Η φιλοσοφία της ομάδας μας, της ΝΟΗΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, συμπυκνώνεται στην πρόθεσή μας να ξεφύγουμε από τις αρχές του ψυχολογικού-ρεαλιστικού θεάτρου. Ο ηθοποιός καθοδηγείται προς μια πιο αφαιρετική υποκριτική, που δίνει με τη σειρά της, και στο θεατή, τη δυνατότητα να επιλέξει ο ίδιος τί στάση θα κρατήσει απέναντι σε όσα γίνονται επί σκηνής.

Στο devised theatre, το οποίο υπηρετώ πολλά χρόνια τώρα, επιχειρούμε να αμφισβητήσουμε την γραμμικότητα της κλασικής αφήγησης. Σ’ αυτήν την λογική, η δόμηση των επιμέρους επεισοδίων γύρω από τον κεντρικό αφηγηματικό άξονα, καθώς και οι συνδέσεις των επεισοδίων μεταξύ τους δεν υποτάσσονται σε μια γραμμική χρονική αλληλουχία. Αντιθέτως, η διάταξη του υλικού είναι θραυσματική, υπακούοντας σε μια συνειρμική λογική.

Το θέμα του ΔΑΓΚΩΝΕΙ? είναι φυσικά τα ζώα. Όλοι οι συντελεστές της ομάδας τα αγαπάμε πολύ. Οι περισσότεροι από μας μοιραζόμαστε την ζωή μας με ένα ζωάκι.  Τον τελευταίο καιρό, με αποκορύφωμα την εποχή του κορωνοϊού, είδαμε ότι πολλοί άνθρωποι έχουν αποκτήσει κατοικίδια. Τους βλέπαμε να κάνουν βόλτες στα πάρκα την εποχή του εγκλεισμού μας, να περνούν χρόνο μέσα στα σπίτια μαζί τους. Αρχίσαμε λοιπόν να παρατηρούμε ότι η σχέση του ανθρώπου με το ζώο έχει προχωρήσει, έχει βελτιωθεί. Διαβάζουμε, επίσης, πολύ συχνά θέματα που αφορούν περιστατικά κακοποίησης ζώων. Για παράδειγμα, το θέμα με τον σκύλο στην Αράχωβα, ή τα γαϊδουράκια στην Ύδρα.  Οι συνάνθρωποι μας δεν μένουν πια βουβοί και άπραγοι. Αντιδρούν με σθένος.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Πριν φτάσουμε στο αίθουσα των προβών, έκανα μια πολύ μεγάλη έρευνα πάνω στο θέμα – υπάρχει μια τεράστια βιβλιογραφία, η οποία είναι εκεί έξω και είναι συγκλονιστική. Μου δημιουργήθηκαν προβληματισμοί που δεν είχαν περάσει ποτέ από το μυαλό μου. Οπότε το υλικό, που είχα στη διάθεσή μου, ήταν τεράστιο. Και η πορεία προς την τελική μορφή της παράστασης μεγάλη αλλά και συναρπαστική.

Το θέατρο έχει την δύναμη να αγγίξει τις ψυχές μας. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι έχει πολλούς ανταγωνιστές στην εποχή μας. Η τεχνολογία έχει καταλάβει τα μέσα και η ταχύτητα των εικόνων και της διάδοσης της πληροφορίας δεν αφήνει περιθώριο στο συναίσθημα. Γι’ αυτό και δεν είναι πλέον αρκετό να βλέπεις και να ακούς μια παράσταση. Θέλεις να μπορείς να την αγγίξεις και να την μυρίσεις. Κι αυτό για μένα μπορεί να συμβεί στους μικρούς χώρους, εκεί όπου η εγγύτητα με το κοινό είναι τέτοια που μπορείς να το κοιτάξεις στα μάτια, να ακούσεις τον αναστεναγμό του, να νοιώσεις την αντίδρασή του.

Αυτό δοκιμάζουμε κι εμείς στο «ΔΑΓΚΩΝΕΙ?».

Διαβάστε επίσης:

«Δαγκώνει?», από την Όλγα Ποζέλη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Θέατρο του Νέου Κόσμου: Οι παραστάσεις της σεζόν 2025-26