικρής πολιτείας που είναι κρυμμένη μες στα μπουγάζια και τις ακρογιαλιές της Ανατολής.
Διυλίζοντας τα κείμενα αυτά, επιλέγονται τα σημεία που συνομιλούν πυρηνικά με τις φυγές του προηγούμενου αιώνα και ταυτόχρονα με την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση τού σήμερα. Αναζητείται η γλώσσα του Κόντογλου και ο δρόμος προς μια βαθύτερη κατανόηση και μια πιο ενεργή συμμετοχή στα «παράξενα ρέματα» που δημιουργούνται μεταξύ των ανθρώπων.
Το Αϊβαλί η πατρίδα μου είναι μια παράσταση τεσσάρων δημιουργών-ερμηνευτών οι οποίοι, μέσα από τις ιστορίες διάφορων πρωταγωνιστών μιας υπέροχης συλλογής διηγημάτων, εμφανίζουν αυτούς τους χαρακτήρες βάζοντάς τους σε κοινό τόπο και χρόνο, συνθέτοντας μια παράξενη, κοινή ιστορία.
Συντελεστές
Κείμενο: Φώτης Κόντογλου
Σκηνοθεσία, μουσική σύνθεση: Τώνια Ράλλη
Δραματουργία: Γιώργος Σίμωνας
Κίνηση: Κική Μπάκα
Ηθοποιοί: Κική Μπάκα, Γιώργος Σίμωνας, Τώνια Ράλλη
ΑΜΚΕ: Νοσταλγία – Εργαστήρι Καλλιτεχνικής Δημιουργίας
Νίκη
25 & 26 Αυγούστου • Αρχαίο Θέατρο Δημητριάδος
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή πολλοί πρόσφυγες έφθασαν και στην πόλη του Βόλου. Το 1923 ξεκίνησε η δημιουργία του προσφυγικού συνοικισμού για τη στέγαση των προσφύγων. Οι περισσότεροι πρόσφυγες δούλευαν στα εργοστάσια καπνού, ενώ παράλληλα άρχισαν να ιδρύουν συλλόγους και σωματεία. Μεταξύ αυτών ήταν και ο αθλητικός σύλλογος Νίκης, από τον οποίο ιδρύθηκε η ποδοσφαιρική ομάδα Νίκη Βόλου.
Το 1937 κάνει την εμφάνισή του στο ποδοσφαιρικό τοπίο ο Ολυμπιακός Βόλου, που αποτελείται κυρίως από ντόπιους παίκτες και ο οποίος θα γίνει ο κύριος αντίπαλος της Νίκης. Στους αγώνες μεταξύ των δύο ομάδων εκφράζονταν βαθύτεροι κοινωνικοί, οικονομικοί, πολιτικοί και πολιτισμικοί ανταγωνισμοί.
Η παράσταση μιλά για αυτά που τους ενώνουν. Τα αποδυτήρια και τον αγώνα. Με κύριο στοιχείο τη μουσική και συνολικότερα τον ηχητικό κώδικα. Ο Βύρων Κατρίτσης, γνωστός για τα ηλεκτρονικά ambient ηχοτοπία του, χτίζει το ηχητικό περιβάλλον, το οποίο σε κύριο βαθμό εκτελείται ζωντανά από τους ηθοποιούς.
Συντελεστές
Σύλληψη: Ginger Creepers (Χρήστος Καπενής / Γρηγόρης Χατζάκης)
Κείμενο: Ginger Creepers και θίασος
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Χατζάκης
Σκηνογραφική επιμέλεια: Ζωή Αρβανίτη
Κοστούμια: Λίλα Νόβα
Κίνηση: Πετρίνα Γιαννάκου
Ηχητικός σχεδιασμός, πρωτότυπη μουσική: Βύρων Κατρίτσης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κική Μπαρμπαβασίλογλου
Ερμηνεύουν: Σελήνα Διαμαντοπούλου, Χρήστος Καπενής, Δώρα Παρδάλη, Βαγγέλης Στρατηγάκος, Ορφέας Χατζησπύρου
ΑΜΚΕ: WHAT IF?
