Οι κλασικές ιστορίες τρόμου, μέρος δεύτερο, που έχουν συλλεχθεί από όλον τον κόσμο στοιχειώνουν τον αναγνώστη

Μετά τον πρώτο τόμο, μια ακόμα σπουδαία συλλογή ιστοριών από τις εκδόσεις Αίολος, μια συλλογή που εμπεριέχει ιστορίες μυστηρίου και τρόμου απ’ όλον τον κόσμο, ιστορίες που θα ικανοποιήσουν κάθε αναγνώστη μέσα από την αφήγηση. Πρόκειται για ιστορίες που αναφέρονται σε θρύλους που έγιναν διαχρονικοί και ζουν μέσα από τις αφηγήσεις των συγγραφέων που τις άκουσαν και τις μετέφεραν στο χαρτί με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Οι ιστορίες είναι γραμμένες από επιφανείς συγγραφείς όπως ο Ε.Τ.Α Χόφμαν, ο Ανδρέας Καρκαβίτσας, ο Ίταλο Καλβίνο και άλλοι που με την εξαιρετική γραφή τους μας υπόσχονται περιπέτεια και αγωνία που φθάνει στο κατακόρυφο. Για μια ακόμα φορά η άρτια μετάφραση του Θωμά Μαστακούρη στα ελληνικά προσδίδει στις ιστορίες την ατμόσφαιρα που αξίζουν. 

Ιστορίες τρόμου που μας θυμίζουν πως ο κόσμος πάντα λειτουργούσε υπό την επιρροή παράξενων συμβάντων

Θα ήταν ευχής έργον και φρόνιμο οι ιστορίες να διαβαστούν μέρα γιατί ο αναγνώστης με τέτοιες απόκοσμες αφηγήσεις ενδεχομένως και να χάσει τον ήσυχο ύπνο του. Οι αφηγήσεις που παρουσιάζονται εδώ διαπνέονται από μία έντονη ανησυχία των συγγραφέων για τον κόσμο που αλλάζει, για την βιομηχανική επανάσταση που βρίσκεται προ των πυλών ή καλύτερα εντός των πυλών για να είμαστε ακριβείς. Αναδεικνύεται αναμφίβολα μέσα από τις ιστορίες αυτές η έλευση του άγνωστου, η παρουσία και η επέλαση του μεταφυσικού που μεταφράζεται σε εσωτερική διαταραχή και οράματα, σε θέαση νεκρών, οι οποίοι και στοιχειώνουν τον κόσμο των πρωταγωνιστών με κίνδυνο πολλές φορές την ίδια τους τη ζωή. Οι ιστορίες των μύθων και θρύλων είναι εμποτισμένες με ένα άρωμα που ξεπερνά το γήινο και μας φέρνει σε επαφή με κάτι το ξένο, το τρομακτικό, το αλλοπρόσαλλο. 

Ο κόσμος των ιστοριών προέρχεται από εντελώς διαφορετικές γωνιές του κόσμου ανάμεσά τους, η Κίνα, το Μεξικό, η Ελλάδα και η Ιταλία και σε κάθε ιστορία ανακαλύπτουμε την ιδιαιτερότητα του συγγραφέα μα και το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η δράση. Η ιστορία του Στουμπ Πίτερ είναι χαρακτηριστική της ατμόσφαιρας από έναν γερμανικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο ένα τέρας βρίσκεται εκεί και απειλεί ανθρώπους και ζώα να τα καταβροχθίσει με μανία και κανείς δεν υπάρχει για να τον σταματήσει μέχρι που τελικά συλλαμβάνεται. “Περιγράφει την αξιοκατάκριτη ζωή και τον θάνατο κάποιου Στουμπ Πίτερ, ενός τρισάθλιου μάγου ο οποίος, με τη μορφή λύκου, διέπραξε πολλούς φόνους, συνεχίζοντας αυτή τη διαβολική πρακτική επί εικοσιπέντε χρόνια, σκοτώνοντας άνδρες, γυναίκες και παιδιά, και ο οποίος, για τους παραπάνω λόγους, συνελήφθη και εκτελέστηκε…”.

Οι περισσότερες από αυτές τις απόκοσμες ιστορίες αντλούν την έμπνευσή τους και την ύπαρξή τους από τα σκοτεινά χρόνια του μεσαίωνα ή και ακόμα παλαιότερων εποχών, τότε που οι άνθρωποι προσπαθούσαν να εξηγήσουν με τις λίγες γνώσεις τους φαινόμενα και γεγονότα και η δυσκολία να ερμηνεύσουν με ορθόδοξο και λογικό τρόπο τους οδηγούσε στην ερμηνεία χρησιμοποιώντας παραδοξολογίες και μεταφυσικές εξηγήσεις. Κάποιες από αυτές είναι πραγματικά ανατριχιαστικές και δίνουν το στίγμα του τρόμου του θανάτου, ένας θάνατος που πολλές φορές έρχεται απότομα και τρομάζει. Οι άνθρωποι εξάλλου διακατέχονται από έντονες ψυχικές αγωνίες και από πάμπολλα ερωτήματα σχετικά με το μέλλον που παραμένει νεφελώδες. Έτσι, βιώνουν ένα ισχυρό σοκ και έναν πανικό από αυτήν την απότομη μετάβαση, δηλαδή από την θρησκεία και τις προκαταλήψεις στην επιστήμη και την νέα πραγματικότητα.

