Από το 2001 έχει ζωγραφίσει πολύ προσωπικά έργα σε μια ρεαλιστική οπτική γλώσσα. Πηγαίνει πέρα από την καθαρή εικονογραφία και διασκορπίζει αινιγματικά στοιχεία και φιγούρες στα έργα του. Η πραγματικότητα και τα όνειρα αναμειγνύονται διακριτικά, οι αναπαραστάσεις φαίνονται μαγικές, ο φωτισμός, το φως και η σκιά δημιουργούν ένα κινηματογραφικό δράμα. Μια αρχή που συνεχίζει να επιδιώκει σε νέες παραλλαγές και αφηγήσεις μέχρι σήμερα.

Μια ιδιαίτερη εγγύτητα και οικειότητα μπορεί να βρεθεί σε πολυάριθμες ανθρωποκεντρικές μελέτες του. Στο ελαφρώς σουρεαλιστικό ή παράδοξο σκηνικό των έργων του, απεικονίζονται βαθιά ανθρώπινοι φόβοι και κεντρικά θέματα της ζωής μας: αγάπη, λαχτάρα, ελπίδα, πόνος και η αναζήτηση για νόημα.

Ο Τζαμουράνης δουλεύει πάντα με μοντέλα, που συχνά προέρχονται από το εγγύς περιβάλλον του. Εκτός από τη δική του φαντασία και τις σκηνές που έχουν μια θεατρική κατεύθυνση, συνυπάρχουν επίσης μοτίβα από την ιστορία της τέχνης, όπου ο καλλιτέχνης μεταφέρει ιστορικά, μυθολογικά και βιβλικά θέματα στο παρόν, έτσι ώστε να αναπτύσσεται ένα ερεθιστικό και συναρπαστικό μείγμα νεωτερικότητας και εφευρέσεων στις ζωγραφικές συνθέσεις του.

Έργα του Δημήτρη Τζαμουράνη παρουσιάστηκαν σε πολλά μουσεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.