Είκοσι χρόνια μετά «Το άγαλμα που κρύωνε», από τους δύο αγαπημένους δημιουργούς έρχεται ένα νέο βιβλίο που υπόσχεται την ίδια επιτυχία. Στο «άγαλμα» αγαπήσαμε το «προσφυγάκι» του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας, ενώ εδώ ο γάτος Ξενοφών, που από μικρός ζούσε στην αυλή του Αρχαιολογικού Μουσείου της Λήμνου, μεταναστεύει στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Καΐρου, ακολουθώντας τα χελιδόνια.

Ο γάτος Ξενοφών ζει στην αυλή του Αρχαιολογικού Μουσείου σ’ εκείνο το όμορφο νησί του Βόρειου Αιγαίου που μοιάζει με πεταλούδα. Ένα πλοίο, όμως, φορτωμένο με ψάρια, παίρνει μαζί του όλες τις γάτες του νησιού κι ο Ξενοφών απομένει μόνος του παρέα με τα χελιδόνια και τα ποντίκια που, χωρίς τον μεγάλο τους εχθρό, τις γάτες, έχουν ξεφαντώσει.

Ένα φθινόπωρο τα χελιδόνια τού προτείνουν να πάει μαζί τους στην Αίγυπτο κι εκείνος, μετά από σκέψη, αποφασίζει να τα ακολουθήσει. Στο ταξίδι ο Ξενοφών μαθαίνει να πετάει και δε χορταίνει να κοιτάζει τον κόσμο από ψηλά!

Σύντομα φτάνει στην Αίγυπτο, στην αυλή ενός άλλου μουσείου, με διαφορετικά αρχαιολογικά ευρήματα. Εκεί ερωτεύεται τη γάτα Φατιμά και κάνουν γατάκια, όμως σύντομα η νοσταλγία για την πατρίδα του κι ένα όνειρο σημαδιακό τον οδηγούν πάλι παρέα με τα χελιδόνια πίσω στο νησί, μαζί με όλη τη φαμίλια.

Οι κάτοικοι του νησιού τον υποδέχονται χαρούμενοι που επιτέλους θα κανονίσει τα θρασύτατα ποντίκια. Κι έτσι γίνεται κι από τότε ζουν όλοι μαζί στο νησί, τα ποντίκια στα υπόγεια κι οι γάτες στην αυλή του Αρχαιολογικού Μουσείου.

Ένα παραμύθι κεντημένο με όμορφα ψέματα και θαυμαστές αλήθειες, ποιητικό και ζεστό, όπως μόνο ο συγγραφέας Χρήστος Μπουλώτης μπορεί να αφηγηθεί.

Χρήστος Μπουλώτης

Ο Χρήστος Μπουλώτης γεννήθηκε στη Μύρινα της Λήμνου. Είναι αρχαιολόγος στην Ακαδημία Αθηνών. Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και διδάσκει στα μεταπτυχιακά τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έχει κάνει ανασκαφές στην Κρήτη, στη Σαντορίνη, στην αρχαία Ήλιδα και στη Λήμνο. Παράλληλα, από το 1987 ασχολείται συστηματικά και με την παιδική λογοτεχνία. Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα ογδόντα περίπου βιβλία.

Το βιβλίο του Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας τιμήθηκε το 1989 με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Pier Paolo Vergerio, ενώ Το άγαλμα που κρύωνε και Ο κλέφτης των καρπουζιών με το ετήσιο βραβείο του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ το 2000 και το 2003 αντίστοιχα. Έχει τιμηθεί επίσης με τρία Κρατικά Βραβεία για τα βιβλία Το άγαλμα που κρύωνε (2000), Τα πολύτιμα σκουπίδια του κυρίου Νο (2011) και Ένα κορίτσι φτερουγίζει στον Κεραμεικό (2012), με το Βραβείο Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2006) και με τα βραβεία του περιοδικού Διαβάζω για τα βιβλία Το άγαλμα που κρύωνε (2000), Η κυρία Μίνα και η άνοιξη (2007) και Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη (2010). Το 2012 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Hans Christian Andersen.

Φωτεινή Στεφανίδη

Η Φωτεινή Στεφανίδη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Το 1986 ολοκλήρωσε σπουδές ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Γιάννη Μόραλη και τον Δημήτρη Μυταρά. Από το 1988 έχει πραγματοποιήσει είκοσι ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής, χαρακτικής και εικονογράφησης στην Ελλάδα και στη Γερμανία και έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί περίπου εκατό βιβλία για παιδιά και ενήλικες (ανάμεσά τους και συλλεκτικές εκδόσεις) με σχεδιασμό και εικονογράφηση δική της.

Από τις είκοσι τρεις ελληνικές και διεθνείς διακρίσεις που έχει αποσπάσει στον τομέα της εικονογράφησης, ως σημαντικότερες αναφέρονται τα Κρατικά Βραβεία του 2003, του 2007 και του 2010, τα βραβεία του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ (1995, 2005, 2011 και 2018), τα βραβεία εικονογραφημένου βιβλίου του περιοδικού Διαβάζω (2006, 2008, 2011 και 2012), το βραβείο και ο έπαινος ΕΒΓΕ (2007 και 2013), η Golden Pen και η Plaquette της Διεθνούς Μπιενάλε Βελιγραδίου (2005 και 2009), η ΒΙΒ Plaque Μπρατισλάβας (2001) και οι εκπροσωπήσεις της χώρας μας στους διεθνείς διαγωνισμούς Hans Christian Andersen 2004, Astrid Lindgren 2008 και BNF (Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας) 2009.