Η ιστορία του Καρκαβίτσα προέρχεται από την συλλογή διηγημάτων “Τα λόγια της πλώρης” και μάλιστα αποκαλύπτουν την εκπληκτική πένα του καθώς μέσα από την αφήγηση ο Καρκαβίτσας χρησιμοποιεί το στοιχείο της θάλασσας που τόσο αγαπούσε μα και την περίφημη ντοπιολαλιά και τα παντρεύει με το στοιχείο του τρόμου. Το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό ενώ περιγράφει και τη ζωή των ανθρώπων της θάλασσας, το μεράκι τους αλλά και την σκληρότητα της εργασίας τους που απαιτεί κόπους και θυσίες. Η επικινδυνότητα της θάλασσας αρχαιόθεν τρόμαζε όλους τους εμπλεκόμενους και η απώλεια ζωών υπήρξε σύνηθες φαινόμενο καθώς η θάλασσα είναι απρόβλεπτη. “Πήγα και έμαθα τη θάλασσα. Ναυτόπουλο έγινα, έπειτα ναύτης. Είδα φουρτούνες, χιονιές, αγριοκαίρια. Πήγα και με σφουγγαράδικο στην Μπαρμπαριά. Μα και ναυτόπουλο και ναύτης και σφουγγαράς, δεν ξέχασα το στοιχειωμένο γιούσουρι και τον λόγο που έδωκα στον πατέρα μου. Μαζί με το κορμί μεγάλωνε κι ο πόθος μέσα μου, σαν να τον είχα στο αίμα μου”.

Η ιστορία του Ναθάνιελ που διαβάζουμε στον Άνθρωπο με την άμμο, είναι ένα παράδειγμα μύθων που άρχισε να κυκλοφορεί από νωρίς και με πλοηγό το μυστηριώδες πρόσωπο αυτού του περίεργου ανθρώπου δημιούργησαν έναν ολόκληρο μύθο γύρω από την ύπαρξή του. Μάλιστα, ο άνθρωπος με την άμμο ακουγόταν ή έμοιαζε να ακουγόταν να περιπλανιέται τις νύχτες και σκορπούσε τον πανικό στο σπίτι εκείνο. Οι ιστορίες που συναντάμε εδώ έχουν το μικρόβιο του φόβου, της αμφιβολίας, της αγωνίας και της ανησυχίας των ανθρώπων για τη ζωή μετά τη ζωή αφού πολλοί πιστεύουν πως ο θάνατος είναι μια νέα ζωή ή ακόμα περισσότερο πως η ζωή ξεκινά ουσιαστικά μετά τον θάνατο. Οι ιστορίες αυτές δεν απευθύνονται σε μία ελίτ ανθρώπων αλλά στο ευρύ κοινό που όλο και μεγαλώνει και έχουν ως βασικό στόχο την διάδοσή τους σε όλο και ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, αφού αξίζει να σημειωθεί πως ο αναλφαβητισμός των προηγούμενων χρόνων αρχίζει σταδιακά να υποχωρεί.

Αποσπάσματα από το βιβλίο

«Αχ! Αγαπημένε μου Ναθάνιελ, πιστεύεις, λοιπόν, ότι η βαθιά παρουσία μιας σκοτεινής δύναμης η οποία δουλεύει μέσα μας για να φέρει την καταστροφή μας δεν μπορεί να υπάρχει και στα μυαλά μας, που είναι εύθυμα, φυσικά, ανέμελα;»

«Είναι αρκετά φυσικό να συνδέσεις μέσα στο παιδικό μυαλό σου τον απαίσιο Άνθρωπο με την Άμμο, από την ιστορία που σου έλεγε η παραμάνα σου, με τον γέρο Κοπέλιους, ο οποίος, ακόμα κι αν δεν πίστευες στον Άνθρωπο με την άμμο, θα ήταν ένας απαίσιος μπαμπούλας, ιδιαίτερα επικίνδυνος για τα παιδιά»

Διαβάστε επίσης: 

Κλασικές ιστορίες τρόμου απ’ όλο τον κόσμο: Ο δεύτερος τόμος από τις εκδόσεις Αίολος