Θυμάμαι
26 & 27 Αυγούστου • Αρχαία Μεσσήνη
Με μικρές δηλώσεις φτιάχνεται ένας χάρτης της ψυχής μας. Μια παράθεση από μνήμες. Ένας κατάλογος του παρελθόντος. Μια συλλογή από υλικά και εικόνες με φαινομενικά τυχαία σειρά. Ένα κολάζ, μια συναρμολόγηση προτάσεων που όλες αρχίζουν με τη φράση: Θυμάμαι…
Ένας διάλογος ανάμεσα στις παραστατικές τέχνες, τη δημόσια και εφαρμοσμένη ιστορία, τους ιστορικούς περιπάτους, την έννοια της πολιτιστικής διαδρομής στο μνημειακό τοπίο, και τον βιωματικό τρόπο κατανόησης της μνήμης κάθε προσφυγιάς, σε έναν κόσμο αναταράξεων και κλυδωνισμών.
Δύο ξεναγοί-περφόρμερ επιχειρούν μια ενσώματη επιστροφή στο παρελθόν. Θα οδηγήσουν μια ομάδα περιηγητών στις διαδρομές της αρχαίας τοπογραφίας, με τον ήχο να αποτελεί τον υποστηρικτή της συλλογικής μνήμης. Η περιήγηση αυτή θα δημιουργήσει σποραδικά και φευγαλέα επεισόδια απροσδόκητων αναμνήσεων, με τη μορφή προμαγνητοφωνημένου ηχητικού τοπίου, το οποίο θα αναπαράγεται με τη χρήση ακουστικών.
Συντελεστές
Σύλληψη, σκηνοθεσία: Όλγα Ποζέλη
Κείμενα και επιμέλεια κειμένων: Σάκης Σερέφας
Συνεργάτης σκηνοθέτης: Τάσος Καρακύκλας
Studio & ηχητική επεξεργασία: Fabrika Music Studio (Στέφανος Κωνσταντινίδης, Νάσσος Σωπύλης)
Ξεναγοί-περφόρμερ: Όλγα Ποζέλη και Τάσος Καρακύκλας
Ηθοποιοί (στην ηχητική εγγραφή): Ιζαμπέλλα Κυριαζή, Όλγα Ποζέλη, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Κωνσταντής Μιζάρας
ΑΜΚΕ: ΝΟΗΤΗ ΓΡΑΜΜΗ
Ισλαχανέ
5 & 6 Σεπτεμβρίου • Πολυχώρος Πολιτισμού «Ισλαχανέ», Θεσσαλονίκη
Το Θέατρο Σημείο, με νοηματικό ιστό τη μοναδική διαδρομή του Ισλαχανέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους και της Θεσσαλονίκης, προτείνει μια διπλή προσέγγιση έχοντας σαν κέντρο πάντα το 1922.
Στον πυρήνα του βρίσκονται δέκα θεατρικά ταχυδράματα με θέμα το Ισλαχανέ, από πολύ σημαντικούς συγγραφείς και ερμηνευτές, ηθοποιούς, περφόρμερ, ανάπηρους χορευτές, χορευτές, λυρικούς τραγουδιστές, τα οποία διατρέχουν την ιστορία εφαπτόμενων θρησκειών, ανθρώπων, συνειδήσεων, οικογενειών, ορφανών, μουσουλμάνων, χριστιανών, σιδηρουργών, τεχνουργών, ανθρώπων του μόχθου κ.ά.
Η παράσταση συνομιλεί με αντικείμενα, προφορικές μαρτυρίες, ήχους, με το σήμερα, με τα τραύματα, τον φόβο, την προκατάληψη, την ελπίδα, και συμπλέκεται με την εικαστική εγκατάσταση-χειρονομία. Τα διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση πέρσι και φέτος τα εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή είναι ευκαιρία για αποτίμηση και επαναπροσδιορισμό. Τα έργα που θα παρουσιαστούν στην έκθεση φωτίζουν πλευρές της ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία, δραματουργία: Νίκος Διαμαντής
Επιστημονική σύμβουλος: Ελένη Κυραμαργιού
Επιμέλεια εικαστικής έκθεσης: Φοίβος Σακαλής
Εικαστικοί: Δημήτρης Αντωνίτσης, Γιώργιος Λάππας, Εύα Στεφανή
Σκηνικά, κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Πρωτότυπη μουσική: Δημήτρης Μαραμής
Κίνηση: Κωνσταντίνος Μίχος
Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Βίντεο: Μιχάλης Μαυρομούστακος
Δημόσιες σχέσεις: Άρης Ασπρούλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Παπουτσή
Συγγραφείς, πρωτότυπα κείμενα: Άκης Δήμου, Ισίδωρος Ζουργός, Μιχάλης Μακρόπουλος, Γλυκερία Μπασδέκη, Σοφία Νικολαΐδου, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Τσιμάρας Τζανάτος, Στέλιος Χατζηαδαμίδης, Χρήστος Χρυσόπουλος, Γιάννης Χρυσούλης
Ηθοποιοί, ερμηνευτές: Άσπα Ανωγιάτη, Ανδρέας Κολίσογλου, Ιωάννα Μακρή, Λητώ Μεσσήνη, Πέρης Μιχαηλίδης, Κωνσταντίνος Μίχος, Δανάη Μπερή, Μάνια Παπαδημητρίου, Δανάη Παπουτσή, Όμηρος Πουλάκης, Βαγγέλης Ρόκκος, Έλενα Τοπαλίδου
ΑΜΚΕ: Ι. Μακρή – Ν. Διαμαντής & Σία – Εταιρεία Θεάτρου Σημείο
Πρωτοσέλιδα
7 & 8 Σεπτεμβρίου • Μετοχιακό Συγκρότημα Νέων Φλογητών
Τέσσερις ηθοποιοί καθισμένοι σ’ ένα τραπέζι. Το συμπόσιο αρχίζει. Τροφή τους οι εφημερίδες, τα λάπτοπ και τα κινητά τους. Διαβάζουν και σχολιάζουν τα πρωτοσέλιδα του ελληνικού, τουρκικού και κυπριακού τύπου από το 1922 μέχρι σήμερα.
Πώς λειτουργεί ο τύπος; Ως προπαγάνδα ή ως ενημέρωση; Πώς παρουσιάζεται το συμβάν, ως ήττα ή ως θρίαμβος; Και οι πρόσφυγες; Ως άνθρωποι ή ως αριθμοί; Το εθνικό συμφέρον είναι Ανάγκη; Πώς αντιμετωπίζουν οι εφημερίδες τον πόλεμο, την καταστροφή, τον ξεριζωμό, την εκδίωξη, την εγκατάσταση των προσφύγων;
Ποιες είναι οι αναφορές στο συμβάν μέσα στα χρόνια; Πώς εξελίσσονται και διαμορφώνονται οι σχέσεις των τριών κρατών;
Συντελεστές
Δραματουργία, σκηνοθεσία: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Θεανώ Μεταξά, Ιωάννα Νασιοπούλου
Σύμβουλοι δραματουργίας: Μάρθα Φριντζήλα, Στέλλα Παπακωνσταντίνου
Mετάφραση από τα τουρκικά στα ελληνικά: Στέλλα Παπακωνσταντίνου
Σκηνικός χώρος: Σπύρος Αγγελόπουλος
Σχεδιασμός φωτισμού: Σοφία Αδαμοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Baumstrasse team
Ερμηνεύουν: Σπύρος Αγγελόπουλος, Ηλίας Βογιατζηδάκης, Θεανώ Μεταξά, Ιωάννα Νασιοπούλου
ΑΜΚΕ: ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΔΡOMΟΣ ΜΕ ΔΕΝΤΡΑ
Ίβαλα ίβαλα, ω, πάμε γιαλό γιαλό
10 & 11 Σεπτεμβρίου • Κάστρο Ζακύνθου
Μια ομάδα ηθοποιών, ένας σύγχρονος «χορός», επιχειρεί να (ανα)συνθέσει μια καταιγιστική και εν τω άμα τελετουργική μουσικοθεατρική παράσταση / αφήγηση για τη Σμύρνη, το διαμάντι της Ανατολής. Πώς αφανίζεται μια πολύβουη πολυπολιτισμική πόλη από την έξαρση των εθνικισμών, τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, την καλλιέργεια των παθών, την αμετροέπεια…
Αφηγήσεις, θραύσματα της μικρασιατικής ιστορίας, ντοκουμέντα, απαγγέλλονται χορικά, συντίθενται με ομιλούσες εικόνες. Τις αφηγήσεις αυτές και τα σχόλια έρχονται να διαρρήξουν αληθινές προσωπικές μαρτυρίες που πλέκουν τον πονεμένο αιματοκυλισμένο ανθρώπινο ιστό.
Δανεικά στοιχεία από την αρχαία τραγωδία. Οι θεματικές της Ύβρεως, η Άτη – το σκοτάδι της πλάνης, βρίσκουν σε τούτο το βαθύ και ανεπούλωτο τραύμα γόνιμο έδαφος.
Μα η ανελέητη μεταστροφή της τύχης επί τα χείρω, η Νέμεσις, η τραγική μοίρα χτυπά κυρίως τους Μικρασιάτες χριστιανούς…
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μαρία Λουίζα Παπαδοπούλου
Δραματουργία: Μαρία Λουίζα Παπαδοπούλου και η ομάδα
Σύμβουλος Ιστορίας: Μιχάλης Βάρλας
Σύμβουλος δραματουργίας: Ευάγγελος Μαυρουδής
Σκηνικά, κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Ράψιμο κοστουμιών: Γιάννα Κουρή
Ήχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος
Φωτισμοί: Σπύρος Μαλαπέτσας, Αποστόλης Ζώντος
Πρόγραμμα, αφίσες: Σάκης Φουρνογεράκης
Ερμηνεύουν: Λεωνίδας Μικρόπουλος, Οδύσσεια Μπουγά, Μαρία Λουίζα Παπαδοπούλου, Ελένη Μακρή, Τάσος Ροδοβίτης
ΑΜΚΕ: ΑΝΕΜΗ
Ωκεανός
14 & 15 Σεπτεμβρίου • Σπιναλόγκα
Μια παράσταση που αποπειράται να αναδείξει την αιφνίδια και βίαιη διαδικασία η οποία μετατρέπει τον Μικρασιάτη Πρόσφυγα σε λοιμογόνο παράγοντα επικίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο. Ο Μικρασιάτης Πρόσφυγας εξορίζεται, εγκαταλείπεται ή πεθαίνει στα λοιμοκαθαρτήρια που στήθηκαν σε διάφορες περιοχές στην Ελλάδα.
Η παράσταση πραγματεύεται πολύπλευρα το ιστορικό αυτό φαινόμενο, με γνώμονα σύγχρονες επιστημονικές θεωρήσεις: τις εξουσιαστικές δομές που το γεννούν, τις κοινωνικές και πολιτικές συνιστώσες του, αλλά και τις έννοιες νοσηρότητα / κανονικότητα, «εξυγίανση», κατώφλι, μετάβαση, περιθωριοποίηση ως τόπο καταγραφής ιστορικών / κοινωνικών συνδηλώσεων, μεταξύ άλλων…
Το δραματουργικό υλικό συντίθεται από πραγματικές μαρτυρίες αλλά και κείμενα πρωτότυπα μυθοπλαστικού χαρακτήρα. Το καλλιτεχνικό έργο επιτελείται σε ανοιχτό χώρο και εν πλω. Στο επίκεντρο βρίσκεται το σώμα, η κινησιολογία του, τα τραγούδια, οι ήχοι και οι φωνές των ηθοποιών, οι οποίοι εξαρχής συμπλέκονται με τους θεατές ώστε να δημιουργήσουν μια κοινότητα.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σαχίνης
Ιδέα, κείμενα, δραματουργία: Εύη Προύσαλη
Έρευνα: Θεόφιλος Διαμαντής
Εικαστική εγκατάσταση, σκηνικά, περφόρμερ: Αλέξανδρος Κακλαμάνος
Μουσική σύνθεση, μουσικός, περφόρμερ: Θάνος Κοσμίδης
Χορογραφία, περφόρμερ: Ειρήνη Αλεξίου
Κοστούμια: Άννα Μαγουλιώτη
Περφόρμερ: Μιλτιάδης Φιορεντζής, Ελεάνα Γεωργούλη, Ζωή Δημητρίου, Εύη Προύσαλη, Κατερίνα Πρωτονοταρίου
ΑΜΚΕ: Όχι Παίζουμε
